...მისი აივნის კარი ღია იყო, თვითონ კი არსად არ ჩანდა. მხოლოდ ერთი რამ მიტრიალებდა თავში - ნუთუ ის მართლა წავიდა ავსტრალიაში?
სასწრაფოდ გამოვვარდი ოთახიდან, მივედი დედასთან და ყველაფერი ვუთხარი, ლოყაზე კარგი სილაც დავიმსახურე და ყურის აწევაც მაგრამ სულ არ მაინტერესებდა, მხოლოდ ჰოიონის პოვნა მინდოდა. მე ბიჭებს დავურეკე, მათთანა რ იყო, გოგოებსაც დავურეკე და მათთაც არაფერი არ იცოდნენ. მორჩა, მხოლოდ აეროპორტში წასვლა იყო ერთადერთი გამოსავალი. ჩავჯექი ჩემს მანქანაში, დედა ჩანის დედასთან დავტოვე, მარტო რომ არ ყოფილიყო. გზაში ვნერვიუკობდი, მაინც და მაინც ჩვენ რატომ დაგვემართა ასე? ყველაფერი იმ მამაჩემის ძუკნა დედის ბრალია. მართლაც რომ ძუკნა იყო, რატომ დააშორა ჩემინმშობკები, ეხლა ხომ არაფერი ასეთი არ მოხდებოდა.
როგორც იქნა მივაღწიე აეროპორტამდეც, მანქანიდან რასაც ქვია გადავფრინდი და შევედი იმ წყეულ შენობაში. დავრბოდი თვალები ცოტაც და გადმომცვივდებოდა, ვეძებდი ჰოიონს მაგრამ.ვერ ვპოულობდი. მოსაცდელ ადგილასაც მივედი იქ არიჯდა, იქ მომუშავე ქალს ვიკითხე ვინმე ჰვანგ ჰოიონს ხომ არ აუღია ბილეთი თქო და მიპასუხეს კიო. უკვე იმედი ჩამესახა რომ მას კიდევ ვნახავდი. მერე ვკითხე რომელ თვითმფრინავში უნდა ჩამჯდარიყო. ამ დებილმა ქალმა არ მითხრა, მერე ვუთხარი მისი ძმა ვარ თქო და მაინც ვათქმევინე! ვირბინე ვირბიკე და მივაღწიე ადგილს სადაც ჰოიონი თვითმფრინავს უცდიდა. ის დავინახე და მაინც და მაინც ეხლა მომინდა სუნთქვის შეკვრა, მაგრამ სანამ გულზე წამივიდოდა "ჰოიონი"-ს ხმამაღლა დაყვირება მაინც მოვასწარი.... ყველამ მე შემომხედა, ჰოიონმაც. ალბათ უცებ მიცნო და მოვარდა ჩემთან. მართალია გულზე წამივიდა მაგრამ ბოლომდე მაინც არ მქონდა გონება დაკარგული, თვალები არ მქონდა დახუჭული, ბუნდოვნად მესმოდა და ვხედავდი რაღაც რაღაცეებს. დავინა ჰოიონი გამერვიულებული სახე, მგონი ტიროდა, რაც მთავარია გა იგე რომ ბოლომდე არ ვძულვარ....
ცოტა ხანში ვიღვიძებ სრულიად უცხო გარემოში, დიახ მე სავადმყოფოში ვიყავი. ვახელ თვალებს და წინ ადამაინების ჯოგი მიდგანს, ბიჭებიც და გოგოებიც აქ იყვენენ, დედაჩემი საწოლთან მყოფ სკამზე იჯდა და ჩემი ხელი ეჭირა. ყველას ვხედავდი ჰოიონის გარდა... ალბათ მაიმც ვერ მაპატია, თუმცა ეს სულაც არ ყოფილა მოულოდნელი. უცებ კარებისკენ გავიხედე და იქ მტირალა მიჩი ვნახე. მინდოდა ჩავხუტებოდი, მაგრამ რაღაც ძალა მაკავებდა იმ წყეულ საწოლზე. როგორც იქნა ხმა ამოვიღე.
YOU ARE READING
ტყუპის ცალი/twin {დასრულებული}
Fanfiction'ჰვანგ ჰიუნჯინი და ჰვანგ სემი (Hwang Hyunjin and Hwang Sam) არიან ტყუპები, თუმცა ისინი ერთმანეთს არ იცნობენ, ერთ ერთი მათგანი ლასვეგასში გაიზარდა, მეორე კი სეულში.. როგორ შეხვდებიან და გაუგებენ ერთმანეთს ისინი? მაგრამ ამ ამბავში მხოლოდ ეს არ არის მთ...
