Hot Girl Summer

Clementine heeft een plan

"Tamara kan je me een cappuccino brengen alsjeblieft?"

"Komt eraan Cle!" hoor ik van ergens aan de andere kant van de gang.

Ik gooi het zoveelste papiertje weg wat het beste idee zou moeten bevatten maar ik voel me enkel desgemotiveerder om verder na te denken. Ik zucht gefrustreerd als ik mijn punt van mijn potlood op het papier zet maar er niets uit komt. Ik verfrommel het papier en gooi het aan de kant. Ik herhaal dit proces een paar keer als ik word gestoord in mijn depressieve gedachtenstroom als er een mailtje binnenkomt op mijn computer.

Ik glimlach even als Tamara binnenkomt met mijn redding als ik meteen een stevige slok neem van de goddelijke drank en ondertussen mijn nieuwe mail open.

-

Geachte,

Wij kijken ernaar uit om uw contract bij ons te verlengen als u dat wenst.
De voordelen waar u nu van geniet zullen voor u terug ten dienste worden gesteld als u onze diensten bij anderen verder blijft aanprijzen.

Gezien uw recente campagnes lijkt het ons mogelijk om uw doelstelling te verdubbelen. U gebruikt weinig advertenties en wij weten dat uw winst kan oplopen door deze doelstelling meer aandacht te geven.

Hoogachtend,
Sunvacation.com team

-

Na het lezen van mijn mail roep ik meteen Tamara. "Tamara! Sunvacation.com wil meer geld! Ik haat hen! Kan je hen doen verdwijnen?!"

Tamara verschijnt nog geen tien seconden later in de deuropening. "Nee.kan ik niet. Ik kan wel een antwoord terug schrijven?" Vraagt ze me want als mijn persoonlijke assistente krijgt zij ook alle mails die ik binnen krijg.

"Dat zou goed van je zijn. Dankje. " zegt ik als ik terug naar mijn papiertjes kijk.
"Dit lukt niet. Ik ga even naar buiten. " zeg ik nog tegen Tamara als ik mijn jas neem en even een blik naar buiten werp en besluit om ook een paraplu mee te nemen. Ik steek mijn oortjes in en neem mijn cappuccino mee in een beker als ik dan langzaam naar buiten wandel de buitenlucht in.

Net over de drempel van de voordeur van mijn kantoor open ik mijn paraplu en laat even de geuren van net gemaaid nat gazon mijn neus vullen. Ik sluit mijn ogen voor een seconde en open ze weer als ik mij door geparkeerde auto's door werk naar het parkje niet ver van mijn kantoor.

Eenmaal daar ga ik op een bankje zitten. Ik geniet even van de rust om mij heen.

Al heb ik het na even weer gehad. Ik wiebel met mijn benen en kijk om me heen of er iets te doen valt. Mijn ogen vinden niets behalve een knappe vrouw die passeert. Ik bijt even op mijn lip als ik dan naar beneden kijk. Ik zucht even als ik wat van mijn koffie drink en de vrouw nakijk. Ik sta dan snel op en loop even heen en weer.

Focus nu. Ik moet een bestemming vinden voor mijn nieuwe podcast. Waar kan ik heen gaan? Welke land in Europa heb ik nog niet gedaan? Is dat weer niet hetzelfde? Ik bedoel als je één  hebt gedaan, of tien. Dan heb je de rest toch allemaal gezien? Zijn er culturele feesten ergens? Dat moet ik misschien eens navragen aan Tamara. Ik zucht.

Ik kijk op en ik merk dat ik ondertussen het parkje achter me heb gelaten en mezelf terug vind in de winkelstraat. Ik kijk even om me heen om me te oriënteren als ik dan opmerk dat ik voor een winkeltje sta die de naam FANTASTIC JOURNEY - Your way to treasure - draagt.

Meteen is mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en ik stap naar binnen zonder te kijken naar de goed gevulde etalages. Dit moet vast nieuw zijn denk ik even als een oud belletje klinkt boven mijn hoofd bij het openen van de deur. Of niet.

Ik glimlach en sluit de deur achter me als ik de geur van hout en wierook me tegemoet komen. Een dame verschijnt uit het niets en vraagt vriendelijk.

"Welkom bij FANTASTIC JOURNEY. Kan ik u ergens mee helpen of kijkt u eerst even rond?"

"Ik kijk even rond. U hebt best veel. " antwoord ik als ik niet echt meer op haar let maar zo veel mogelijk van de omgeving in me opneem.

In het winkeltje staat elke plank en boekenrek boordevol spullen die ik zelf niet allemaal herken. Er hangen kaarten, posters, bordjes en spiegels aan de muren.

Ik vang een glimp op van mezelf als ik niet echt weet waar ik naar op zoek ben en met grote ogen naar alles kijk.

Ik schrik even van het belletje als de deur opnieuw open gaat en ik een blik op de binnenkomer werp. Als ik eerder nog niet met mijn mond vol tanden stond is dat nu wel het geval. Een jongeman van rond mijn leeftijd is net de winkel binnen gestapt. Zijn afgespierde lijf tekent mooi tegen zijn shirt af als hij zijn lange zwarte haren in een staart bindt. Ik weet dat zwart haar mijn type is maar hij zorgt ervoor dat de reden waarop ik daarop val nogmaals helder en duidelijk is. 

Hij werpt met een vriendelijke glimlach toe als hij langs me heen loopt naar de achterkant van de winkel. Ik volg hem gelijk met mijn ogen en blijf met andere woorden met open mond staren. Zijn achterkant ziet er bijna zo goed uit als zijn voorkant denk ik bij mezelf als ik pas kan ademhalen als hij is verdwenen in de ruimte van het personeel. 

Ik adem even diep in en uit en probeer mijn gedachten weer normaal te doen werken als ik mezelf al aan het voorstellen was dat hij met zijn gespierde lijf tegen mijn lichaam aangedrukt staat terwijl we niet zo heilige handelingen uitvoeren op een verlaten strand ergens op een eiland. 

En ik weet plots waar mijn volgende podcast over moet gaan. Enkel moet ik de donkerharige jongenman mee krijgen in mijn complot. Duo-reizen doen het meestal beter bij het publiek. Zeker als hij zo knap is als de jongeheer die ik nu moet zien te overtuigen om mee te gaan. 

Ik verlaat de winkel in een wervelwind als ik mijn telefoon aan mijn oor houd om mijn assistent te bellen. "Ik heb een plan." zeg ik als ze opneemt.