သံယောဇဉ်ဆိုတာဖြတ်ရတာခက်သားလားအစ်ကိုရာ..။အစ်ကိုကခုမှကျွန်တော့်ကိုကျောခိုင်းခဲ့ရုံရှိသေးတယ်။ကျွန်တော်ကသတိရနေပြီဆိုရင် အစ်ကိုယုံလောက်မလား။
မြင်ကွင်းမှပျောက်ကွယ်သွားသောမဟာ့ကိုကြည့်ရင်း မျက်ရည်တို့ကရစ်ဝဲလာရသည်။ငါဘာဖြစ်နေတာလဲ..။ငါဘယ်အချိန်ကတည်းကဒီလောက်ပျော့ညံ့သွားရတာလဲ။ငါတို့ကဘာမှမဆိုင်ဘူး။ခံစားချက်ရှိနေရအောင်လည်း ငါတို့ကယောက်ျားလေးတွေ..။ဘာတွေဖြစ်ချင်နေတာလဲအမောင်ရာ...။
အတွေးပေါင်းစုံ၀င်နေခိုက် အသိတရားတစ်ခုဟုဆိုလောက်သော အတွေးတစ်ခုကလည်း ခေါင်းထဲသို့ပြန်၀င်လာပြန်လေသည်။အမောင် ကြီးကြီးနှင့်ဘဘုန်းဘုရားတို့ကိုကန်တော့ရပေအုံးမည်။ထို့ကြောင့်မျက်ရည်များကိုကပျာကယာသုတ်ကာ ဆိုင်ထဲသို့ပြန်၀င်လာခဲ့သည်။သူ ၀ယ်ထားသောပစ္စည်းနှစ်ခုထဲမှ အိတ်သေးသေးလေးဖြင့်ထုတ်ထားသော အိတ်တစ်ခုကိုရွေးယူလိုက်သည်။ထို့နောက် ခြေလှမ်းများက ကြီးကြီးရှိရာသို့ဦးတည်လျက်။
"ကြီးကြီး"
အသံလေးတုန်ယင်စွာဖြင့်ခေါ်လာသောအမောင့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
"သားလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ"
ပစ္စည်းလေးကို ကြီးကြီးရှေ့တွင်ချလိုက်သည်။ထို့နောက်သူကိုယ်တိုင် ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်လျက်လက်အုပ်ချီလိုက်သည်။
"ကြီးကြီးအပေါ်မှာ သား ကာယကံ၊၀စီကံ၊မနောကံတို့နဲ့ပြစ်မှားမိရင်ခွင့်လွှတ်ပါ"
"ခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွယ်၊ကြီးကြီးရဲ့သားလေးကအရင်ကတည်းကလိမ်မာပြီးသား ကလေးပါ"
"ဒီပစ္စည်းလေးကဘာမှတန်ဖိုးမကြီးပေမယ့် သားရတဲ့ပထမဆုံးပိုက်ဆံလေးနဲ့၀ယ်ပြီး ကြီးကြီးကိုကန်တော့တာပါ"
ဒေါ်မီခမ်းရင်ထဲ ပြောမပြတတ်အောင်၀မ်းနည်း၀မ်းသာဖြစ်သွားရသည်။သိတတ်လိုက်တဲ့ ကလေးလေး။ဒီလောက်သိတတ်နေတာကိုပဲ ကြီးကြီး၀မ်းသာလှပါပြီကွယ်။မျက်ရည်တို့ကလည်းထိန်းမရနိုင်တော့။
"သားလေးရယ်...ကြီးကြီးအတွက်ကဘာမှမလိုပါဘူးကွယ်၊ငါ့သားလေးရှိနေရင်ရပါပြီ"
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းတည်စေ
RomanceSeme~အဂ္ဂခွန်းပိုင် Uke~ခန့်ညားလွန်းမောင် မိဘမဲ့တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ခန့်ညားလွန်းမောင်။အဒေါ်မိသားစုရဲ့နှိပ်စက်မှုဒဏ်ကိုအမြဲခံနေရပြီး မြေအိုးထမင်းဆိုင်လေးမှာအလုပ်လုပ်ရင်းဘုရားသမိုင်းတွေကိုရှင်းပြရတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်။သူ့ဘ၀ရဲ့အမှောင်မိုက်ဆုံးအချိန်တွေမှာ ခရ...
