Son Kod Karlos

17-Özgürlüğün kolların da 🍀

Az önce ki iğrenç sırıtışının yerini korku dolu bir yüz kaplamış dı.
Adamlar dan bir kaçı ulaşa bildiği her türlü şey ile akan kanı durdurmak için feci şekilde yara alan boynuna bastırdı lar.
Lakin akan kanı durdurmaya yetmedi.
Boynun dan sızan kanlar yavaş yavaş zemini kapladı.
Ayabkabılarıma kadar sızan kan katil olduğumu çağrıştırıyor du.

"Bırakın onu"

Gözler üzerime döndü.
Sözüme devam ettim.

"O artık yaşamıyamaz"

Bir kaç adım daha birikinti oluşturmuş kana doğru adım attım.
Ayabkabılarım bir çamura saplanmış ca sına kana bulandı.
Kanı durdurmaya çalışan lar dan birisi dizleri üzerine çökmüş,eli ile boğazına baskı uyguluyor du.
Dizilerinin çoğu kısmı kızıl kan ile boyanmış dı.
Nefret dolu bakışlarını üzerime doğrultu.

"Şu katilin hala bura da ne işi var götürün bunu"

İki adam koluma girdi apar topar götürme ye başladılar.
Zorlamalar ını anlamıyorum zaten bura da durmak gibi bir niyetim yoktu.
Attığım her adım da koyu renk kanın zemine bıraktığı izler daha da açık bir renk hali alıyor du.
Kim bilir belki bir süre sonra yok olur.

🍀🍀🍀🍀

Odaya ulaştığım da Karlos un yokluğunu iliklerime kadar hissetim.
Önce vücuduma bir ürperme geldi baş dan aşağıya kadar tüm vücudum titredi.
Sonra kanepe ye geçip oturdum.
Umut tek kelime etmiyor du.
İnsan evladı için unutmak ne kadar kolay dı az önce kollarım arasın da bir ceset değil hayatımı ve ruhumu taşıdım.
Sonra onları da Karlos ile toprağa gömdüm.
Şimdi ise kana bulanmış kıyafetlerim ile kanepe ye kurulmuş dum.
Kim bilir sanki birisini öldürme'miş  sanki ruhumu kaybetmemiş dim.
Zihnim de ki katil sinyalleri artık sustu.
Ne yaptığımın veya ne yapacağımın bir önemi yok du.

🍀🍀🍀🍀

Polat tahmin ede bileceğiniz gibi odaya çağırdı.
Adamı öldürdüğüm için suçlayacak tehditler savurarak oda da etrafın da dönüp duracak dı.
Odayı bildiğim için adamlara ihtiyaç duymadan Polat'ın odasına kadar çıktım.
Kapıyı aralama dan önce,İçim de gür bir alev halini almış ateşi bir süre için söndürdüm.
Lakin sadece kısa bir süre için.
Odaya girdim, laptop dan bir kaç şey ile ilgileniyor gibi görünüyor du.
Kapıyı sertçe kapatıp tek li kanepeye geçtim.
Başını laptop'dan kaldırıp gözlerini çevirdi.

"Bir adamı öldürmüş sün"

Gayet rahat bir şekilde yaslandığım kanepe de umursamaz ca cevap verdim.

"Evet aynen öyle yaptım"

Elini sert ce masaya vurdu.

"Sen kim oluyorsun da benim adamımı öldürmeye cüret edebiliyor sun?"

Ayağa kalkarak masanın tam karşısına geçtim ve gözlerimi üzerine diktim.
Kaşlarımı çattdım, söndürmeye çalıştığım ateş daha da harlan mış dı.
Elimi masaya koydum.

"Ben ALMENDA az önce adamını öldüren katil, ruhunu elin den aldığın genç kız,buraya hapis ettiğin bilim insanı,tekme tokat dövdüğün küçük kız ve senin iğrenç suratın da bir iz bırakan o kişi benim"

Ve ismimi tekrarla dım.

"Almenda...
Hayatın boyunca bu ismi unutma çünkü her saniye peşin de olacağım Polat"

Sinirli bir av köpeği gibi gözleri kızar dı.
Ve tek noktaya, gözlerime odaklan dı.
Kapıyı çarpıp oda dan ayrıldım.

🍀🍀🍀🍀