💙စေတန်ရဲ့သတို့သမီး💙
အပိုင်း(၁၆)
💜💜💜💜
"ကိုယ့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါ ချာတိတ်ရယ်..."
တိုးရှရှတောင်းပန်စကားဆိုရင်း..နေ..ရင်ခွင်ထဲက
သူမမျက်နှာလေးကိုမော့ယူကာ..မျက်ရည်စလေးတွေကို
ညင်သာစွာ..သုတ်ဖယ်ပေးနေမိသည်။သူမက
မယုံကြည်နိုင်သလို..မျက်လုံးလေးဝိုင်းပြီး..နေ့ကို
ကြည့်နေဆဲ......။
"ကိုယ်နဲ့..အတူပြန်လိုက်ခဲ့...ကိုယ်ဒီလိုနေရာမှာ
မင်းကိုတစ်ယောက်ထဲမထားနိုင်ဘူး..."
အသင်..မျက်ရည်တွေကိုလက်ခုံနှင့်ကလေးလို
ပွတ်သုတ်ရင်း..ခေါင်းညိတ်လိုက်မိသည်။အသင်
ဒီနေရာမှာ...တစ်နာရီလောက်ပဲဆက်ရှိနေရင်
အသက်ထွက်မှာ...။
"မင်းပစ္စည်းတွေအထဲမှာ..မဟုတ်လား.."
နေ..အခန်းထဲကိုလှမ်းဝင်ရန်ပြင်တော့..သူမက
အထိတ်တလန့်မျက်နှာလေးနှင့်လက်ကိုလှမ်းဆွဲ
ထားသည်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ကိုယ်ရှိတယ်..မကြောက်နဲ့."
သူက..အသင့်လက်လေးကိုထွေးဆုပ်ထားကာ...
အားပေးသလိုပြောသည်။အသင်..ကြောက်ကြောက်နှင့်
သူ့လက်မောင်းကိုအတင်းဖက်ထားရင်း..အထုတ်အပိုးတွေ
ယူရန်..မှောင်မဲနေတဲ့..အခန်းထဲကိုပြန်ဝင်လာခဲ့
ရသည်။
"ဒေါက်...ဒုန်း..."
ဘာမှန်းမသိတဲ့အသံတွေကကြားနေရဆဲဖြစ်ပေမဲ့.
အသင်ရှေ့မှာ..မားမားမတ်မတ်ရှိနေတဲ့သူ့ကြောင့်
ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေကလွင့်ပါးကုန်ရသည်။
"လာ..သွားကြမယ်.."
သူက..အသင့်အထုတ်တွေကိုလဲကူဆွဲကာ..အသင့်.
လက်တစ်ဖက်ကိုလဲ..ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း..တိုက်ခန်း
ထဲကနေပြန်ထွက်လာသည်။
တံခါးကိုအပြီးသတ်ပိတ်လိုက်ပြီး..သူဆွဲခေါ်ရာ
နောက်ကို..အသင်ပါလာခဲ့ရတော့သည်။
💜💜💜
"ဝေါ..ဝေါ.."
မိုးတွေက..သည်းထန်စွာရွာသွန်းနေဆဲပဲဖြစ်ကာ
သူ့ရဲ့ကားလေးကမိုးစက်မိုးပေါက်တွေကြားမှာ
ဖြေးဖြေးမှန်မှန်သာ..မောင်းနှင်လာသည်။သူက
ကားမောင်းနေရင်း..လက်တစ်ဖက်က...အသင့်
လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားသည်။
YOU ARE READING
စေတန်ရဲ့သတို့သမီး
Romanceဆာကူရာပန်းလေးတွေက...မင်းနဲ့တူတယ်... သူက...နေရောင်အူံ့မိူင်းပြီးလင်းလင်းထင်းထင်း မရှိတဲ့အချိန်မျိုးတွေကုန်ဆုံးခါနီးမှာပွင့်တတ် တာမို့...ဆာကူရာပန်းလေးတွေက...ကံကောင်းခြင်း အချစ်၊ပျော်ရွှင်မူ့စတာတွေကို...ကိုယ်စားပြုတယ်လို့ ဂျပန်လူမျိုးတွေကယုံကြည်ကြတယ်...
