Blind Date {TYS2023}

34. Πλάι μου

"Άντριου, θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάτι" του είπε καθώς οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και βρέθηκαν μέσα στο διαμέρισμά του. "Εκείνο το βράδυ που με έδιωξες... είδες το μήνυμα του Λούκας, σωστά;" ρώτησε δίχως να περιμένει στα αλήθεια να της πει κάτι, γνώριζε καλά την απάντηση.

"Μελ, ξέρω πως δεν είχες καμία σχέση μαζί του, απλώς εγώ φαντάστηκα διάφορα όταν διάβασα το καταραμένο μήνυμά του. Συγγνώμη..." απάντησε εκείνος και την έφερε κοντά του για να της αφήσει ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού.

"Αυτό ήθελα να σου πως, πως δεν ξέρω το λόγο που μου έστειλε εκείνο το μήνυμα, πραγματικά από όταν είχαμε χωρίσει δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Ούτε και τώρα έχω, απλώς εκείνος μου έστειλε ένα μήνυμα δίχως λόγο και αιτία"

"Μην ανησυχείς, έμαθα εγώ το λόγο. Τον συνάντησα και μιλήσαμε σαν...πολιτισμένοι άνθρωποι" απάντησε καθοδηγώντας την προς τον καναπέ.

"Τι εννοείς;" ρώτησε παραξενεμένη εκείνη κι ο Άντριου την έβαλε να κάτσει πάνω στα πόδια του.

"Ας πούμε πως η μπουνιά μου έπεσε πάνω στο μάτι του καταλάθος μέχρι που μου είπε όλη την αλήθεια. Ο Λούκας εργάζεται στην εταιρεία της Τζούλια κι εκείνο το βράδυ στα γενέθλια του Νικ μας είδε μαζί οπότε θέλησε να προσπαθήσει να σε απομακρύνει από εμένα για να έχει η Τζούλια το πεδίο ελεύθερο"

"Απίστευτο" αναφώνησε εκείνη μην μπορώντας να το πιστέψει.

"Ας τα αφήσουμε αυτά τώρα, τι λες; Ας επικεντρωθούμε σε αυτό" χαμογέλασε εκείνος και φίλησε την κλείδα της. Η Αμέλια τύλιξε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και συμφώνησε μαζί του. Άλλωστε δεν την ένοιαζε τίποτα άλλο πέρα από εκείνην και τον Άντριου και πως επιτέλους θα είναι μαζί!

"Μου έλειψες τόσο πολύ" συνέχισε ο Άντριου κι ένωσε απαλά τα χείλη του με τα δικά της.

Το επόμενο πρωί τους βρήκε αγκαλιά, να έχουν περάσει όλο το βράδυ τους έτσι μη χορταίνοντας ο ένας τον άλλον, και αναπληρώνοντας το χαμένο χρόνο. Ήταν σαν να μην είχε περάσει μία μέρα, το πάθος άναψε ξανά μονομιάς και τα συναισθήματα ξεχύθηκαν κατακλύζοντάς τους.

"Τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα;" ρώτησε δειλά η Αμέλια ενώ χάιδευε απαλά το στέρνο του Άντριου.

"Τι εννοείς; Θα είμαστε μαζί, νομίζω σου ξεκαθάρισα τις προθέσεις μου χθες" απάντησε εκείνος έχοντας ακόμη κλειστά τα μάτια του.