ချစ်သည်

Part 1(Uni)

လူတစ်ယောက်ကို အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ ချစ်နိုင်ပါသလား။

ဒီမေးခွန်းဟာ ရှိုင်းထက်အတွက်တော့ ခေါင်းညိတ်ရုံမှတစ်ပါး တခြားအဖြေမရှိသည့် မေးခွန်းပင်။ မန်ကျည်းတစ်ပွင့်ကြွေချိန်အတွင်းမှာလည်း ချစ်သွားနိုင်သလို မိုးတစ်စက်ဝေချိန်အတွင်းမှာလည်း ချစ်သွားနိုင်၏။ စက္ကန့်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာလည်း ချစ်သွားနိုင်သလို နှစ်လဆိုတဲ့ အချိန်လေးအတွင်းမှာလည်း ဘဝကြီးဖြစ်သွားနိုင်သည်။

အချစ်ကို ကဗျာဆန်ဆန်ရေးဖွဲ့၊ပြောတတ်ကြသူတွေကို အရင်က အပိုတွေချဲ့ထွင်ရေးတယ် ထင်ခဲ့သော်လည်း 'မယုံဘူး ကြုံဖူးမှသိ'ဆိုတဲ့စကားက ရှိုင်းထက်ဆီ ချိန်ရွယ်ပြီးပစ်လိုက်သော ခဲတစ်လုံးလို လာမှန်ကာမှ နားလည်ရလေပြီ။

အချစ်ဆိုတာ ကာရံညီတဲ့ကဗျာတစ်ပုဒ်...။

အချစ်ဆိုတာ ကာရံညီတဲ့ကဗျာတစ်ပုဒ်...။

ရင်ထဲမှာ အထပ်ထပ်ရေရွတ်ရင်း အကြင်သူ့အတွက် ကဗျာတစ်ချို့ရေးဖွဲ့လိုက်သည်။ အကြင်သူမသိသော်ငြား နှလုံးသားထဲမှာတော့ ပဲ့တင်ထပ်နေပါ၏။

လေတစ်ချက်အဝေ့မှာ တစ်ချက်လွင့်သွားသော ဆံနွယ်ပင်လေးတွေမှာ ရှိုင်းထက်၏စိတ်အစုံ အခြေတည်သည်။ စာအုပ်ကို စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသော ရှည်မျောမျော မျက်လုံးတစ်စုံက ရှိုင်းထက်၏ရှင်သန်ရာပင်။ စာရွက်တွေကို တစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက် လှန်လှောနေတဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးတွေက ရှိုင်းထက်၏ အသက်သွေးကြော။ ခပ်တင်းတင်းစေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက ရှိုင်းထက်၏ ပျော်ရွှင်ခြင်းရိပ်မြုံ။

လေတဖြူးဖြူးဖြစ်နေသည့် ညနေခင်းလေးမှာ ကြွေ‌ကျလာသောသစ်ရွက်များကြားမှ အကြင်သူ့ကို မြင်နေရခြင်းသည် ရှိုင်းထက်အတွက် တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်သည့် ပန်းချီတစ်ချပ်ကို ကြည့်နေရခြင်းပင်။ မနေ့တနေ့ကမှ ဝှီးချဲနှင့် မိတ်ဆွေဖွဲ့လိုက်ရခြင်းကြောင့် အနီးအနားမသွားနိုင်သော်လည်း မြင်နေရခြင်းလေးကိုပဲ သူကျေနပ်သဖြင့် သဘောတကျပင် နှုတ်ခမ်းထက် အပြုံးတစ်ပွင့်ကို ပန်ဆင်လိုက်သည်။