touch | sakuatsu

0.4

03.12.2022

Zile aldırış etmediler, ikisininde içinden gelen bir şeydi bu ve engel olmadılar. Sakusa uzun süre sonra birine dokunuyordu ve ilk adımının böyle olması gerçekten büyük bir sürpriz olmuştu. Şuan her şeyden kopmuş birbirlerini öpüyorlardı.

İkinci zille ayrıldılar ve acele bir şekilde toplanmaya başladılar. Aşağı doğru inerken Atsumu Sakusa'nın elini tuttu.

'Molada seni görebilecek miyim?'

'Bir daha yanıma gelmesen daha iyi Atsumu, özür dilerim.'

'Ne?'

'Derse geç kalıyorum üzgünüm.'

'Bunun tek sorumlusu ben değilim Kiyoomi!'

'Görüşürüz'

'Kaç tabi.'

Atsumu oflaya puflaya derse girdi, tabi derse odaklanması mucize olurdu. Atsumu'yu çok iyi tanıdığından mıdır yoksa ikizlerin kendilerine ait iç güdüleri 
mi vardır bilmem Osamu Atsumu'nun bir sıkıntısı olduğunu anlamıştı. Yanına gidip konuşmaya çalışsa da nafile. Atsumu yüzüne bile bakmıyordu. Birkaç gün böyle geçti.

Kiyoomi bırak Atsumu ile konuşmayı koridorda karşılaştııklarında bile yönünü değiştiriyordu. Mesajlara bakmıyor, aramalara cevap vermiyordu. Ama engellememişti hâlâ. Gerçekten konuşmak istemeseydi engellerdi değil mi? Ya da Atsumu gerçekten takıntı haline getirmişti bu durumu. Algılayamıyordu, anlamak istemiyordu adeta. Kafasına koymuştu konuşacaktı Kiyoomi ile.

Ertesi gün okulda yanına gitti, sesi kesinlikle yumuşak değildi ama sertte değildi.

'Biz bir şey yaptık. Hata olsun ya da olmasın birlikte yaptık ve sonuçlarına birlikte katlanacağiz. Her şeyi üstüme atıp kaçamazsın. Okuldan sonra buluşup konuşalım. Ondan sonra beni görmek istemezsen yanına gelmem.'

Kiyoomi bir şey diyemedi. Daha sonra Atsumu'nun ismini söyledi. Ama Atsumu acayip derecede havalı(!) bir insan olduğu için Kiyoomi'yi dinlemeden uzaklaştı. Tabi ki gün boyu Kiyoomi'nin diyeceği şeyi düşündü ve meraktan dersi bile dinleyemedi. Kiyoomi ise sadece özür dileyecekti...