Mamihlapinatapei [Destiel]

prolog.

Herkes farklı bir şey arzulardı, bazen aynı anda birçok şey. Bunlar değişirdi herkes için farklı bir şey olurdu. Neyin doğru olduğuna kimse karar veremezdi çünkü arzular kişiden kişiye değişirdi. Bir kadını arzulamak kadar bir erkeği de arzulamak normaldi.

Dean hayatının her bölümünde bunu savunmuştu. Tabii erkeklerden hoşlandığını anlamak yaklaşık on sekiz yılını alsa da kendini kabullenmeyi elbette başarmıştı. Bunu inkar edemezdi. Kadınların tenine bayılıyordu, ipek gibi vücutlara sahiptiler ve onların arasından kayıp gitmek Dean için büyük bir tutkuydu. Ancak on sekiz yaşında babasının doğum günü yemeğinde karşı komşusu Chady tarafından öpüldüğünde düşünceleri değişmişti. Bir erkeği öptüğünde aynı hazzı duyabilir miydi? Evet, kesinlikle duyuyordu. Bunu sorgulamayı bırakmıştı çünkü bir insanın kendini kabul etmesi kendisini sevmesi için büyük öneme sahipti. Babasının da söylediği gibi insan kendisini sevmeliydi. Ne kadar boktan olursa olsun. Bu yüzden küçük ailesine bayılırdı. Annesine aşıktı, babasına hayrandı ve küçük kardeşi Sammy onun hayatının merkezindeydi. Tam anlamıyla insanların bayılacağı bir hayata sahipti. Belki de annesinin dediği gibi melekler onları seviyor ve izliyordu.

Başka bir evrende olsa meleklerin götün teki olacağını söylerdi.

Güzel bir hayatı vardı, bundan asla pişman değildi de. Pişman olacağı birçok şey yapmış olsa da -örneğin, lise son sınıfta aptal Billy Hargrove'u dövmemesi gibi- hayatından memnundu. İstediği bir üniversiteye gitmiş, güzel arkadaşlıklar kurmuş ve tam da Amerikan Rüyası gibi bir hayat sürmüştü. Ta ki, yüksek lisans yapmak için okulun yeni Psikoloji Profesörü ile tanışana kadar.

Castiel Novak, kesinlikle hayatını altüst edecekti ve Dean bundan kaçmayacaktı. Onun tehlike olduğunu söyleyemezdi ancak Castiel'in varlığı yasak elmayı elinde tutmak gibiydi.

[yetişkin içerik bulunduracaktır. alternatif evrende geçtiği için supernatural dizisi hakkında bir spoiler bulundurmamaktadır ve en önemlisi burada john winchester iyi bir baba.]