Love İn Time ~Taehyung

1ᵇ

...

~İçimde tuttuğum güzellik ve gariplikleri yazarak gerçekliğe dökmeyi seven bir yazarım, umarım okuyacağınız bu sıra dışı ama hoş hikayemi beğenirsiniz... Güzel okumalar :)

...

Saat sabah 07:06, normalde bu saatte daha güzel şeyler için kalkılabilir ama öğrencilere bu seçenek yasak gibi bir şey. Mecbur geç kalıp azar işitmemek için rutinimi yapıp evden çıktım.

Yolda taşları tekmeleye tekmeleye yürürken aklımı kurcalamaktan asla vazgeçmeyen, yapmamaya inat ettiğim ödevlerimi düşünüyordum. Yani bir iç mimarın ödevinden ne beklenebilir ki?

Her şey eğlenceli olacak sanarken tam tersi berbat bir seçim yapmışım.

Düşüne düşüne daldığım delice hayallerden durağa ulaştığımı fark edince çıkıp gerçekliğe dönebildim.

Bakın bir diğer hayalim ise, zengin koca bulup otobüs derdinden kurtulmak. Evet ciddi ciddi bunu da düşündüm.

Bir süre sonra otobüs geldi, binip camdan dışarıyı seyrederken, hayatımda yine aynı şeyleri yaşamaya hazırlandım.

Dakikalar sonunda üniversiteninönündeki durakta, otobüsten sanki çok mutluymuş gibi atlayıp sınıfa adımladım.

Herkesin suratı beş karış, önlerindeki çizim masalarına bakıyorlardı. Kimisi kağıtlara bir şeyler karalarken kimisi de ödevleri yetiştirmeye uğraşıyordu. Bense geçtim kendi sırama ve vakit geçsin diye sınıftakileri izlemeye başladım.

Profesör sınıfa girip günaydın deyince başladı bizim mesai dercesine iç geçirdim.

...

Öğle arasında hiç yapmadığım bir şey yapmaya karar verdim, kütüphaneye gitmek.

Normalde hiç sınıftan çıkmadığım için somurtkan suratlarla dolu olan sınıf sakinleri şaşkın yüz ifadeleriyle beni izliyordu. Ben umursamadan kararlı ifademle kütüphaneye adımladım.

İçeriye girdiğimde, çok güzel ve bir o kadar da garip kağıt kokusu doluştu burnuma, hoştu aslında. Biraz rafların arasında gezindim, en geride kalan ve uzaktan tozlu gibi duran, kitap sayısı az olan bir raf dikkatimi çekti.

Rafa yaklaştığımda kitapların çok eski olduğunu fark ettim, bir tanesini elime aldım ve sayfaları çevirmeye başladım. Kaç senelik kitaptı bilmiyordum ama fazlasıyla sararmış sayfaları yeni olmadığını onaylar biçimdendi. Kitabı rafa bırakıp biraz daha bakındım.

En solda bir kitap gözüme takıldı. Ne kalın ne ince, dışı deri ve üzerinde kilit bulunan bir kitap. Elime alıp baktığımda kitabın arkasında bir zarf olduğunu gördüm.

Bir şeyi incelemekten o kadar keyif alıyorum ki farkında olmadan çoktan yere bağdaş kurmuş zarfı açmaya başlamıştım bile. İçinden bir saray fotoğrafı ve yarısı yırtık bir not çıktı.

Fotoğrafın arkasında da yazı yazıyordu. "1960 sarayı" Hiçbir şey anlamadığım için yarısı yırtık kağıda baktım "Gizli formül geçit kapısını çağırır, o zaman sende burada olursun. Zamanlar arasında kalmazsın ama bulunduğun yıl ve bu yıl haricinde başka bir yere gidemezsin, ve söylemeliyim ki..."

Bu neydi şimdi, yarım kalmış not, anlamsız fotoğraf ve anahtarı nerede olduğu bilinmeyen kilitli bir kitap. Belki de şuan kafam basmıyordur diye düşünerek kitabı çantama koydum ve adımlarımı sınıfa yönelttim.

...

Sonunda en sevdiğim ses olan çıkış zili çaldı ve koşar adımlarla durağa gittim. Otobüs geldi evin önündeki durağa bıraktı ve evet, evdeyim.

Çantamı koltuğa koyup mutfaktan yiyecek bir şeyler aldım ve koltuğa yayıldım.

Ailem olmadığı için bu kadar rahatım sanırım bilmiyorum ama aynı şeyleri yalnız olmasam bile kendi odamda yapardım. Sonuçta odam benim ayrı dünyam değil mi?

2 dakikadır çantamdan çıkardığım kitapla bakışıyordum. Hâlâ ne ile alakalı olduğunu anlamamıştım. Hemen ümitsizliğe kapılmadım ve bilgisayarımı açıp 1960 sarsayı var mı yok mu araştırmaya başladım.

Vardı, hatta elimde bulunan fotoğrafın aynısı internette de görünüyordu. Heyecanlandım, ve aklıma anahtarın orada bir yerde olabilme ihtimali geldi.

Yarın günlerden cumartesi olduğu için okul yoktu ve saraya gitmek için derslerle vakit harcamayacağımdan mutluydum.

Yemek yiyip biraz televizyon izledikten sonra sıkıldım ve yattım. İçimdeki yarı hoşnut yarı huzursuz bir duyguyla uykuya daldım...

...

İlk bölüm kısa olsun istedim, daha uzun ve heyecanlı bölümler sizleri bekliyor.

Kendinize iyi bakın, hoşçakalın <3

...