Bir kelebeğin nasıl oluştuğunu bilirsiniz dostlarım. Bir tırtıl kendisine koza örer ve çıktığında bir kelebektir. Ali'nin yanında karnımda bir başkasının bebeği ile bir tırtıl gibi hissettiğimi size söylemiştim. Bugün ise Ali'nin yanında ilk uyuduğum gün. Bunun bir ormanın içindeki çadırda olması ne tuhaf. Kendimi el örmesi değil tekstil ürünü kozama yani uyku tulumuma sardım. Bu gece bu çirkin tırtıl bir kelebek olurdu belki, kim bilir. Ali''nin gür "İyi geceler." ine karşılık kısık sesle bir cevap verdim ve arkamı döndüm ona. Sonra el fenerinin yanında durun küçük dijital saati izlerken Ali'nin uyumasını izledim. Kocamdan ufak bir alacağım vardı zira.
Tam kırk iki dakika yirmi iki saniye. Derbeder kocam tam kırk iki dakikada daldı uykuya. Bu konuda onu eleştiremezdim çünkü ondan farksız değildim. Onun uyumasını beklemiyor olsam da ben de başımı yastığa koyduğumda uyumayalı aylar oluyordu. Ne zaman ki nefesi düzene girdi, yavaşça Ali'ye döndüm yönümü.
Ali... Gür kirpikleri birbirine girmişti Biçimli dudakları birbirine sıkıca kapalıydı. Onu gerçekten tanımadan önce duygularını çok belli etmeyen biri olduğunu düşünürdüm. Hatta bir zamanlar duygusuz olduğunu. Gaye'nin bana her zaman uysal yaklaşırken bu konuda sert çıktığını hatırlıyorum. "Bize istediğini yap, istediğini de ama abime tek kelime edemezsin." demişti. Ah gaye! Abiciğine laf eden dilimi tam bu çadırda eşek arıları soksun. Gerçi o eşek arıları onu izlerken kalbime saplıyorlardı iğnelerini. Ali'nin düzenli şekilde inip kalkan göğsüne baktım. keşke bu yastık yerine o göğsüne yaslayabilseydim başımı. Yine de kalbimin bu konudaki tesellisi Ali'nin sözleriydi. "Her şeyin zamanı gelecek." demişti ya bana. Elbet o kaslı kollarda uyumamın da zamanı gelirdi. Dünya üzerindeki en güvenilir insan sözünü tutardı.
Tam bu anda, bu fermuarı doğru düzgün kapanmayan çadırda, ayın ve yıldızların altında Ali'nin bana aylar önce öğrettiği üzere "Şükürler olsun." dedim. Çektiğim her acıya şükürler olsun çünkü bana tüm o imtihanları yaşatan hayat bugün kalbimi titreten adamı izleyerek gözlerimi yumdurdu bana. Tırtıl kelebek olamazdı belki ama içimdeki bu arı vızıltısı o tırtıla tırtıl olduğuna teşekkür ettirirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR DAMLA GÖZLERİMDE
General Fiction"Bazen büyük uyanışlar için, büyük yıkılışlar gerekir. Henüz ölmeden, yeniden doğamazsın."
