Αλήθεια ή Ψέμα;

1.Οι πνιγμένοι ταξιδεύοντας γυρεύουν την πατρίδα τους κι όλο κοιτάνε κάτω

《Ένα φεγγάρι ολονυχτίς ταξίδευε
πάνω στην ασημένια σου χορδή
ποτάμι σιγανό,
ποτάμι.

Ήσυχος ήλιος τώρα απλώνεται στη γη
ζεσταίνει το αίμα σου με φως.
Ύστερα θα 'ρθει το κορίτσι το αλαφρό
θα κρούσει φωτεινές παλάμες
η πέτρα του ύπνου σου θα κυλήσει απο τα μάτια σου
θα σηκωθείς μέσα στην πρασινόλευκη σιωπή
κι οι νύμφες θα τρομάξουνε
θα φύγουν στην κοιλάδα γοργοπόδαρες
και το κορίτσι τ᾽ άσπρο θάναι δροσερό
σα δέντρο κάτω από το φως
πιο πέρα τ᾽ άλλα δέντρα κι η σιωπή
θα στρίψουν θα κοιτάξουν
το δέντρο με το φόρεμα της άνοιξης
να σκύβει ατάραχο ν᾽ αγγίζει το ποτάμι
την ασημένια σου χορδή
ποτάμι σιγανό
ποτάμι.

Μα εσύ μιλώντας τώρα εμπρός στο Βασιλιά
--- και τ' άσπρο δέντρο ακούγοντας στα δώματα

Μιλώντας με τον τρόπο που μιλούν οι ζωντανοί θυμήσου
Στη θάλασσα οι πνιγμένοι ταξιδεύοντας γυρεύουν την πατρίδα τους κι όλο κοιτάνε κάτω.》

Τάκης Σινόπουλος,"Ο Οδυσσέας στο ποτάμι."
Από την συλλογή Μεταίχμιο Β'

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

《Αγαπημένε μου Οδυσσέα,

Βρίσκομαι είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τις θάλασσες που ταξίδεψες,από τις θάλασσες που αγκαλιάζουν το λειψό βασίλειο μας,από εκείνες τις θάλασσες που σε ερωτεύτηκαν και σε θέλησαν δικό τους.Σε αναζητώ με μανία αλλά τα ίχνη σου εξανεμίζονται με ευκολία.Πνίγομαι και χρειάζομαι το φιλί της ζωής σου.

Είκοσι χρόνια με διάβηκαν και ναι,αγαπημένε μου το ρήμα που χρησιμοποιώ είναι απολύτως ορθό.Αυτά τα είκοσι χρόνια της απουσίας σου πέρασαν δια μέσου μου και ράγισαν την καρδιά μου στα δύο.Συγγνώμη,Οδυσσέα που θα γίνω αγγελιοφόρος κακών ειδήσεων αλλά οφείλω να σου ξεστομίσω την πρώτη μου αλήθεια.

Το πρώτο κομμάτι της καρδιάς μου δεν κατάφερε να επιβιώσει.Το έσκασε ένα βράδυ από μέσα μου και άρχισε να κολυμπά οργισμένο και συνάμα πληγωμένο σε θάλασσα φουρτουνιασμένη.Φώναζε πως εκείνο ήταν ικανό να σε βρει.Ούρλιαζε πως εκείνο ήταν ικανό να σε σώσει.Έκλαιγε και οδυρόταν πως ήθελε να σε αγκαλιάσει και να θαφτεί μαζί σου με δόξα και τιμές.