Alfa | Kurt Adam

10. Bölüm: "Film Gecesi"

10. Bölüm: "Film Gecesi"

🌙

İçeri girip kapıyı ardımızdan kapattığımızda Altay'a baktım. Benim aksime az önce ki kurt sürüsü onu korkutmamış gibiydi. "Bize..." Duraksadım. Altay'ın siyah bakışları benim üzerimdeydi. "Bize saldırmayacaklarını nereden bilebildin?"

Altay omuzlarını silkti. "Dedim ya alfaları olmayan bir sürü ne yapacağını bilemez. O yüzden bize saldırmadılar."

"Alfalarının olmadığını nereden anladın?"

Altay'ın siyah gözlerinde farklı bir bakış gördüm. Bu bakış oldukça derin ve anlamlıydı ama ben o bakışı anlayamıyordum. Bir süre duraksayıp gözlerime daldı. En sonunda konuştuğunda, "Bir kurt sürüsünde alfa en önde durur ve sürüyü yönetir. Bu sürüde önde duran bir alfa yoktu." Dedi.

"Sen bunu nereden biliyorsun?" Diye sordum. Bir an için ne diyeceğini bilemedi ve bana bakakaldı. "Sıkı bir belgesel izleyicisi falan mısın?"

"Evet, evet ondanım."

Kurt sürüsü yüzünden odunda alamamıştık. Dışarıda durduğumuz süreç boyuncada aralık olan kapıdan içeriye sızan soğuk hava içeriyi mümkünmüş gibi daha da soğuk yapmıştı. Altaya'la beraber salona geçtiğimizde önce salonla bir olan mutfakta yemek yemiş ardından dumanı tüten sıcak kahvelerimizi alarak koltuklara oturmuştuk. Tam karşımızda boydan boya cam vardı ve camdan dışarıda ki manzara görünüyordu. Bu manzara eve yerleştiğim ilk günler bana büyüleyici bir güzellikte gelirken, şimdi sadece korkutucu geliyordu.

Evin içi soğuk olduğu içi üzerime tüylü kırmızı bir battaniye dolamıştım. Altay benim aksime üşümüyordu, hatta zorlamam üzerine kendisine siyah bir kazak giydirmiştim.

Sessizlik için kahvelerimizi yudumlarken,"Ailem endişeden deliye dönmüştür..." Diye mırıldandım dalgın bir ifade. Yanımda oturan Altay konuşmamla beraber herhangi bir şey demedi ama gerildiğini hissettim. Onun bir ailesi olmadığını hatırladığım da söylediğim şey yüzünden dilimi ısırıp yüzüne baktım. Bir elinde sıkıca tuttuğu kahvesi ile karşısında duran camdan yağan karı izliyordu. Altay'ın kemikli bir yüzü vardı, suratında herhangi bir ifade olmadığı zamanlar kemikli yüzü dahada belirginleşiyor ona sert bir görünüm kazandırıyordu.

Merak ettim. Onu ailesi haricinde bekleyen birileri var mı diye. Bunu ona sormaya çekiniyordum çünkü kendi ile ilgili konuşmayı sevmediğini fark etmiştim. Zaten beraber geçirdiğimiz süreç boyunca hep bana sorular sormuştu. Hep ben konuşmuştum.

"Altay?"

"Efendim?" Başını omzunun üzerinden bana doğru çevirdi. Siyah bakışları benle buluşunca gözlerimden kalbime ılık bir his aktığını hissettim. Acaba oda öyle hissediyor muydu? Tıpkı bende bir etkisi olduğu gibi benimde onda bir etkim var mıydı merak ediyordum.