Xenia is an average student, who can't get rid of the pressure from her family, and herself. As a result, she gradually lost his desire to study but could not just give it up because she still wanted to achieve her dreams. Starting with small things...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter Ⅰ: The month where all classes always start
June 5, 2017
Monday
X E N I A
WELCOME BACK TO SCHOOL!!
Bungad-bungadan sa gate ng aking school ang isang malaking tarpaulin print na naka-sabit.
Pagka-pasok ko, dumeretsyo ako sa hall at nakita ko ang mga board na may mga naka-dikit na papel at may mga label ng kung anong grade.
Hinanap ko ang board na may label na Grade 10. Nang makita ko, dalawa lang na papel ang naka-paskil doon. Nilapitan ko at isa-isang binasa ang mga pangalan.
"Abad... Bello... Benavide-- YAN! Claridad!" Medyo malakas kong pakasabi ng makita ko ang apelyido ko sa mahabang listahan.
"Saang seksyon nga ba ito-- ahh Carmelites. Sayang, ba't wala kasi saming transferee?" Sabi ko, medyo disappointed na puro lang mga dati kong kaklase ang kaklase ko ngayon.
"Kaya nga 'no? Sawang sawa na ko sa pagmu-mukha niyo."
Napa-lingon ako sa nagsabi non. Nakita ko sa aking gilid ang isang lalaki na naka-uniform at may bag na gray na Hawks at binabasa ang lista sa kabilang seksyon. Nanlakihan ang aking mga mata sa kanyang sinabi.
"Ikaw!"'Di ko makapaniwalang sabi. Agad kong hinanap ang apelyido niya sa boy's list. Sa aking pagmamadali, halos umikot na ng 360 ang mata ko sa paulit-ulit na pag isa-isa sa mga pangalan na para bang naging invisible ang sa kanya.
Natauhan at biglang nag-pokus ang aking paningin nang may isang hintuturo ang tumuro sa hinahanap kong pangalan. Hinanap ko kung kaninong braso ba iyon nagmamay-ari - walang iba kundi yung mismong may-ari rin ng pangalan na aking hinahanap, na siya rin yung nagsalita kanina at nasa tabi ko pa rin habang binabasa pa rin ang lista sa kabilang seksyon. Ilang 'rin' na ba ang nasabi ko?
"Yan, tsk tsk. Ilang taon na tayo mag-kaklase di mo pa rin alam pangalan ko." Sabi niya at saka niya na ako nilingon. Malaki na ang pinagbago niya kung sa itsura, like medyo nag-mature, pero wala pa ring pinagbago na hanggang ngayon pinapakulo niya pa rin dugo ko sa inis.
"Nine ang transferee sa kabilang seksyon. Hindi man lang nila tayo binigyan, tsk tsk. Dapat inagahan nila ang pag-enroll. Stuck tuloy ako dito sa mukha ni--" Sinadya kong putulin ang kanyang sasabihin bago siya humarap sa akin.
"Hindi naman natin kasalanan na may ganoong system na sinusunod itong school natin. Sawa ka na pala sa mukha ko, edi sana sinabihan mo mama mo na late-an ang pag-enroll sayo or wag na. Easy." I flipped my hair bago nag-walkout at naunang lumakad papunta sa classroom.
"Hey, hEY, HEY! HINTAYIN MO 'KO!" Sigaw niya nang makalayo na ako ng unti at humabol siya sa akin.
"Heh, bahala ka jan." Sabi ko, ngunit parang hindi niya naman iyon narinig.
