Απών [✓]

Ωκεανός

Είναι βαθύς και επικίνδυνος ο ωκεανός, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι κρύβει μερικά μέτρα πιο κάτω . Άλλωστε έχει εξερευνηθεί τόσο λίγο , πως μπορείς να γνωρίζεις τι κρύβει το άγνωστο;
Μπορείς μονάχα να υποθέτεις και να ρισκάρεις ελπίζοντας να τα καταφέρεις.

Και στα αλήθεια το έκανα , προσπάθησα να ρισκάρω, ρίσκαρα τη στιγμή που σε άφησα να μπεις στη ζωή μου . Πίστεψε με ήταν δύσκολο , είναι δύσκολο να εμπιστευτώ κάποιον , να πιστέψω πως είμαι αρκετή για κάποιον.
Ήμουν απλά μια σταγόνα νερού απέναντι σε έναν ωκεανό, ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψω πως θα ξεχωρίσω με κάποιο τρόπο.

Γυρνώ πίσω σε ένα βράδυ που με κρατούσες στην αγκαλιά σου . Νύχτα σαν αυτή με το κύμα που σκάει , να είναι ο μοναδικός ήχος που ταραζε την τόσο αρμονική σιωπή ανάμεσα μας . Μου πες κάτι κάποια στιγμή , κάτι για την μέρα σου μακρυά μου μα δεν το άκουσα , συγχώρεσε με δεν ήθελα να το κάνω , απλά σκεφτόμουν.

Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον ευατο μου . Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Σκεφτόμουν πως θα αισθανθώ όταν θα φύγεις, όταν αυτό το πρωτόγνωρο αίσθημα γαλήνης και ολοκλήρωσης που ένιωθα εκείνη τη στιγμή θα εξαφανιστεί.
Δεν ήθελα να το σκέφτομαι μα το μυαλό μου αποφάσιζε μόνο του για εμένα , ίσως να ταν η δύναμη της συνήθειας ίσως πάλι και να ήξερε κάτι παραπάνω .

Κοίταξα τα μάτια σου και σχεδόν δεν πίστευα το τρόπο που με κοιτούσες, κανείς δεν με είχε ξανά κοιτάξει έτσι , δεν ήταν λάγνο και πονηρό εκείνο το βλέμμα οπως συνήθιζαν να με κοιτούν όλοι . Ήταν αγνό, στοργικό.
Τόσο όμορφη στιγμή για να την αξίζω , πως πίστεψα ότι θα μπορέσω να κρατηθώ μακρυά από την παλίρροια, να μην παρασυρθώ από τον ωκεανό σου όταν τα μάτια σου είχαν το χρώμα του ;
Πώς πίστεψα έστω για μια στιγμή ότι θα βγω νικήτρια σε αυτό το παιχνίδι ;