BAKICI

Özel hizmetçi

Güneş beni hemen karşı odaya doğru çekiştirip "bak burası benim odam" dedi odası gercekten her kucuk kiz çocuğunun hayali gibi pembeydi ama öyle boğucu bir pembe değil pembenin her tonunu kullanmışlardı "en sevdiğin renk galiba pembe" dedim

bana ışıl ışıl gözlerle bakıp evet anlamında basini salladi odasında iki kapi vardi zannedersem biri giyinme odası diğeride banyo

tekrardan elimden tutmasıyla koridora çıkardı "burasi zaten babamın odası biliyorsun" elleriyle diğer odayi gösterip "burasi genelde boş olur babam arada özel misafirlerinini ağırlar" dedi ona anladim dercesine kafami salladım "senin odan hangisi" diye bir soru sordu  benim odammı gerçekten benim burda yasayacagimi düşünmüyor degilmi ama bunu ona nasil açıklayacağımı bende bilmiyorum

dizlerimin uzerine çöküp onunla aynı boya geldim "bak güneş ben burda kalmayacağım benim gitmem gerekiyor"  dedim bana dolu gozleri ile bakıp aglamaya basladi "sendemi onun gibi gidiceksin sendemi beni bırakacaksın" ağlaması dahada siddetlenirken "çokmu çirkinim neden heni sevmivorsunuzki"

ben gunesi ikna etmeye çalışırken aramızdaki kapi açıldı "noluyor burda" güneş ağlayarak odasına geçti Meriç bana doğru gelirken birden güneşin odasından kırılma sesleri gelmeye başlayınca beni tutup kendi odasına savurdu hizla kapiyi üzerime kitledi kapıya bir kaç kez vursamda açan olmamıştı

  güneşin çığlıkları ve kırılma sesleri yavaş yavaş azaldı ve artık hiç duyulmaz oldu

Yaklasik 20 dakika sonra kapi kırılacak gibi açıldı kapıyı kimin açtığına bakmak için kafami kaldirdiginda Meriç olduğunu anladım hizla üzerime gelip ellerini saçıma doladı ve kafami eğmemi sağladı "ona ne söyledin!" Diye bağırınca birden sıçradım o ise saçımı daha fazla çekince elinden kurtulmaya çalıştım ama olmadı "sana ona ne söyledin dedim" kelimeleri tek tek bağırınca titreyen dudaklarımla "burdan gideceğimi söyledim " dedim  birden gülmeye başlayınca neye ugradigimi sasirdim

bu adam gerçekten psikopattı hizla ayağa kalkıp benide kaldirdi beni sürükleyerek güneşin odasına soktu "bak ona bak ne hale geldi sizin tek kelimenizin onu ne hale soktuğuna bak" diye adete kükredi sizin derken ne kastettiğini anlamasamda ellerinden kurtulmaya çalıştım "bir çocuğu sevmek bu kadar zormu lan!"

Onun ne demek istedigi anlamiyorumdum ama tek isteğim burada çekip gitmekti beni odadan çıkarıp merdivenlere yöneldi "gitmek istediğini söyledin dimi güneşe "beni gönderecekti galiba

Kafaminolumlu anlamda salladım galiba burdan kurtulacaktım beni tekrardan merdivene yönlendirince buranın birde bodrum katinin olduğunu anladım ama beni nereye götürüyordu

cebindeki anahtarlardan birinin alıp kapılardan birini açtı beni odaya doğru savurdugunda "o zaman cezaların başlasın ama sunu sakin unutmaki en büyük cezan benim saçına bile dokunamadığım kızımı aglatmandi"

Bu insanlar neden hiç düşünemiyorlar senin saçına zarar gelmesin dediğin çocuğun varken karsisinda  zarar verdiğin kişisinin başkasının çocuğu olduğunu hicmi düşünmüyorlar tamam babam olamaya bilir ama.... ben bunlari düşünürken Meriç elin aldığı kağıdı okuma başladı

"Kayra döngeloğlu: köpeklerden korkar, karanlıktan korkar karanlıkta kalınca yaninda biri olmadan uyuyamaz, yağmurlu havaları çok sever ama gök gürültüsünden çok korkar ve asla uyuyamaz himm ve en çok korktugu hayvan yılandır" ellerini çenesine götürüp düşünmeye basladi psikopat benimi araştırmış tekrar konuşmaya başlayınca dikkatimi ona verdim " tüm herseyin bu kağıtta yazıyor ama şuanlik bunlar yeterli" kapıya doğru ilerleyip bagirdi "Ahmet oğlumu getir " ne yani birde oğlumu vardi bunun karısı nerde acaba benim böyle kocam olsa çocuklarımıda alıp bundan kaçardım