You'll be Safe Here |

08

Does thy life work like this? Grabe ang pagod at lugmok ko sa pag-aaral dahil ang lapit na ng mid-terms exam. Para akong binuhusan ng tubig sa stress na itsura. Because I should be great, I should goal the top 1.

But the world will not work the same as before, same as my junior high school life. Noong una akala ko madali, kasi parehas ngang highschool but it feels like hell inside of the room. I am sitting on my chair, staring down at my test paper and answer sheet — pressure was on my shoulder everything was a mess in my head. Na-review ko ito, alam ko ito pero ano nang-yayari. Halos nginig ang kamay ko habang sinusulat ang sagot sa yellow pad with an unsure feelings in my chest.

Tama ba ito? Ito nga ba iyon?...

Until my papers turn back to me, showing our scores. Isang libong kapaguran, ito ang bubungad.

Lein Anne Fuentes
11 - STEM 1
SCORE: 19/60

Ramdam ko na ang bigat lalo sa dibdib nang mag-tapat ang mata ko sa score. Nine-teen over sixty? Tangina score pa ito ng top 1? 19? Wala pa sa pasang awa, hindi talaga pasa.

"Hoy, 56/60!!" Sigaw naman ni Zia.

"54/60..." Bulong ni Fabrizio, "Ang baba..."

"Ulol, mataas na yan." Kinaltukan siya ni Fabrizio, "Ikaw, Lein?"

Tahimik na lang akong naka-titig sa papel, di ko alam paano sasabihin?

"Perfect mo 'no?" Ngiti niya, para akong tanga na napatingin sa kanya.

"A-ano..."

"Okay ka lang?" Nag-tataka nitong tanong, sumilip na ito sa papel ko at namilog bigla ang mata nito sa nakita.

"19?"

The room is filled with loud gasps, halos nanonood ang lahat para lang malaman ang score ko.

"19 lang, top 1 ba yan?" Rinig kong tawa ng iba sa amin.

"Z-ia..." Nag-simula na nang mamuo ang basa sa aking mata. "Zia... 19 lang... Bagsak ako..." Parang di ako makahinga kaya't maya-maya ay itim na lamang ang nakita ko.

• • •

"Wala pa yatang kain talaga si Lein kaya siguro nahimatay, tapos nadagdagan pa ng score niya sa test," Rinig kong bulong mula sa labas ng silid na kung nasaan ako. Lumantad sa akin ang puting cieling at hula kong nasa clinic ako, medyo bukas ang kurtina na tumatakip sa kama na kung nasaan ako may isang pigura na humaharang sa butas ng kurtina.

"She need some rest, so give her some time too." I hear a girl's voice talked. Papikit-pikit kong tinitignan ang kung sino sa may kurtina hanggang sa lumingon ito. He give me a slight smile.

Ace.

"You are awake, babe," he mumbles and sits beside the bed.

"Hey..."

"I bought some foods, do you want to eat?" He gets something on the side of the table.

I pouted, "Chicken curry ba yan?"

He chuckled, "Mukhang tama nga ang binigay sa akin." Nilabas nito ang isang container na puno ng chicken curry.

Napangiti ako dahil dito, panigurado si Zia ang nag-sabi. "Masyado mo na ata akong kilala, ni ikaw di ko na tuloy kilala."

"Ano ba pangalan ko?"

"Zamiel Ace Sanchez," bulong ko na napakunot ang noo.

"Kilala mo ako," He simply said.

Buang 'man 'to.

"Kumain ka na lang diyan," sabi nito saba'y ng pag-ayos ng aking upo sa kama at magiliw na ngumiti sa kanya.

"Susubuan mo ba ako? 'Di ako kakain kung hindi." Pag-babanta ko dito.

"Is that all? Kahit iyong ano k—"

"Ace!"

"Ano?" Tumawa ito, "Iyong luto ko. Ano yang nasa isip mo?"

Napasimangot ako dito sabay bukaa ng bibig ko, asking for a food to be entered in my mouth. Tumugon naman ito ng isang kutsara ng kanin at ulam sa bibig ko. Agad ko itong ninguya bago humarap ng maayos sa kanya, "Who cooked this? Masarap ah."

"Me, babe."

"Ikaw? Nako, hindi ako naniniwala. Baka masunog mo pa nga—" Pang-aasar ko dito. "Pero masarap." I confessed and ask for more.

Husband material, checked.

"I could cook for you everyday so that kakain ka properly." He said and give me another bite.

"'Di ka ba nakakakita?"

"What? Why you are so random?"

"I failed, Ace." Finally, once again my heart sank. "I am a disappointed to people's eyes..." I added.

"And? I am not one of them. As long as you are you."

"So sinasabi mong bobo talaga ako?"

"What?"

"Sige, bobo na ako!" Pag-tatampo ko at pag-tangi sa sinusubo niyang pagkain.

"Not like that, babe."

"Wag kang magpapa-kita—"

"LEIN ANNE."

Napalunok ako bigla dahil dito, "P-po?"

"Kahit bagsak ka, kahit walang tumanggap sa iyo. I am here, ready to catch you. Makalat ka? You are such a big mess? Babe, I swear if I need to be your glue. I will, I will do it. As long as you are safe, I will do everything. Kaya nga kita minahal — to accept you whole. I love you, Lein. Not just in your luck, but also in your bad lucks. I'll be there."  His word touched my long broken heart—a heart that is asking for random people to love me too. Am I even worth it to be loved my this man?

"Don't cry, Lein." Pinunasan nito ang tulo dahil sa pag-iyak ko.

"Tangina naman, nanahimik ako tapos bigla kang mang-gaganyan." Hikib ko.

"You need it." He laughed, "Sige, papangit ka niya—"

"OO NA! PANGIT NA!" Hagulgol ko lalo, kinuha naman niya ang ulo ko at ipinatong sa dibdib niya.

"Shh, don't cry, baby..." He brushed my hair. "Such a crybaby."

"Yuh... Baby mo," I sniffed and hugged him tightly. "Date tayo maya?"

"Ay, wow. Nag-yaya na? Tumatapang." He commented.

"Baliw, masanay ka na, uubusin ko pera mo!" I exclaimed.

"If you can."

"Oh, yes I will." I raised my head properly. He throw me a silver card and that makes me freeze for a second.

"Luh?" I raised my brows. Silver card?  Bakit di niyo sinabi ganto kayaman itong lalaki na ito? Shet.

Matalino na rich-kid, checked.

"Feel free, Lein."