They're Not My Friends / Identity V

3.bölüm: Zarf İçinde Aşk

"Baksana Luca... güneş batarken gökyüzü sence de çok güzel görünmüyor mu?"

Dedi gökyüzü kızılın en güzel tonunu aldığı sırada kar beyazı genç. Luca gözlerini açıp kendini geceye teslim etmek üzere olan güneşe bakıp gülümsedi.

"Haklısın Andrew, çok güzel görünüyor."

Andrew bakışlarını havanın kızıllığı altında büyüleyici görünen Luca'ya çevirdi. Onun için adeta özenle yapılmış bir tabloya benziyordu gördükleri. Gözleri ona kilitlendiği sırada Luca'nın arkasında adımlarca uzakta birini gördüğünde yalnız olmadıklarını farkedip panikledi. Luca onun gerildiğini hissedince arkasına dönüp uzakta gün batımını resmeden genç ressama döndü.

"Sanırım bu manzarayı güzel bulan sadece biz değiliz. Gidip bir merhaba diyelim mi?"

Andrew o kadar uzun zamandır anın büyüsüne kapılmıştı ki ressamın ne zaman oraya geldiğini ve resim çizmeye başladığını farketmemişti bile. Çekinerek cevapladı.

"Bizden rahatsız olmasın ama..."

Luca, Andrew'in sosyalleşmesini istiyordu sadece utandığı için böyle söylediğinin farkındaydı bu yüzden gülümseyip elini uzattı gelmesini umut ederek. Albino genç çaresizce elini tutup kalktı onunla günbatımını resmeden gencin yanına yürüdü.

Edgar narin bir çiçeğe dokunuyormuş gibi fırçasını tuvaline dokunduruyordu. Yanına gelen gençleri gördüğünde huzursuz oldu. Luca güler yüzlü bir şekilde ressamın yanına geldi.

"Merhaba! Demek günbatımını çiziyorsunuz. Çok etkilendiğimi söylemek isterim bayım."

Edgar kaşlarını çatıp yanındakileri uzaklaştırmak adına konuştu ancak cümlesinin sonuna doğru kızgınlığı şaşkınlığa dönüştü.

"Beni rahatsız etmeyin. Gördüğünüz üzere güneş batmadan eserimi bitirmek zorun- bir dakika sen az önce etkilendiğini mi söyledin? Yani resmimi beğendin mi?"

Genç mucit gülümseyerek bakmaya devam etti.

"Elbette! Bence sanatınız harika görünüyor."

Genç ressam kızarmasına engel olamadı. Uzun süredir birinin eserlerini beğendiğini duymasına ihtiyacı vardı çünkü bir çöküşün eşiğindeydi. Baskıcı katı ailesi Edgar'ın mükemmel bir sanatçı olması için çok para dökmüştü. Edgar ne kadar elinden geleni yapıp etkileyici eserler yapsa da ailesine yetinemiyordu, onlar için asla mükemmel değildi.

"Ya... ya sen beyaz çocuk! Eserim güzel mi gerçekten?!"

Luca'nın arkasından çekinerek olanları izleyen Andrew kendisine seslenildiğinde irkilip yaklaştı. Eğilip Edgar'ın resmine baktı. Gördükleri ile büyülendiği yüzünden okunuyordu.

"Çok beğendim efendim."

Edgar şüphelenerek ona baktı.

"Doğruyu söyle!"

Andrew gerileyip panikledi.

"Y-Yemin ederim!"

Genç ressam Edgar ikiliye inanmış olmalı ki çatık kaşlı ifadesinin yerini bir tebessüm aldı.