Chapter 5

1 0 0
                                    

"Flowers are beautiful... But not perfect. So if you want it without flaw, you gotta make it yourself." He said as he sprinkle pixies on the ground, the place where he planted the seed he picked awhile ago.

Ngumiwi ako nang lingunin nya ako sa kinatayuan ko.

I don't even know how I ended up being in his presence right now, nor is why do he loves to demonstrate about stuffs such as what he's doing now.

"Do you understand what I'm talking about, Seacrest?" And he's been calling me 'seacrest' as if that's my name.

Umiling ako. Literal na hindi ko alm kung anong nangyayari, tapos heto sya, kakausapin ko na tila ba dapat ay alam ko ng mg bagay na ito? Huh, what the hell? "Hindi ko si Seacrest, kung sino man sya. My name is Love, Mr, I am Love Silverlife." Muling pagppakilla ko. Tila namn hindi nya ko pinapakinggan eh.

Seacrest isn't even my color! Ain't it obvious by my hair and clothings are?! Huh, what on agewertia?

"Alam ko, pero ikaw kasi yung nagbumas ng sulat ko eh!" Saad nya at tinaasan ako ng kilay. "Dapat para kay Seacrest yun, but since you're the one who opened the letter, I'mma call you Seacrest from now on."

"Oh, so you're the one who left that envelope in my room?" He nodded. "Freaky, I thought it was a girl who wrote it, judging by the handwriting." I commented, and It's true. The handwriting is just too neat that I assumed it was a girls handwriting. Bold of me to think that way when I have a disgraceful handwriting myself. I chuckled.

"Wow ha, porke lalake, hindi na pwedeng gandahan ang sulat? Anyhow... Where's that letter?" He asked with a knotted eyebrow.

I put on a straight face as I stared at him. "I thought you knew. Tsk, how the hell did you know I was the one who opened it, and yet, don't have any idea what happened?" I asked.

"Kasi ikaw lang naman ang pumasok sa silid ko matapos ang isang taong wlang umukupa rito..." Saad nya sa isng siguradong tono. "Inaasahan kong si Seacrest na ng susunod na uukupa ng aking silid, ngunit maraming bagay ang naganap at hindi sya natuloy."

"Kung gayon ay iniisip mo lang na nabasa ko ang sulat mo??"

"Tama nanan ang hinala ko, hindi ba?" Saad nya at tumango ako. Itinaas ko ang kamay, sakto lang sa maaabot ng kanyang mga mata. "Bakit hawak mo yan?"

"Hindi ko naman inaasahng makikilala rin kita agad. Kakatwang hindi pa kumpleto ang mahikang aking binitiwan." Bulong ko nang direktang nakatingin sakanyang mga mata. "Ano nga ulit ang iyong ngalan?"

"Jellal..."

"Flowers are beautiful... But not perfect. So if you want it without flaw, you gotta make it yourself." I repeat what he said as he enchant and grew a flower a while ago. I move pass him and picked the flowers he grew and handed it to him. "Do you want to know what falling in love feels like, hmm, Jellal?"

"What are you talking about...?"

"Alam kong nais mong mabasa ni Seacrest ang sulat mo. Isang sulat na nagpapahiwatig ng iyong nararamdaman para sa dalagang iyong iniibig." Napangisi ako ng makita ang bahagyang pamumula ng kanyang mukha. "Ngunit mayroong mga bagay na sadyang hindi natin kontrolado, kahit anong gawin at pagpaplanong isagawa natin. Hinding hindi aayon sayo ang tadhana, dahil lang pinlano mo na ang kahihinatnan ng mga pangyayari." Mahabang salaysay ko sa seryosong tono.

"Jellal Crimson, funny how your surname represent my color," I said and chuckle. "I am Love Silverlife, the alchemist of love itself... You would probably not remember a thing about this encounter, but I want to ask you.."

"The alchemist of love itself..."

"Nais mo bang malaman ang kahulugan ng tunay na pag-ibig... O ang maging tagapangalaga ng pag-ibig?" Makahulugang tanong ko. Hindi ko nais nakawin sakanya ng karapatang umibig, ngunit kailangan ko na rin ng papalit saakin. "Jellal Crimson..."

The Love Alchemist Where stories live. Discover now