You and I 💖💖💖 // Matthy && Bankzitters

34.

pov Matthy:
We trekken onze jassen aan. Veerle ziet er alweer super leuk uit. Witte trui, zwarte leren broek. Leren broek is altijd mooi. Ze trekt haar beige lange jas aan en besluit ook een muts op te doen. De sneeuw ligt er nog steeds dus dat snap ik wel. Dit keer doet ze niet haar beige muts op, maar gewoon een zwarte. Volgens haar matcht het beter ofzo, heeft ze me net allemaal uitgelegd. We willen net met z'n 6en in 1 auto stappen, mag eigenlijk niet maar dat doen we de laatste tijd eigenlijk bijna altijd omdat dan alleen Raoul zin heeft om te rijden. "Is het niet handiger als de helft het busje op gaat halen en de andere helft alvast boodschappen gaat doen? Scheelt wat tijd" zegt Robbie.

"Zo he sinds wanneer kom jij met goede ideeën" zegt Milo. "Altijd al man" zegt Robbie lachend. "Ja ja" zegt Veerle. "Nou zeg wat een haat weer gelijk" zegt Robbie en hij maakt een pruillip. "Ik haat je niet hoor" zeg ik en ik geef Robbie voor de grap een knuffel. "Kuch Mabbie kuch kuch" zegt Veerle terwijl ze aan het nep hoesten is. "Ik hou meer van Koebbie" zegt Raoul. "en ik hou meer van Vatthy" zeg ik lachend. "Nee nee die naam gebruikte we nooit meer hè" zegt Veerle wijzend naar mij. Iedereen moet lachen. "Maar ik moet sowieso mee met het busje halen, want het staat op mijn naam en op mijn rijbewijs enzo" zegt Raoul. "Ik ga ook wel mee" zeg ik. "Ik ga wel boodschappen doen" zegt Koen. "Ik ga mee met Mat en Roel" zegt Robbie. "Okee, Milo en Veerle?

Gaan jullie dan met Koen mee?" zegt Raoul. "Is goed!" zegt Veerle. "Misschien ook handig als jullie een paar stukjes filmen, doen wij dat ook" zegt Robbie. "Dan pak ik nog ff snel een camera van binnen" zegt Koen en hij rent naar binnen. Kort daarna komt hij weer terug. Milo en Veerle stappen bij Koen in de auto en ik en Robbie bij Raoul. We rijden richting het industrieterrein hier in de buurt, daar is zo'n busjesverhuur ding. Na 10 minuutjes rijden zijn we aangekomen. We stappen uit. Eerst vragen we even toestemming om te filmen. Het mag, zo lang er maar geen medewerkers in beeld komen. Komt goed. Ik pak de camera en begin met filmen.

We hebben de intro thuis al gemaakt. Daar hebben we uitgelegd over het idee van een week lang vloggen tijdens wintersport. Nu leggen we nog even uit dat we het busje gaan huren. Het is een mat zwarte bus met 2 bijrijders stoelen, en twee rijen met stoelen acherin. We zijn dus met 6, dus eigenlijk zou het precies kunnen passen met 2 bijrijders stoelen, maar dat zit zo krap. Dus 1 iemand rijdt, 1 iemand op bijrijdersstoel, 2 op de eerste rij achterin en 2 op de laatste rij achterin. Verder is het busje net iets groter dan een normale, zodat er nog genoeg spullen achterin passen. We betalen en rijden weg, ik en Raoul in de bus en Robbie in Raoul zijn auto.

pov Veerle:
Koen zit achter het stuur, Milo ernaast en ik achterin in het midden. We zingen hard mee met de muziek. Lang rijden is het niet naar de supermarkt, we hoeven ook niet heel veel dingen want in Oostenrijk zijn genoeg supermarkten maar wel wat boodschappen mee nemen is wel handig. Ik pak de camera en begin met filmen. "Wij gaan nu gezellig boodschappen halen." vertel ik. Ik film nog even en we lullen nog een aantal dingen tot we bij de supermarkt aankomen. "Als er maar geen gezeik komt als we filmen" zegt Koen en hij pakt de camera van mij over. "Komt wel goed" zegt Milo. Ik pak een karretje en loop achter Koen en Milo aan.

Eerst halen we wat om te koken, nou ja eigenlijk zoek ik het uit want Koen en Milo weten niks. Spaghetti bolognaise of met een andere saus is altijd wel lekker en makkelijk te maken. Rijst, lasagne, van alles. Denk niet dat we heel veel gaan koken, nou ja met we bedoel ik Raoul of ik, maar goed. Daarna gaan we langs de drank. "Ik kan beter nog een karretje gaan halen denk ik" zeg ik lachend terwijl Koen en Milo super veel kratjes bier in het karretje zetten. "Doe maar" zegt Milo. "Ik was eigenlijk sarcastisch, maar oké" zeg ik lachend. Ik haal maar snel even nog een karretje. We lopen verder en halen nog frisdrank, snacks, chips, snoep, koekjes en nog meer lekkers. We gaan naar de kassa, hebben geen zelfscan gebruikt dit keer.

Het totaalbedrag wil je niet weten, tering duur. Ook al wouden we niet eens zo heel veel halen. We lopen terug naar Koen's auto. "Heb je wel boodschappentassen?" vraag ik. "Wat?" zegt Koen. "Boodschappentassen. Doe je je boodschappen in." "Nee, waarom zou ik dat hebben" zegt Koen verbaasd. Ik sla mijn hand voor m'n gezicht. "Is wel handig als je boodschappen gaat doen" zeg ik lachend. "Ik doe nooit boodschappen, laat ik andere mensen wel voor mij doen" zegt Koen sarcastisch. "Jaja" zegt Milo. "'Nee maar even serieus hoe willen we dit dan meenemen?" vraagt Milo. "Uhhhh" zegt Koen. "Ik bel Mat wel even" zeg ik. Ik pak m'n telefoon en ga naar 'telefoon', dan naar favorieten.

Daar heb ik het nummer van papa, mama en nu ook die van Matthy staan. Zijn de mensen die ik meestal het vaakste bel. De telefoon gaat maar 1 keer over en Matthy neemt meteen op, ik zet hem op de luidspreker. "Hee" zegt Matthy. "Haaaii, ja we hebben een klein probleempje" zeg ik en ik krab op mijn achterhoofd. "Oh nee, vertel" zegt Matthy lief. "Die sukkel hier, Koen, heeft geen boodschappentassen in z'n auto, dus nu kunnen we de boodschappen niet meenemen" zeg ik. "Ja wist ik veel dat ik die dingen blijkbaar in m'n auto moest hebben, jij hebt er ook niet aangedacht hoor Veerle!" zegt Koen. "Oh echt wel! Ik dacht dat jij die dingen wel gewoon in je auto had" zeg ik.

"Nou. Nee" zegt Koen. "Ja ja rustig, ik kom er wel even aan, neem ik die tassen mee. Welke supermarkt zijn jullie?" vraagt Matthy. Koen, Milo en ik moet lachen. Ik vertel waar we zijn en hang daarna op. "We kunnen de kratten bier wel alvast in jou auto zetten Koen" zegt Milo. "Slim" zeg ik. Ik pak de camera. "Nou de boodschappen zijn gehaald, nu heeft deze man hier geen boodschappentassen in zijn auto, dus Matthy komt ze even brengen" vertel ik terwijl ik Koen film met de camera. Ook laat ik even zien hoeveel we hebben. Na 10 minuutjes wachten is Matthy er. Hij parkeert zijn auto naast ons, stapt uit en loopt naar de kofferbak. Ik loop zijn kant op. "Held" schreeuwt Milo die Matthy aan het filmen is.

Matthy steekt zijn duim op. "Hey" zeg ik. "Hey" antwoord Matthy. Hij doet zijn arm om mijn middel, trekt mij naar hem toe en geeft mij een kus op mijn wang. "Gelukt ook met het busje?" vraag ik, Matthy geeft mij de tassen. Hij knikt. "Is mooi ding hoor" zegt hij. Ik grinnik. We pakken de boodschappen in in de tassen. Ik stap bij Matthy in de auto en Milo bij Koen. Ik kijk op m'n telefoon, het is al 13:00 geweest. "Ik heb eigenlijk wel honger" zeg ik. "Ik ook" antwoord Matthy. Ik en Matthy kijken elkaar grijnzend aan. "Mac?" zeg ik lachend. "Daar zeg ik geen nee tegen" zegt Matthy en hij geeft mij een knipoog. Ik kijk achterom en zie dat Koen en Milo nog achter ons rijden. "Ik bel Milo ook wel even" zeg ik. Ik bel milo. "Jo"

"Jaa hooi, wij hebben zin in mac, jullie ook?" vraag ik. Even is het stil. "Jaaaaaa" schreeuwt Koen."Nou top, volg ons maar dan" zegt Matthy. "Tot zo" "Tot zo" zeg ik en ik hang op. Ik bel Raoul ook wel even, we kunnen altijd wat voor hun meenemen. "Jaa?" zegt Raoul nadat die opneemt. "Jullie ook iets van de mac?" vraag ik. "Uhhh, ik hoef niks. Ik vraag Rob wel even" zegt Raoul. Even blijft het stil. "Rob hoeft ook niks" zegt Raoul. "Nou dat is ook voor het eerst" zegt Matthy. We moeten lachen. "Nou goed, wij zijn er met een half uurtje wel weer" zeg ik. "Joeee" zegt Raoul. Ik hang op en we rijden het parkeerterrein van de mac donalds op. We gaan gewoon even binnen zitten. Ik bestel een big mac menu met een ijskoffie.

Nadat ook de jongens hun bestelling doorgegeven hebben op de bestelpaal willen we gaan betalen. "Wacht!" schreeuwt Koen opeens. "Ik heb nog zin in kipnuggets" vervolgt Koen. "Ik eigenlijk ook wel" zeg ik. "Kip 20 maar doen dan?" vraagt Koen. "Jaa lekker joh" zegt Milo. Ik vul het nummer in van het bordje. "Ik betaal wel" zeg ik. "Nee joh, ik betaal wel" zegt Matthy. Gaan we weer, altijd dat gezeik met betalen. Ik kan niks negatiefs over Matthy zeggen, behalve dan dat hij altijd alles wil betalen. Maar misschien is dat eigenlijk wel gewoon een positief iets. Uiteindelijk is iedereen er akkoord mee, ik betaal en we gaan aan een tafeltje zitten. Na even wachten is de bestelling er en als we het op hebben rijden we allemaal weer terug naar huis.