*Hayat herkese adil davranmaz. Kimine altın tepsilerde çok değerli ganimetler sunarken kimine de boş tepsi verir 'al sen doldur. Tepsi benden doldurmak senden. Al bunu ve savaş!'diyerek onu orada çırılçıplak bırakır.
insan ne yapacağını bilemiyorken...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"SADECE AŞK VE ÖLÜM,HER ŞEYİ DEĞİŞTİRİR."
BÖLÜM ŞARKISI: DAMİEN RİCE\ELEPHANT
Bu hikayemi sevgisiz büyüyen çocuklara ve hiç gerçek aşkı tatmamış insanlara adıyorum...
🤍
Hayat herkese adil davranmaz. Kimine altın tepsilerde çok değerli ganimetler sunarken kimine de boş tepsi verir 'al sen doldur. Tepsi benden doldurmak senden. Al bunu ve savaş!'diyerek onu orada çırılçıplak bırakır.
insan ne yapacağını bilemiyorken tüm darbeler,hüzünler üst üste gelir. Çıkılmaz bir girdap beller insan hayatı.
Ama çıkmak zorundadır.
Çıkıp savaşmalı. Kendini bulmalı. Hayatı yenmeli...
Fakat bazen pes etmekte bu hayat yolunda seni özgür kılar.
Kendimizi bulma umuduyla...
***
Yeis
Saçlarım rüzgarın etkisiyle uçuşurken, rüzgar sertçe tam yüzüme doğru esip suratıma bir tokat gibi çarpıyordu. Tek başıma sahile gelip kendimi ve doğayı dinlemek üzerimdeki tüm kara bulutları alıp götürüyordu. Yalnız kalmak küçükken çok korkutucu gelse de insan büyüyünce anlıyor ki, muhteşem güzel. Önemli olan insanın kalabalıklar içinde yalnız olmaması. Bu insanı yavaş yavaş bitirir. Ancak böyle kısa kendimizle kaldığımız vakitler önemsenmeli ve kendi başına kalmak, kendini dinlemek ne demek bunları anlamamız çok önemlidir.
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Yorulmuş ayaklarım derin nefes almama rağmen, kendimi rahatlatmaya çalışmama rağmen sızlarken mızmız bir kız çocuğu gibi bütün ev yolu boyunca kucakta taşınsam ne güzel olur diye düşündüm. Güldüm. 23 yaşında bir kızın kucakta taşınıp eve gitmek istemesini tuhaf bulmadım çünkü ben diğer çocuklar gibi yorulunca 'anne yoruldum. Kucak.' diyemedim. Bunları demem için önce bir annem ve babam olması gerekirdi. Benim yoktu. Çocukken hiçbir şeyim yoktu. Sadece hayallerim ve umutlarım vardı. Onlar beni hep kucağında taşıdı, onlar beni büyüttü. Bugün benim doğum günüm artık 23 yaşında olan bir yetişkinim. Çocukluğumdan getirdiğim tek şey yalnızlığım oldu. O da tutmuş yakamı bırakmıyor.
Gözlerimi açıp karşımdaki ay ışığı, evlerin ve sokak lambalarının ve birçok ışığın vurduğu denizi seyrettim. Kafamı sağa doğru çevirince kalabalık bir aile dikkatimi çekti. Küçük oğlan çocuğu babasının omzuna binmiş etrafı meraklı ve içi yıldızlarla dolu gözleriyle izliyordu. Ailesi de koyu bir sohbete dalmış olmalı ki hepsinin gözleri olayı ve konuyu kaçırmamak için açılmıştı. Gülümseyip kafamı tekrardan kayalardan sinirini çıkartmak istercesine vuran dalgaları izledim.
