ESMER •KİM TAEHYUNG• (TAMAMLANDI)

Esmer

Saat gecenin bi vaktiydi ama beni uyku tutmamıştı yine. Bugünki yaşadıklarımı göz önüne getirdim. Bunların benimle ne alıp veremedikleri vardı anlamaya çalışıyordum. Önceki okulumda yaşadığım şeyleri unutup yeni bir sayfa açmaya çalışırken ilk günüm boktan geçmişti. Artık kabullenmeliydim bu durumu. Ben çocukluktan beri bu durumları yaşayan, hep dışlanan bir kızdım. Yıllardır kendimi kandırdığımı ilk kez bugün farkettim. Sızlayan sırtım morarmıştı.O çoçukların benimle alay ettiğini aklıma getirince bile tüylerim diken diken oluyordu.

Yazarın ağzından;

"Hyerin kalk hadii. Okula geç kalacaksın."

"Gitmiyorum okula falan!"

"Lee Hyerin, kalkacak mısın yoksa seni döveyim mi?!"

"Gitmek istemiyorum o okula. "

"Neler oldu ,o okula gitmeyi çok istiyordun."

Başını yastıktan kaldırıp önünde duran Bangchan'a bezgince baktı Hyerin.

"İstemiyorum anlıyor musun,günüm bok gibi geçti ve ilk dersten okuldan kaçtım!!"

"Anlatmak ister misin?"

"Ne anlatıcam yaa. Yine aynı şeyleri yaşadım oldu mu!"

Bangchan yatağın üzerine çıkıp Hyerin'in ufak yüzünü avuçladı.

"Neden ağlıyorsun, kim üzdü seni. Anlat bana. Gözlerime bak."

"Anlatmaya değmez."

"Canını sıkan birileri var Hyerin..."

"Anlatıp seninde canını sıkmak bencillik olur dostum.Ben alışığım bu durumlara."

"Ne zaman bana ihtiyacın olursa elini kalbine götür ve adımı sayıkla.Dünyanın öbür ucunda olsam bile yanına gelip seni korurum ."

Hyerin onun yanağına içten gelen bi öpücük kondurdu.

"İyi varsın. Yanımda olduğun için çok teşekkür ederim."

Hyerin Bangchan'ın siyah spor arabasından inip camdan aksine bakıp üstünü düzeltti.

"Güzelsin zaten ekstra çaba sarfetmene gerek yok."

"Yia teşekkür ederim."

Hyerin ellerini ağzına götürüp gülümsedi.

"Tamam hemen abartma."

"Off gıcık."

Deyip gözlerini devirdi.

"Senin gıcığınım bi tek."

Yanına yaklaşıp saçlarına bi öpücük kondurdu Bangchan.

"Günün güzel geçsin güzelim faytinkk!"

Hyerin'in ağzından;

Bangchan'a birşey diyecekken gözüm ileride bizi seyreden Jungkook'a takıldı. Sevgilisi etrafına bakınırken o gözlerini bize dikmişti. Sevgilisi onun kolundan dürtünce zar zor kendine gelip nihayet yürümeye başladı. Yürürken arada arkasına bakması beni saçma bi duyguya sürüklemişti.

Bangchan'dan ayrılıp sınıfa geçtiğimde Yoongi ve birkaçının son sıraları doldurduğunu görüp korkak adımlarla sırama geçip çantamdan çıkardığım hikaye kitabını okumaya başladım. Ama maalesef arkamda bu tür insanlar olduğu sürece bu çok zordu. Havada kağıttan uçak uçurunca biri kafama geldiğinde onların attığını bildiğim için aldırmadım.Jungkook ve sevgilisi sınıfa girince konuşmalarını duydum.

"Dün niye gelmedin bana?"

"İşim var demiştim sana. Beni beklememeliydin."

"Ne işin vardı?!"