9сар тээж хүүхдээ төрүүлсэн.Гэхдээ эгэ зовлонг минь хүмүүс мэдэх ч намайг төрхөд хажууд минь хэн ч байхгүй,шөл зөөж авчрах хүн ч байхгүй..эцэг хүүхэд төрүүлсэн өөртөө үнэхээр их гутарч байв..
14хоног хэвтэж,тэнхрээд охинтойгоо хамт эмнэлгээс гарав.
Гудамжаар аавтайгаа яваа хүүхдүүдийг хараад миний охин аавтай байсан бол хичнээн сайхан байх байсан бол гэсэн бодол үе үе толгойнд минь эргэлдэнэ. Өдөр болгон зарын сонин авж цагийн ажил хайв.Цагийн ажил оллоо ч тэндээ 1,2 сараас хэтэрдэггүй...Шөнө болгон охин минь уйлагнаж сүүгээ ч уухаа байв ...Цагийн ажил хийгээд авсан хамгийн анхны цалингаараа охиноо хувийн эмнэлэгт үзүүлэхээр болов... Сөүлдээ 1т жагсадаг хүүхдийн эмнэлэг болох Sohwa эмнэлэгт үзүүлэхээр болов.Дотогш ортол аргагүй л дээд зэрэглэлийн эмнэлэг бололтой бүх зүйлс нь л алт мөнгөөр хийгдсэн байв.Хажуугаар яваа хүмүүс"Хөөрхий дүүгээ үзүүлэх гэж байгаа юм байхдаа"гэж шивнэлдэж байв. Касс дээр очоод цаг аваад сууж байтал гэнэт охин минь өндөр халуурж байв...Би ч ингээд л охиноо зовоож байна даа би яагаад ийм муу ээж юм бэ гэж амандаа үглэв . Яах учраа олж ядаж байтал нэг эмч над дээр хүрж ирээд "Энэ хүүхдийн бие харваас их муу байна тийм болхоор цаг авахгүй оруулчих "гэв
