Be Still My Beating Heart

Prologue

Disclaimer: This is a work of fiction. Any names or characters, businesses or places, events or incidents, are fictitious. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

"Stay and Calm, just read and don't mind the mistake is just a normal cause I'm a human."

Enjoy reading, it's my pleasure.

__________________________

                       

Nasa isang sikat na museum ako nagtitingin tingin sa mga painting na ginawa ko. Minsan napapaisip nalang ako, Kung hindi ko kaya pinagpatuloy ang pagiging artist? nandito ba ako ngayon? Makikita ko pa rin ba dito mga ginuhit ko?.

Salamat at may nagtiwala saking isang tao na kaya ko, kakayanin ko mag paint na magisa lang, minsan gusto ko narin sumuko noon kaso naalala ko. Kung susuko ba ako magiging proud parin ba sakin pamilya ko at sya sakin?. I love that Man but he broke me, naghiwalay kami ng walang sakit kasi ginusto namin at para din sa ikabubuti namin, sa career isinuko namin ang pag iibigan para sa future namin, supportado namin ang isat isa para itupad ang pangarap naming dalawa.

"Heyy.. Ashley right?"

May tumawag sakin isang Lalaki na may kaedaran pero kahit may edad na halata parin sa itsura ang pagiging magandang lalaki sa tindig at porma rich human being kung pagbabasihan.

"Ahh..opo ako nga po. Bakit po?."

"Sayo diba ang mga guhit na ito? ang gaganda napakahusay mo."

Ayy Hala naiiyak ako First time ko ma puri nang ganito. Charot.

"Ayy salamat po. Nakakahiya naman po."

"Bakit ka naman nahihiya iha?."

"Kasi po kilala ka sa buong Mundo tapos shackk sasabihan muko ng Ganon nakakahiya na Ang saya po hehe.."

He chuckled.

"Ano ka ba iha. Hindi ka dapat mahiya dapat nga maging confident ka kasi pinuri ka."

"Opo sir hehe..Hindi lang po talaga ako sanay kasi ngayon lang po ako napuri ng isang sikat" tapos ko sabihin yun natawa kaming dalawa kasi happy feel namin Ang isat Isa chr.

"Your talent makes you who you are, you should be proud of it."

May naalala ako bigla. May nagsabi na sakin nyan noon.

End of prologue.