KATL-İ CİN (+18)

Sayfa 1

 Adım Aynur. 23 yaşında 2 çocuklu bir ailenin en küçük bireyiyim. Babam tek başına çalışarak evini geçindirmeye çalışır, annem ise evin tüm işleriyle ilgilenirken bir de bizim yük olarak gördüğümüz down sendrumlu abim Celil'e bakmakla uğraşırdı. Beni yanlış anlamayın ama o zamanlar abimi ben gerçekten bir yük olarak görüyordum. Çünkü tüm arkadaşlarım Celil'in rahatsızlığını ele alarak benimle dalga geçerlerdi. Bende çocukluktan gelen bu baskılar yüzünden abimden soğumuş ve sevgim azalmıştı. Öyle ki ben ders çalışıp sınava hazırlanırken bile yanıma gelir sırnaşırdı. Ben kendisini kızıp yanımdan uzaklaştırsam da o bir türlü gitmezdi. Kendisinin özel bir bakıma ihtiyacı olduğundan ailemde tüm ilgisini ona harcardı. O zamanlardan bu zamana kardeşlik sevgim bitmiş ve artık onu umursamaz bir hale gelmiştim. Okuldan güç bela mezun olduktan sonra kendime göre bir iş bulamayınca evde oturup kısmetimi beklemeye başladım. Evde yemek tarifleri öğreniyor, gelecekteki eşim için bilgi birikimi yapıyordum. Ancak günün birinde bu şekilde geçip giden hayatımız tepe taklak olmuştu. Babam iş seyahati için başka bir şehre otobüsle yola çıkmıştı. Babamın otobüse binişinden 2 saat sonra eve bir haber geldi. Otobüs kaza yapmış ve babam vefat etmişti. Bu haberle tüm aile yıkılmıştık. Babamın ölümünden sonra 2 ay kendime gelemedim. Öyle ki ölüm haberinin ardından bitmek bilmeyen bir ağlama almıştı beni. O haberden sonra psikolojim o kadar çok çöktü ki babamın cenazesini bile hatırlamıyordum. Tüm aile aylarca ufacık eve tıkılıp yas tuttuk. Sadece yıkılan ben değildim. Annem ve abim Celil'de bu durumdan oldukça muzdaripti. Hatta bir ara abimin her sabah telefonuyla saatlerce vakit harcadığını farkettim. Bir, iki, üç derken en sonunda günün birinde patladım. Telefonu elinden aldım ve ona bağırarak ''babamız ölmüşken sen telefonla bu kadar süre nasıl vakit geçirsin'' diye ona çıkıştım. Abim ağlayarak elime atıldı ve telefonu geri almaya çalıştı. Ancak ben ona tokatlar ve yumruklar savurarak kalktığı yere geri oturttum. Abim elleriyle kafasını kapatmış bir şekilde ağlayarak ''Aynur babamla konuşuyorum'' dedi.