✎ᝰ┆𝐋𝐀𝐓𝐇𝐈

⨳Bölüm 2⨳

"Mitsuya, bugün geç geldin biraz, bir problem yok değil mi?"dedin elindeki makasla butiğe iki saat geç gelen Mitsuya'ya bakarak.

"Hayır.., hayır yok. Sadece ufak bir işim çıkmıştı da."dedi yanına gelerek.

"Peki öyleyse."dedin ve masadaki kumaşı kesmeye devam ettin."Bugün bu elbisenin teslim edilmesi gerekiyormuş, önceden neden gelmedi bilmiyorum gerçi ama, bu akşam için giyilecekmiş. Yardım et de bitirelim bir an önce."

"Sen işin asıl kısmını halletmişsin zaten."

"Eh yok ya, sadece kalıpları hazırlayıp kumaşı kestim o kadar."

"Az mı sence?"

"... Her neyse hadi yapalım şunu."dedin, son parçayı da kestikten sonra bütün parçaları alarak dikiş makinesine gittiniz ve her şeyi ayarladıktan sonra dikmeye başladınız.

᚛᚛᚛᚜᚜᚜᚛᚛᚛᚜᚜᚜

Beş saati doldurmuştunuz. Elbisenin de son ütüsü kalmıştı sadece. Onu da hallettikten sonra mankene giydirip son duruşunu da kontrol ettikten sonra askısına asıp kenara aldınız. Ardından ofisine geçtiniz ve koltuklara serildiniz.

"Şükürler olsun ki bitti."dedin boynunu arkaya atarak. Mitsuya da aynı şekildeydi. "Ah, söylemeyi unuttum. Az önce ürün sahibi hanımefendi mesaj atmıştı. Birazdan gelip alır."

"Ne kadar ücret alacaksın?"dedi. Başını kaldırıp, sen de aynı şekilde cevap verdin.

"Bunu başlamadan önce düşündüm zaten. Kumaş, yardımcı malzemeler, aksesuarlar, emek ve kâr payı da kattığımızda 890$ makul."

"Hm, bence de makul."ana kapının açıldığı zaman çalan zili duyuldu. Kalktınız ve oraya gittiniz. Ürün sahibi gelmişti.

"Merhaba. Size aceleyle sipariş verdiğim için üzgünüm. Umarım zorluk çıkmamıştır."

"Merhaba hoşgeldiniz."dedin güler yüzle."Hiçbir zorluk çıkmadı. Ayrıca bizim işimiz bu sonuçta."

O sırada hazırlanmış ürünlerin olduğu odadan elbiseyi alarak döndü Mitsuya. Kasanın üstüne yatırdı.

"Borcum ne kadar?"dedi kadın bir yandan cüzdanındaki kartı çıkarırken.

"890$ hanımefendi."dedi Mitsuya. Kadın onaylayıp kartı uzattı. Ödeme işini hallettikten sonra butikten ayrıldı.

Kasanın (masanın) üstüne dirseklerini yaslamış kafasını da üstüne yerleştirmişti Mitsuya. Sana bakıyordu. Bakışlarını kapıdan çevirdin ve ona döndün.

"Ne oldu?"

"Hiç."doğruldu ve devam etti."Bu saatten sonra gelen giden olacağını sanmıyorum."

"Aslında evet."saate baktın."İki saat erken kapatsak bir şey olmaz sanırım. Hem yarın tatil günümüz."

"Aynen öyle."kasanın arkasından ayrıldı ve yanına geçti."Aslına birkaç gündür seni bazı arkadaşımla tanıştırmayı düşünüyordum.. ne dersin?"dedi elini ensesine atarak.

Bir iki saniye düşündün."Olur. Tanışmak isterim."dedin gülümseyerek.

"Çıkışta işin var mı?"