ANONİM : DİKKAT KOMUTAN

0. 8

OY VERİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. Büyük harflerle yazdım gözünüzden kaçmasın dbdhdjjdjdjdjdh

                                 ~

Sabah erken saatlerde kalktım. Bu gün abim gelicekti. Merdivenlerden koşarak aşağıya indim. Annem harika bir kahvaltı hazırlamıştı. Tabaktan bir salatalık alıp ağzıma attım. Annem "kızım bırak abin gelince beraber yiyeceğiz" dedi.

"Ya anne bana neden böyle kahvaltı hazırlamıyorsun" diyip kollarımı göğsümde bağladım.
"Bunun sana hazırladıklarımdan ne farkı var"  dediğinde göz devirdim. Konuşmak için ağzımı açtığımda zil çaldı. Koşarak kapıyı açtığımda abim karşımdaydı.

"Abimm hosgeldin" dedim ve sarıldım. Abimde gülerek bana sarıldı. Sonra beni itti. "Bu koku ne yine döktürmüşsün sultanım" dedi ve anneme sarıldı. "Öküz ne olucak" dedim ve kapıyı kapatıp içeri girdiğimde abim çoktan masaya oturmuştu.

Benim arkama baktığında "lan adamı kapıdamı bıraktın
sen" dedi." Ne adamı abi ya kapıda kimse yoktu" dedim ve masaya oturdum.

Abim ayağa kalktı ve kapıyı açmaya gitti. İçeri girdiğinde kahkaha atıyordu "oğlum sen neden ses çıkaramıyorsun" diyordu. Arkamı döndüğümde gözlerim kocaman açılmıştı. Ozan! tabiki bunu sesli bir şekilde söylememiştim.

Annem ozana doğru yürüyüp "Hoşgeldin oğlum" dedi. Ozan annemin elini öpüp "Hoşbulduk Nermin teyze" dedi. Abim eliyle beni gösterdi "Buda kardeşim duygu. Kapıyı senin suratina kapatan duygu" dedi.

Ozan oğlum niye öyle bakıyorsun. İlk kez görüyordum onu. Allahım sen neler yaratıyorsun ya. Şuan beni engellediği için trip atmam gerekiyordu. Hepimiz masaya oturduk ve kahvaltı yapmaya başladık.

En iyi yaptığım şeylerden biri olan rol yapmak. Sanki onu ilk kez görüyormuş gibi davranıyordum. Bu halime çok şaşırmıştı. Masadan kalktım. "Abi ben şirkete gidiyorum" dedim ve kapıya yöneldim. "Duygu bekle bende gelicem"

Babam öldükten sonra şirketin başına ben geçmiştim. Abim şirkette çalışmak istemediğini söylemiş ve komutan olmak istemişti. Benim tercih yapmam için pek bir fırsatım olmamıştı ama işimi seviyordum. Göz devirerek "Abi sen misafirinle kal. Ne yapacaksın şirkette." Abim söylediğime kızmıştı.

"Halletmem gereken işlerim var." Ne işi olucak gönül işi var. "Abi ayçadan uzak dur bak son kez uyarıyorum rahat bırak kızı" tabi bunlar sadece benim benim söylememle olmuyor. İcraat kısmı ona ait ama onun böyle bir niyeti yok.

Abim sözlerimi dinlemeyip benimle beraber şirkete gelmişti. Üstelik peşinden ozan da gelmişti. Arabadan hızla inmiştim ve kendimi odama atmıştım. İçeri girer girmez masamın üstünde tonlarca dosya olduğunu gördüm. Çantamı bir kenara bırakıp dosyaların başına oturdum. Kapım çaldığında "Gir" dedim. Ayça gelmişti.

Çok mutluydu tabi mutlu olucak oda abimi seviyordu ama söyleyemiyordu. "Abin gelmiş ve bana söylemedin öylemi duygu" dosyalarla ilgilenmeye devam ettim ve cevap vermedim. "Bu arada yarım saat sonra toplantı başlıyacak haberin olsun" dedi ve oflayarak odadan çıktı. Toplantıyla ilgili dosyaları ve belgeleri ayarladım ve odamdan çıktım. Toplantı salonuna giderken ozanı gördüm. Abim yanında yoktu. Adamı yalnız bırakmıştı ah abi ya.

Yanına gittim. " Ozan abi istersen sen odamda bekle ben abimi çağırayım. " Beni iyice süzdükten sonra "Ne ara abin oldum ben senin? " odaya götürdüm ve kapıyı kapattım. "Beni engelliyince abim oldun" dediğimde elleri cebinde koltuğa oturdu. "En yakın arkadaşıma ihanet edemem" ne ihaneti ya sanki biz ne yapmıştık. İki mesajlaşltık diye hemen ihanet mi sayılıyordu.

"Gidip bu durumu abinle konuşucam seninle aramızda birşeyler olacaksa bilmesi hakkı. Bu arada engeli kaldırdım" gözlerim kocaman açılmıştı. "Sakın böyle birseyden abime bahsetmiyorsun. Ozan bak böyle birsey yapma hem aramızda birsey olmadı ki sadece mesajlaştık" ozan kafasını geriye atıp gülmeye basladi. "Sen her mesajalastığın adama böyle saçma fotoğraflar mı atıyorsun? " kollarımı göğsümde bağladım

"Ozan bu konuyu kapatalım hiç yaşanmamış gibi yapalım" dedim ve odadan çıktım. Ayça bana doğru koşarak geliyordu. "Toplantı başladı sen neredesin" elimle odayı gösterdim. "Abimi bul ve ozanın odamda olduğunu söyle " ayça eliyle ağzını kapattı.

"Senin yanlışlıkla mesaj yazdığın çocuk abinin arkadaşımıymış. Vay be dünya ne kadar küçük" sinirle ayçaya döndüm. "Yok öyle birsey ayça git abime haber ver. Ben toplantı odasında olucam. " dedim ve toplantı odasına girdim. İçeri girdiğimde herkes ayağa kalktı. Toplantı yaklaşık iki saat sürmüştü ama güzel geçmişti. Odadan çıktığımda abimlerin gittiğini düşündüm ve odama girdim. Yanlış düşünmüşüm.

Abim ve ozan odamda oturmuş sohbet ediyorlardı. "Abi siz neden hala gitmediniz? "abim bana döndü."Kovuyormusun bizi" telaşla

"Hayır ben öyle bir şey demedim" dediğimde abim gülmeye başladı. Sonra tekrar sohbete döndüler. Yerime oturdum ve dosyalarla ilgilenmeye başladım. Sohbetlerinde ismim geçtiğinde birden kafamı kaldırdım ve dinlemeye basladım. Ozan bunu yapmazsın değilmi. "Burak bizim duyguyla sana birsey söylememiz gerekiyor" sanırım yapacak.

                                 ~

Ozan oğlum sende ne hızlı çıktın. Rahat bırak duygumu ya. Kızın zaten işi başından aşkın birde sen ve burklamı uğraşsın?