-Taehyung : Bottom
សម្រែកស្រែកយំចេញពីបន្ទប់មួយដែលស្ថិតនៅក្នុងភូមិគ្រឹះដ៏ធំស្កឹមស្កៃប្រៀបដូចជារាជវាំង។
ឆ្វាច..!ឆ្វាច...! សំឡេងខ្សែរក្រវ៉ាត់វ័តទៅលើសាច់ខ្នងដ៏សរលោងអោយប្រែទៅជាស្នាមជាំក្រហមមួយរំពេច។
« អ្ហាស៎ ពូជុងអូនឈឺ ហ្ហឹកៗ » សំឡេងយ៉ាងក្រលួចយំសុំអង្វអ្នកដែលមាននាមជាពូ ខ្លួនគេញ័រចំប្រប់ នៅចន្លោះជើងមានឧបករណ៍សិចដែលជាស្នាដៃលោកពូយកមកស៊កក្នុងភាពទន់ជ្រាយគេ វាញ័រ ញ័រខ្លាំងណាស់រហូតដល់គេទប់សំឡេងមិនជាប់។
« វាជាទោសដែលអូនមិនស្តាប់បង្គាប់ពូ » សំឡេងរឹងកំពឹសជាមួយទឹកមុខរាបស្មើហាកគ្មានចិត្តអាណិតដល់ក្មេងតូចដែលយំរហាមទឹកភ្នែកជោគជាំពេញលើផែនថ្ពាល់នោះសោះឡើយ។
« ហុឺៗថេយ៍ សូមទោស ថេយ៍សន្យានិងស្តាប់សម្តីពូហុឹកៗ » ទោះជាគេខំនិយាយយ៉ាងណាក៏មិនអាចពន្លត់កំហឹងពូរបស់គេបានឡើយ
ដៃមាំទាញកាយរបស់គេអោយមកគេងផ្ញារ រួចអោនទៅខាំញក់ញីបបូរមាត់ផ្កាឈូកនោះខ្លាំងៗរហូតដល់មានឈាមរឹមៗហូរចេញមកក៏គេនៅមិនព្រមព្រលែងអោយមានសេរីភាពគឺខាំបឺតជញ្ជក់យកទាំងឈាមទៅទៀត។
ក្មេងតូចលើកដៃអោបកពូជាប់យំរហឹមក្នុងបំពង់ក ទោះជាប្រុសម្នាក់នេះខាំញក់ញីយ៉ាងណាក៏គេនៅតែអោបក្រសោបជាប់ ។
« ហុឹក ហុឹក » មាត់មានសេរីភាពក៏បន្លឺសំឡេងយំម្តងទៀត ជុងហ្គុកនាមជាពូលឺសំឡេងយំរបស់ក្មួយ ធ្វើអោយគេកាន់តែម៉ួម៉ៅចង់តែចាប់ទះក្មេងម្នាក់នេះអោយណាណី ត្រង់អាក្នេងម៉ាម្សៀលសក់ក្បាលក្រហមឆេះនោះថើបមិនយំបែរជាឈរសម្ងំអោយឈឹង នឹកឃើញដល់រូបភាពនិងហើយកាន់តែខឹងទ្វេដង។
« ឈប់យំ » គេសម្លុតមួយសំឡេងដល់ថេយ៉ុងស្ងាត់មាត់ឈឹងប្រឹងទប់សំឡេងមុខក្រហមងាំង ជុងហ្គុកខ្នាញ់អោនទៅខាំថ្ពាល់ប៉ោងៗក្រហមនោះបង្កជាស្នាមធ្មេញច្បាស់ៗ
« អឹស លោកពូ » គេលើកដៃខ្ទប់ថ្ពាល់ដែលត្រូវជុងហ្គុកខាំអម្បាញ់មិញ
« អាក្មេងនោះជាអ្នកណា? » មាត់សួរតែដៃលូកច្របាច់ស្ទាបអង្អែលខ្លួនក្មួយមិនឈប់
