Kimseler görmedi Ömür hanım, bu dünyadan ben geçtim.
İçimde umudun kırk kilitli sandıkları,
elimde bir avuç düş ölüsü yüreğim -içinde senin ve benim ağırlığım- benim olmayan bir garip gülümsemeyle yüzümde,
incelik adına, ben geçtim…
Yerini bulmamış bir içtenlik,
yanılmış bir saygı ve bir hüzün eğrisi olarak ilişkilerin gergefinde,
ördüm ömrümün dokusunu ilmek ilmek.
Beni cam kırıklarıyla anımsasın insanlar,
savrulan bir yaprak hüznü
ve dağınıklığı ile…
Yükümü yanlış bedestanlara çözdüm.
⏤͟͟͞
