Mlbb Lunox

Silvanna Ve Natan

Biraz daha yürüdüğünde Natan'ı gördü. Ancak yanında bir kız vardı. Lunox gördüklerine inanamamıştı. Daha net görmek için birkaç adım daha yaklaştı. Natan, Silvanna'ya samimi bir şekilde gülümsedi:

-"Beni ne için çağırdınız?"

-"Çok fazla çalıştın. Tebrik etmek istedim."

-"Siz nasıl isterseniz majesteleri."

Silvanna, Natan'ın yakasını düzeltti:

-"Düzen her şeyden önce gelir."

-"Teşekkür ederim."

Lunox şoka kalmıştı. Gözleri dolmuştu. Bu bir şaka mıydı? Rüya mı görüyordu? Veya bunu gerçekten görüyordu. Evet bu gerçekti. Lunox hüzünle Natan'a baktı:

-"N-natan? Bu kız kim?"

Natan hızla başını Lunox!a doğru çevirdi:

-"Lunox? Senin burada ne işin var?! Sen beni mi takip ettin yoksa?!"

-"Evet ama bunun hiç bir önemi yok."

Natan, Lunox'a doğru yaklaştı. Silvanna kaşlarını çattı:

-"Nasıl buraya izinsiz girersin?!"

Natan başını, Silvanna'ya doğru çevirdi:

-"Lütfen majesteleri affedin... Onun adına özür dilerim." dedi.

Lunox kendini tutamayıp, ağlamaya başladı. Silvanna tekrardan kaşlarını çattı ve:

-"Neden ağlıyorsun?! Sürekli ağlayan insanlardan nefret ederim." dedi.

Natan eliyle, Lunox'un gözyaşlarını sildi:

-"Ne oldu Lunox? Neden ağlıyorsun? Sanırım iyi değilsin."

Lunox tekrardan kendini tutmaya çalıştı:

-"Benim aklıma kötü bir şey geldi. O yüzden ağlıyorum." dedi ve yanında duran sandalyeye oturdu.

Natan, Silvanna'nın yanına doğru ilerledi. Silvanna gülümsedi:

-"Bugün daha bir yakışıklısın Natan." dedi.

-"Teşekkür ederim majesteleri."

Silvanna, Natan'ı yanağından öptü ve gülümsedi:

-"Seni aşağıda bekliyor olacağım."

Natan elini, yanağına koydu. Lunox bunları gördükçe acı çekiyordu. Gözleri karardı. Ve yavaşça göz kapakları kapandı.

Birkaç saat sonra gözleri hafiften açılıyordu. Ve bir ses duymaya başladı :

-"Lunox, uyan lütfen. Bir şey yaptıysam özür dilerim."

Natan'ın sesiydi bu. Tamamen açtı gözlerini usulca:

-"N-natan?.."

-"Sen daha iyi misin? Seni kaybetmek istemiyorum!"

Lunox gülümsedi:

-"B-ben iyiyim."

Natan iç çekti:

-"Benim aşağı inmem lazım. Sen sadece burada kal ve dinlenmene bak lütfen."

Lunox, Natan'ın kolunu tuttu:

-"Bekle Natan. O kız kimdi?"

-"Daha sonra Lunox. Şuan sadece dinlen."

Natan oradan ayrıldı. Lunox gözyaşlarının damlamasına izin verdi. Katlanamıyordu bu acımasız hayata. Her şeye tamam diyebilirdi. Ama en sevdiğin kişiden aşk acısına katlanmak çok zordu. Sadece aşk bu kadar fazla acıtabilirdi. 

Yutkundu ve gözyaşlarını sildi. Natan, ona dinlenmesi gerektiğini söylemişti. Derin bir nefes aldı. Acaba o kız neden Natan'a bu kadar yakın davranıyordu? Yoksa o da, Natan'a aşık mıydı? Yada sevgililer miydi? Hayır değillerdir diye düşünmek istiyordu Lunox. Çünkü bunları düşünmek çok acı verici idi. 

Ardından telefonu çaldı. Selena arıyordu. Haklıydı aramakta. Çok uzaklaşma demişti. Ancak Lunox, onu dinlememişti. Telefonu açtı:

-"Alo Selena?"

-"Neredesin Lunox?! Senin için endişeleniyorum!"

-"Ben çok özür dilerim Selena. Fakat endişelenmene gerek yok. Ben Natan'ın yanındayım ve güvendeyim. Birkaç saat sonra gelirim zaten."

-"Natan mı? Şu sevdiğin çocuk mu?"

-"Evet Selena. Her neyse ben seni daha sonra ararım. Görüşürüz."

-"Hoşçakal Lunox. Bir şey olursa lütfen ara. Ayrıca seni birkaç saat sonra yanımda görmezsem aramız bozuşur. Orayı önceden söyleyeyim."

Lunox hafiften güldü:

-"Tamam peki. Birkaç saat sonra orada olacağım. Güven bana."

Lunox aramayı kapattı. Ve derin bir nefes aldı. Natan'ın gelmesini beklemekten başka bir çaresi yoktu. 'Umarım birkaç saat sonra gelir' diye düşünüyordu. Acaba aşağıda ne yapıyorlardı? Merak ediyordu ama gitmemeliydi. Natan burada kalmasını söylemişti. Ama belki de Natan'ı dinlememeliydi. Aşağıya inmeye karar verdi. Bir derin nefes aldı ve kalktı. Usulca aşağıya doğru indi.