July 02 D-30 Cuddles with someone I love.
----
Bigla akong nakaramdam ng pagkahilo sa kalagitnaan ng aming pag picnic. Ayaw ko naman istorbohin ang kanilang seryosong usapan. About death at suicide. And I feel sad why the other's end their life? Is it because of problems and depression? They are so stupid!
My life have limits now and fvck I want to still alive. I want more years to spend my lifetime with. But of course Death is our end game. Our tragic ending. I feel mad to those people whose commiting suicide just because they can't handle their problems. And sometimes I feel mad at myself, kapag babalik lang naman ako ulit sa Hospital mas naiisip ko narin na tapusin ang buhay ko kesa magdusa pa roon. I'm almost tired but I am still fighting.
"Nagtataka tuloy ako kung sa kabilang buhay ba ay magkakilala parin tayo" Madi seriously said. I'm so confused with that too.
"Maybe hindi na" Salita ni Aiden, kaya napatingin kami sa kaniya. Medyo nabawasan narin pagiging cold ni Aiden dahil napapangiti na s'ya ng kaunti.
"Kapag namatay na kasi tayo ay parang makakalimutan natin ang lahat. Pero sa ngayon hindi pa natin alam kung meron nga bang kabilang buhay or wala na." Ngiti ni Georgia. Ang kamatayan ang aking pahinga, pahinga ng mga taong nagdudusa habang nabubuhay pa. Pero ngayon parang ayaw ko ng magpahinga dahil nahanap ko na ang aking pinakaligtas na tahanan.
"Is that it?" Madi asked
"Normal lang na mahirapan tayo. Suicide is not the key to end our problems." Dark Harris said. Yah he is correct.
" Kapag hindi manlang si Madi ang babaeng para sakin siguro magpapakamatay din ako" biglang tawa ni Luke. Agad s'ya naming tiningnan ng masama. Napasigaw pa s'ya dahil sa paghampas sa kaniya ng kasintahan. Nakikita ko sa kanilang mga mata ang tunay na pag ibig. They're lucky to have each other.
"Puro ka kalukuhan"Sigaw ni Madi sa nobyo na ngayon ay napangiwi. Nailing nalang ako sa kanilang dalawa.
Kinuha ni Madi ang mineral bottle saka n'ya inubos ang natirang tubig. And suddenly the memories flashback in my mind. The day that Dark Harris tooks me on his mansion. I smiled pero agad din napalitan ng pagngiwi dahil biglang uminit ang aking ilong. Nosebleed again!
Sandaling nagtagpo ang mga mata namin ni Dark Harris. Ngumiti ako sa kaniya, of course I am fine.
Bago pa makita ng iba naming kasama ay tumayo na ako't tumalikod sa kanila. Ramdam ko parin ang kaniyang madilim na tingin.
"B-Banyo lang ako" I lied.
"Samahan na kita Britney" Georgia said, nailing lang ako
" Kaya ko naman" I said bago umalis.
Sa bawat hakbang ko ay damang dama ko ang pananakit ng aking mga buto sa katawan. This pain is too much to bear. But as long as i love to live, I will stay alive and fight my deadly disease.
Dumaan ako sa likuran ng Mansion. Wala akong balak na pumasok sa loob. Ang gusto kong gawin ngayon ay bumalik sa abandonadong bahay at doon muna pansamantala. Seriously Britney? What if they will search for you? Especially that guy!
YOU ARE READING
100 Days Before I Die
Romance"100 days before I die, I made the list. It's not just a bucket list; it's a lifeline, a roadmap to squeeze every drop of joy out of my limited time. Chronic myelogenous leukemia may have put a deadline on my life, but it won't dictate how I spend m...
