we are just friend [minsung]

2005

"bitirelim artık" annesinin bu sesini duyduktan sonra gözünden akan yaşı hissetti. Ses çıkarmamak uzere elini agzına goturup sıkıca agzını kapattı. Aglama seslerinin duyulmasını istemiyordu.
"yeojun olmaz bitiremeyiz minho daha okula yeni basladı. İçine kapanık ve duygusal bir cocuk biliyorsun bu yaptığımız ona zarar verir." gozyaslari daha cok dokuluyordu. Mavi papatyali pijamasını sımsıkı tutup yere oturdu.
"Ah hayır. Yanlıs düşünüyorsun o daha küçükken ayrılmamiz daha dogru olur" minhonun babası iyice sinirlenmiş ve ayaga kalkmıstı bi hışımla.
"Nasıl bir annesin sen! Ne hakla boyle dusunursun senden sıkıldım, hayatımda başka biri var de itiraf et ama tabii sen her zamanki gibi cocugumuzu bahane et!" annesi de ayaga kalkmıstı. artık bu konusma siddetini arttırıyordu.
"Konuyu minhoya getiren sensin! Ayrıca evet artık senden de ilginden de sıkıldım. Bogmaya basladın beni artık. Hastayım diye yanımdan ayrılmıyorsun! Benim de bir hayatım var." babası tek bir söz bile edemiyordu o an. Gözlerinden yaşlar bosalmaya başlamıştı.
"hayat... tabi hayatın... biz evlenirken hayatlarımızı, bedenlerimizi, kalplerimizi birleştirdik. sen nasıl? aklım almıyor artık" sinirden gulmeye baslamişti. "Ah peki peki" dedi sakinleşmeye çalışarak koltuga oturdu.
"çocuğum burda kalacak. bu evde benimle birlikte."
"taesu-" babası hızla ve aglayarak odadan cıkarken kapı eşiğinde ağlayan minhoyu gördü. Gozyasları daha da artmaya basladı. Yere eğildi ve oğlunun ellerini tuttu.
"Minho'm" dedi sadece sesi titriyordu. Minho ise sadece sarıldı babasına.