Way Back Home

Chapter 33

Ilang araw din ang lumipas at gaya nga ng sinabi ni Greggy ay pinag-masdan ni Irene ng maiigi si Meg. Wala naman siyang masabi na kakaiba rito dahil hindi naman ito nagbago mag-ula nung makilala nila magpa-hanggang ngayon. Aalis na si Jessy sa loob nalang ng tatlong araw, habang ang kasal naman ni Lilly at Greggy ay naka-takda na rin sa loob nalang ng halos isa't kalahating linggo. Marami nanag nangyayari ngayon kay Irene at hindi na rin niya alam ang kanyang gagawin. Gulong-gulo na siya sa mga posibleng mangyare kapag may nagawa syang isang pagkakmali na pagsisisihhan niya sa huli.

"Mukang masaya ka ngayon ah?" Nakangiting sabi ni Irene kay Meg na kararating lang ng bahay.

Binigyan lang naman ni Meg si Irene ng isa pang ngiti at tsaka niya ito tinaas babaan ng kilay.

"Is it Miggy? Uhmmm.... no. Hindi ganya ang saya mo kapag si miggy ang kasama niyo." Sandaling nag-isip si Irene at muling nag-alita. "Oh my god! It's Ethan?!" Gulat na tanong ni Irene.

hindi muli umimik si Meg at sa halip ay ngumiti lang ito at dahan-dahang tumango.

"Oh god! You mean after Jessy's birthday eh nakapag-usap na kayo?"

"Eh single naman po siya, single din ako."

Natahimik sandali si Irenebago niya maisipang itanong ito.

"Wala naman akong ibang gustong iparating or what pero si Jessy? Ano ba sila? I mea, kasi diba magkasama sila."

"They're just friends lang naman daw tita, and I'm glad na may closure na silang dalawa unlike the last time."

"Well, alam ko naman na hindi kayo pagsasabayin ni Ethan at alam ko din naman na he's a great guy pero ayoko lang na umabot kayo sa punto ni Jessy na mag-aaway kayo dahil. Lang sa iisang lalaki. I mean, yes... hinndi nga kayo magkapatid by blood but parang anak na rin kasi ang turing ko sayo."

"Don't worry tita, hindi ko din naman po hahayaang umabot kami sa ganon."

"It's nice to hear that." Nakangiting sabi ni Irene. "Oh and pupuntahan ko nga pala si Jessy later. I'll spend some time nalang muna with her before she move sa Austraia."

"Dun po kayo matutulog?"

"I'm not sure pa. Depende. If she'll let me." Natatawang sabi ni Irene.

Bandang ala sais na ng hapon nang matapos magluto si Irene ng dinner nila ni Jessy.

"Ikaw na bahala dito. Hindi na muna kita sasabayan ha."

"Ano ka ba tita, okay lang po. Huwag niyo po akong isipin at kaya ko po ang sarili ko.... enjoy." Nakangiting sabi ni Meg.

"Okay, I'll go ahead." Paalam ni Irene.

Nang marating ni Irene ang penthouse ni Jessy ay laking gulat niya nang ayaw siyang paakyatin ng ground staff sa penthouse nito.

"I'm her mother. I have the rights para puntahan siya."

"I'm so sorry ma'am, sumusunod lang po kami sa orders nila."

"I hate to do this but, hindi mo ba ko kilala?" Inis na sabi ni Irene.

"Ma'am pasensya na po talaga."

"Uhm, excuse me ma'am." Sabi ng isang staff na sa tingin ni Irene ay ang head nila ng security dito. "Ano pong problema?"

Huminga muna ng malalim si Irene bago ito sagutin dahil ayaw niya naman talaga na may masabi siyang hindi maganda sa mga ito.

"Ayaw akong paakyatin ng staff niyo sa penthouse ng daughter ko."

"Jessy Araneta ma'am?"

"Siya nga."

"Ma'am, upon checking po sa timeline namin dito sa building.... umalis po siya kaninang 10am." Kwento nito habang naka-tingin sa screen ng computer. "Base po dito, may dumating po na grab kanina at nakabook po si Ms. Araneta na pumunta sa airport ngayon."

"What?!" Gulat na tanong ni irene at agad niyang tinawagan si Jessy.

Halos hindi na mabilang ang mga missed calls ni Irene kay Jessy, kaya naman napag-desisyunan niyang tumungo na sa airpoprt at baka abutan pa niya ito. Bago siya umalis ay humingi muna siya ng despensa at nagpasalamat sa dalawang tao na nag-assist sa kanya.

"Ano ka ba naman Jessy." Inis na sabi ni Irene habang pilit parin tinatawagan ang anak.

Habang daan y biglang tumunog ang kanyang telepono kaya naman iginilid niya muna ang kanyang sasakyan tsaka niya binasa ang text.

From Jessy:

Mom, tumawag yung building sakin saying na hinahanap mo daw ako. I'm sorry hindi ako nag-sabi agad sayon. I'll be back before ng flight ko to Australia to spend time with you and dad before I leave. I'm safe now and I'm about to eat my dinner so you should eat your dinner na din. Anyways, go home na and ingat. :)

Sa text ni Jessy na ito ay nakampanti na si Irene kaya naman hindi na rin siya tumuloy sa airport at umuwi nalang din sa bahay.

"Tita, bakit parang ang bilis niyo naman po?" Gula na tanong ni Meg nang makita niya itong pumasok ng pinto.

"Well sadly, wala sa penthouse si Jessy."

"Eh nasan daw po?"

"Hindi naman sinabi eh."

"Baka naman po kasama niya ang friends niya."

"Siguro nga." Buntong hininga na sabi ni Irene.

"Ano po, maghahain na po ba ako?" Tanong ni Meg.

"Invite Ethan nalang para my kasabay kang kumain. I'm tired and parang nawalan na ko ng gana." Sabi ni irene tsaka na siya dumerecho sa hagdan upang tumungo na sa kanyang kwarto.

Nang siya'y pumasok s kwaro ay para bang bigla nanaman niyang na miss si Amelia kaya naman agad niyang kinuha ang kumot nito at niyakap.

"I wish you were here. I miss you." Sabi ni Irene habang naka-upo sa silyon at yakap ang kumot ni Amelia. "Siguro if you were here, masayang-masaya ang puso ko. I mean you and your dad with me right now." Patuloy na sabi ni Irene hanggang sa pumatak nang muli ang kanyang mga luha. "I miss your dad so much." Sa mga oras na ito ay palala na ng palala ang pag-iyak ni Irene.

"I'm not sure if your in heaven already but if you do, please guide your dad's way para bumalik na siya sakin." Sabi niya habang naka-tingala at naka-tingin sa mga bituin sa kalangitan. "Your ate Jessy is leaving me na din. Please bring your dad back to me na. I miss his hugs, laughs, his corny jokes, everything......everything that made me fall inlove with him. How I wish he's here with me, right now and also you. I miss you my litte girl." Iyak ng iyak na sabi ni Irene. "Lord, just this once. Please bring back my husband and daughter to me. I won't ask for anything else, just this one." Sabi niyang muli habang naka-tingala parin at umiiyak.