S4

Κυριακη

Ο ήλιος ξεπρόβαλε και φώτισε κάθε σπιθαμή του ουρανού. Φυσικά υπήρχαν και κάποια εμπόδια που δεν τον άφηναν να λάμψει, ορισμένα συννεφάκια άρχισαν να μαζεύονται και να τον καλύπτουν.

Η Μια ξύπνησε παρατήρησε τον καιρό έξω από το μικροσκοπικό της παράθυρο, που ήταν αρκετά παράξενος..... Αφού συμμάζεψε προσεκτικά το δωμάτιο της, το καθάρισε και το έκανε να λάμπει από καθαριότητα. Σηκώθηκε και ετοιμάστηκε να βγει έξω για τρέξιμο ίσως προλάβαινε να τρέξει μερικά λεπτά πριν αρχίσει η βροχή.
Γιατί πλεον τα συννεφάκια κάλυπταν τελείως τον ήλιο και φαινόταν ξεκάθαρα ότι θα έβρεχε.

Όλα ήταν πολύ ήσυχα στην πανεπιστημιούπολη. Δεν είχε μείνει σχεδόν κανένας φοιτητής εκεί. Τα Σαββατοκύριακα όλοι έφευγαν είτε για να δουν τους γονείς τους είτε γιατί εξερευνούσανε με τις παρέες τους άλλες περιοχές.

Μόνο η Μία είχε μείνει ολομόναχη εκεί. Αλλά ο χρόνος με το εαυτό της θα την βοηθούσε να καταλάβει πολλά πράγματα και ένα από αυτά ήταν να ξεκαθαρίσει τα συναισθήματα που ένιωθε για τον Ερικ.

Μια μπλε βελουτε φόρμα, μια άσπρη λινή κοντομάνικη μπλούζα και ένα ζευγάρι αθλητικά συμπλήρωναν το σύνολο της Μίας.

Βγαίνοντας από το δωμάτιο ο δροσερός αέρας φύσηξε στο πρόσωπο της. Την μυρωδιά από το φρέσκο ξυρισμένο γκαζόν αντιλήφθηκε αμέσως η Μία και πήρε μια βαθιά ανάσα για να χαλαρώσει.

Άρχισε να τρέχει, στην αρχή με αργό ρυθμό και αργότερα με περισσότερη ταχύτητα. Το απολάμβανε και ένιωθε ήρεμη. Έτρεχε κατά μήκος του πανεπιστημίου γιατί το ενδεχόμενο βροχής ηταν μεγάλο όποτε δεν ήθελε να απομακρυνθεί.

Καθώς έτρεχε στον παράλληλο δρόμο σταμάτησε ένα μεγάλο μαύρο τζιπ. Κατέβηκε από το πίσω κάθισμα μια κοπέλα.

-Συγνώμη γνωρίζεται που είναι η οδός Ρόζενμπεργκ ;

Μία :- Δυστυχώς όχι, είμαι φοιτήτρια εδώ από άλλη χώρα όποτε δεν γνωρίζ....

Δεν την άφησαν να ολοκληρώσει την πρόταση της. Δυο μεγαλόσωμοι άντρες κατέβηκαν από τα μπροστινά καθίσματα και της φίμωσαν απευθείας το στόμα. Μετά της έκλεισαν τα μάτια με ένα πανί........