One Shot Stories - cold_sunshine7

1: Ang lalake sa abandonadong bahay

Habang Naka-upo sa harap ng abandonadong Bahay na Ito Napa-isip ako kailan ko kaya sya makikita ulit. alfonso.

Kalaro ko si alfonso bata pa lang nakilala ko sya sa bahay din nila which is sa abandonadong bahay na pinasukan namin ng mga pinsan ko sa araw na naggagala kami bago lang din kasi kami sa lugar na 'yon.

i was 6 when we moved to that province

*Flashback*

naglalakad-lakad lang ako dito sa bagong lugar na nilipatan namin ng pamilya ko dahil nga binenta na ang bahay namin sa Nueva ecija kasalukuyang nakatira kami ngayon dito sa Laguna nag iikot-ikot ako dahil wala pa man din kasi akong alam dito kasama ko din ang pinsan kong si Celia at si Vincent Ka-edad ko si Celia at mas matanda naman si Vincent saamin ng 2 taon.

Marami na kaming nadaanan na mga kanto at marami din kaming napuntahan na food stalls sa bayan kaya nga napagabi na kami ng uwi 'e alam naming bata pa kami halos hindi nga kami payagan kanina pero Nagmakaawa kami kaya 'yun.

Habang naglalakad sa daan sa may eskwela pabalik sa bayan namin may napansin kaming katabi ng eskwela na parang abandonadong bahay may kalakihan ito at siguradong may kaya ang nagpatayo pero sa itsura nito ngayon parang napag-iwanan.

Habang palapit ng palapit sa bahay na 'yon nakita ko ang takot sa mga pinsan ko pero kahit ako pero hindi ako nagpatinag ng makatapat na namin ang bahay na abandonado pinigilan ko ang mga pinsan ko nagsasabing 'teka lang' kaya napatingin sila saakin.

"Dont tell me you are going in Maurien wag mo kaming idamay ng kapatid ko at wag mo nang ituloy ang iniisip mo" alam na kaagad ni Vince na iniisip ko 'yon dahil alam nyang nakahiligan ko ang mga ganito mula nung napanood ko ang mga Horror movies.

"Gusto ko." Malamig na sabi ko hindi tumitingin sakanila at tanging nakatingin lang sa Bintana sa Ikatlong palapag ng bahay may lalake kasing nakatingin saamin kaya tinignan ko din sya hindi sya gumagalaw at hindi ko din makita ang mukha nya kasi masyado nang madilin sa paligid tanging ang buwan nalang ang nagpapaliwanag sa kapaligiran.

"Hindi kami sasama." diretsong sabi ni Vincent. mind-reader ba 'toh? alam nyang gusto kong pumasok 'e.

"papasok ako mag-isa kuya Vince Umuwi na po kayo ni Celia Mag-iingat po kayo. uuwi nalang ako pagkatapos ko makita ang loob kabisado ko pa naman ang daan" Nakangiting sabi ko sakanila pero bakas ang pag-aalala ni Celia habang nakatingin sakin.

"i will be fine Celia promise makikita mo pa ako bukas" nakatawang sabi ko.

"Maurien si kuya lang ang takot,sasama ako sayo" Sabi nya sabay kalabit saakin.

"You two really, pag hindi tayo makalabas dyan bahala kayo" Sambit ni Kuya vincent habang sumunod sa paglakad saamin papasok sa bahay,nakabukas naman ang gate kaya ang main door nalang ang problema kung naka-close.

nasa harap na kami ng main door kaya agad kong sinubukan kung bukas at hindi naman kami nabigo.
ako at si CelI ang unang pumasok at takot namang sumunod si kuya vincent saamin.

Inikot ko ang paligid at nagtititingin ng mga bagay doon,sosyal nga ito at aaminin ko hindi mukhang abandonado sa loob hindi gaya ng labas nito hindi ko na nga alam kung tatawagin ko pa bang abandonado ito matapos matignan ang loob sinubukan ko din hanapin ang pagbubuksan ng ilaw at nasa gilid lang pala ito ng pintuan kaya pagkabukas ng ilaw syempre lumiwanag ang paligid at makikita mo kung gaano ka-ganda sa loob.

"stay here, pupunta ako sa taas sa third floor gusto 'kong pumunta mag-isa" sambit ko at napatango na lamang sila habang nag-iisip kung uupo paba sila sa sofa.

Pagkatungtong ko sa second floor marami pang dadaanang pinto at pasikot-sikot na daan bago ko mahanap ang hagdan papunta sa third floor.

Pagka-hakbang ko sa third floor kung saan ako ulit nagsusu-suot bago mahanap ang kwarto kung nasaan ang lalakeng nakita ko kanina sa bintana.

Nakatayo sya at Gulat na ngayong nakaharap saakin hindi siguro nya inakalang papasok kami.
sinubukan kong lumapit sakanya pero umaatras sya pag humahakbang ako palapit sakanya.

"w-why the fvck are you here? who a-are you?" Maririnig mo talaga ang takot sa boses nya lalo na nauutal pa hello? di ako nangangagat rawr!

"Kalma na-curious lang ako nakita kita kanina nakatingin saamin. wala akong balak gawin sayo.
im maurien villanueva bago lang sa bayan na 'toh" pagpapakilala ko para naman magkaroon sya ng kahit kaunting tiwala sa'kin.

"im alfonso Angeles i live here since i was 3 and im really not from here i just need to because theres no one wants to live with my mother neither any one from my family they were scared of her and i understand you should leave now baka kung ano pa ang magawa sainyo ng nanay ko baga bigla syang magising" Bulong nya sa'kin ang huli nyang sinabi kaya nagtaka ako. tsaka pala napaka-fluent nya sa english halatang half-half sya.

"Let me ask some questions."bulong ko, Statement or question basta gusto kong magtanong at hindi naman ako mabigo dahil tumango naman sya"....What's with your mom? why would they be scared of her?" magbubulungan nalang kami baka marinig kami ng mama nya.

"Ever since the day she got shot on the head by my father she acts like crazy...well yeah she's crazy now she will act scary and threaten people by saying she will kill them she was only sweet to me and everytime she tries to go out i always say Outside has so many monsters who will shot her again because gun was the only thing she was scared of,she was...traumatized but that phobia...no one knows about that bacuse they could use it as an advantage to her i only knew that and....you know now" i saw a tears stream down his face so i hugged him i felt bad.

"You can trust me. I dont have a question now maybe next time again, simula ngayon magka-ibigan na tayo uwi na kami" humiwalay na ako at lumapit sa pinto para buksan 'yon pero tumingin ulit ako sakanya.

"Goodnight" Ngumiti ako bago buksan 'yon at bumaba para yayain ang mga pinsan kong umuwi na.

*End of Flashback*

After nang Gabing 'yon pumupunta na ako at lagi kaming naglalaro nagbati din kami ng nanay nya i thought our friendship would last forever pero sa araw na pupunta sana ako at icecelebrate namin ang 18th birthday nya naka lock na ang pinto at may naka lagay na 'house for sale' tinry ko din syang tawagan pero hindi daw available ang number na 'yon umiyak din ako hanggang sa madilin na kaya umuwi na ako.

sa mga sumusunod na araw lagi padin akong pumupunta inaasahan na baka bumalik na sila Days turn into months,months turns into year now im 22 after the celebration of my birthday at the house i sneaked out just to come here with a cake a chocolate one because it was his favorite.

"sana bumalik kana malapit na akong umalis alfonso pupunta na ako sa U.S dun ako mag-aaral ng Law" umiiyak na sambit ko may cake pa sa bunganga kong hindi kopa nalunok.

"hey,your mouth is dirty" may nagsalita sa may gate kaya napatingin ako gabi na kaya hindi ko makita ng malinaw ang muka nya hinintay ko nalang syang makalapit.

pagkalapit nung lalake agad nyang tinanggal ang dumi sa malapit sa labi ko nang nakikita ko na sya ng malinaw...

it was not the person i expected it was not alfonso. it was julio my friend from law-school who's also going to go with me to the U.S dun din sya mag-aaral 'e.

"I guess you really miss alfonso i really dont have a chance huh" Napatawa nalang sya at naupo sya sa tapat ko.

"ofcourse ano namang laban ko sa lalakeng minahal mo sa buong buhay mo. 13 years kayong nagsama compared sa pinagsamahan natin wala talagang laban tapos pagka-alis nya ng walang paalam sa'yo u still visited him here until now kahit alam mong wala na sila dito. U inspired me kaya pagkatungtong sa U.S maghahanap na ako ng iba! Gusto mo tulungan kita hanapin si alfonso?" napatingala kaagad ako sakanya.

"Wag na. If we were really for each other Destiny will make a way for us to be with each other mas masakit pag ipipilit natin 'yon" Sambit ko na syang napa tango nalang sya.

love is not always going to have an happy ending its not a disney story.

bye-bye