Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝗖𝗛𝗔𝗣𝗧𝗘𝗥 𝗧𝗘𝗡 ❛ Tú estás bien, no pasará nada ❜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
──¿Cómo estará?
──Está bien.
──Se ve bien.
Todos estaban reunidos en la ventana que daba la sala de transmisión donde aún se encontraba Gyeong-su junto a la profesora Park, quien le insistía que saliera pero este se negaba.
Wun-Jin se encontraba a un lado de Cheong-san algo nerviosa por estar cerca del chico. Luego de que había aclarado sus sentimientos por él se sentía aún más nerviosa al estar con él castaño.
──No se porque es tan necio ──murmuró Cheong-san siendo escuchado por la castaña.
──¿Se quedará adentro? ──este solo asintió ante su pregunta.
Ambos aún se sentían avergonzados por lo sucedido hace ya unos minutos atrás haciendo que cada conversación que tuviesen fuese corta e incómoda, cosa que le dolía a ambos y hacia que Su-hyeok quisiese asesinarlos de una vez por todas.
──¿No va a salir? ──la profesora Park negó.
──Dijo que se quedará la hora completa ──comentó haciendo suspirar a la castaña.