Unicode
မနေ့ညက ရင်တွေအရမ်းခုန်နေခဲ့တာ ကောင်းကောင်းတောင် အိပ်မပျော်ခဲ့..
ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်*
ကျွန်မ တံခါး ခေါက်သံကြားလို့ သွားဖွင့်တော့..
“မမလေး မနက်စာစားဖို့ လာခေါ်တာပါရှင့်”
“လာခဲ့မယ် ဒါပေမယ့် လာဦး”
အခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်ခံလိုက်ရတဲ့ နန်း။
“မမလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ”
ရုတ်တရက် ထပ်တူကျသွားတဲ့ နှုတ်ခမ်း နှစ်စုံ တလှည့်ဆီတုန့်ပြန် နေကြတယ်။
အချိန်အတော်ကြာတဲ့ အထိ လှုပ်ရှား မှုတွေ မရပ်နိုင်သေး နန်းရဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေး တွေနဲ့ မမလေး ရင်ဘက်ကို ထုမှ လွှတ်ပေးတဲ့ ထားရီ။
“မမလေး ရယ် မောလိုက်တာ”
“ဒါလေးေတာင် မောနေတယ်နော်”
“မနက်စာစားမယ် လာခဲ့တော့ ရှင့်”
“ဟုတ်ပါပြီရှင့်”
လိုချင်တာရတော့ ပြုံးဖြီးနေရောပဲ။
ခနနေတော့ မျက်နှာတည်တည်နဲ့ ဆင်းလာတဲ့ မမလေး။
ပါတိတ် ၀မ်းဆက်ကို ပုံမှန်အတိုင်း သပ်ရပ်စွာ ၀တ်ထားတာ လိုက်ဖက်လွန်းလှပါတယ်။
“နန်း တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ တို့ အပြင်ကို မုန့်သွား၀ယ်မလို့”
“ဟုတ်ကဲ့”
ကားတစီး နဲ့ မြို့ထဲ သို့ရောက်ရှိလာပြီ မန္တလေးမြို့ကြီး က အလွန်စည်ကားပါသည်။
မြင့်မြင့်ခင် ထိုးမုန့်ဆိုင်မှာ ကားဆိုက်ရောက်သွားသည်။
ဆိုင် အလွန် စည်ကား သည်အထိ နာမည်ကြီးသည်။
“နန်း မင်းကြိုက်တဲ့ မုန့်၀ယ်နော်”
“တော်ပါပြီ မမလေး နန်းက ထိုးမုန့် မကြိုက်လို့”
“အဲ့တာဆို တို့ နဲ့ မင်း မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး”
“ဘာလို့လဲ မမလေးရဲ့”
“မင်း မန္တလေးသူကို သဘောကျမှတော့ ထိုးမုန့် စားနိုင်ရမှာပေါ့”
