16

391 14 1
                                    

Div's POV only

Nagising ako dahil sa ingay ng alarm clock. Pagtingin ko ay 6am na kaya dali dali na akong bumangon. Papunta na sana ako sa CR ng bigla akong napatingin sa mini table dito sa kwarto.













"Wala ito kagabi ah

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Wala ito kagabi ah.. kanino 'to galing?" bulong ko sa sarili. May nakita naman akong parang papel kaya kaagad ko itong kinuha.







'Thinking of you'






Simon is really serious and I feel bad for him.








I hope one day masuklian ko ang effort niya.


















Makalipas ang ilang minuto ay tapos na akong mag asikaso kaya lumabas na ako, sakto naman ng paglabas ni Vinny sa kwarto niya kasabay nito si Simon na halata mong kagigising pa lang.

"Good morning Ate Div.." inaantok na bati sakin ni Vinny.

"Good morning too"


Napatingin naman ako kay Simon.

Naalala ko ang mga nangyare kagabi. Bigla akong nahiya kaya iniwas ko na lang ang tingin ko.


"Good morning Allianah" bati nito sakin.


"Good morning din" bati ko dito habang nakangiti. Bigla naman lumabas si Sandro sa kwarto at napatingin ito samin.


"Let's have a breakfast na" aya nito samin. Kaagad naman kaming sumunod. Ngayong araw ay wala kaming ibang gagawin kundi ang magliwaliw dito sa Siargao.








"Okay guys! Saan niyo gustong pumunta?" Tito Bong.


"Hon I want to try different food here" Tita Lisa.


"What if we try different restaurant here?" Vinny.


"Naku masyado namang pabor sayo yun Vincent" Simon. Natawa na lang kami sa sinabi ni Simon.
















After namin mag breakfast ay kinuha na namin ang mga gamit namin at nag umpisa na kaming maglibot. Wala kaming ibang ginawa maghapon kundi ang mag picture at kumain.




Naenjoy ko ang araw na ito kasama ang mga Marcos. They're really nice people, who wouldn't love this family?











5pm na at naisipan na naming magpahinga sa isang hotel.









Bago pa man ako makapasok sa kwarto ko ay may bata na biglang lumapit sakin. Iniabot nito ang isang pirasong bulaklak. Tinanong ko ito kung saan galing ngunit umalis na ito. Napansin ko naman na merong nakadikit na papel.





'Smile always'







Huminga ako ng malalim.





Imbis na pumasok sa kwarto ay tinungo ko ang tabing dagat. Naupo ako sa buhanginan habang pinagmamasdan ang malawak na dagat.











"Alone?"



Nagulat ako sa biglang nagsalita. Bigla naman bumilis ang tibok ng puso ko. Kahit hindi ako lumingon ay alam na alam ko kung kaninong boses ito.








Ang boses na gusto ko palaging naririnig.







Naupo ito sa tabi ko.







Hindi ako makapagsalita. Tila nawalan ako ng boses at napakagat na lang ako sa labi.






"It's so peaceful here" tumango na lang ako.





Napalingon ako sakaniya habang pinagmamasdan niya ang malawak na dagat.






Pinagmasdan ko ang maamo niyang mukha.








Ngayon ay unti unti ng lumilinaw ang nararamdaman ko.







Tumingin ito sakin kaya napaiwas ako.






"Why did you reject him?"





"H-ha?"





"Why did you reject Simon? He's a good guy naman"





"H-hindi pa ako ready" pagpapalusot ko.




Tumango ito at napatingin bigla sa hawak kong bulaklak.






"Nice flower" ngumiti lang ako bilang sagot.






"Dad said na baka umuwi na tayo sa susunod na araw" napalingon ako dito.





"Akala ko 1 week ang vacation niyo?"




"May kailangang asikasuhin si Dad before the inauguration" tumango naman ako. ".. babalik nanaman tayo sa dati"




"H-ha?"




"I mean.. babalik nanaman tayo sa busy days" ngumiti naman ako.









Maya maya pa ay tumayo na ito at nagpaalam na babalik na sa loob.




"Papasok na ako. It's getting cold here" pagpapaalam niya. ".. how about you? Hindi ka pa ba papasok?" umiling naman ako.




"Maya maya papasok na rin po ako"




"Sige. I gotta go" nginitian ko lang ito.









Dati ang daldal ko. Wala akong ibang ginagawa kundi ang asarin siya. Pero ngayon, nahihiya na ako.







Ganito ba talaga?









Napatingin naman ako sa direksyon niya.








Dahan dahan itong naglalakad papalayo.












Siguro habang maaga pa ay kailangan ko ng pigilan anuman ang nararamdaman kong ito.







Nandito ako sa sitwasyon na ito dahil ito ang pinangako ko kay Daddy at ayokong masira ang pangako na 'yon dahil sa nararamdaman kong ito.














I was just hired to protect him.



















Wala ng iba.

---

Hired to ProtectWhere stories live. Discover now