Als we weer in de auto zitten hebben we allemaal error. Het is inmiddels al avond en donker buiten. Ik heb geen gemiste oproepen van mama raar genoeg. 'Wat een gekke maar grappige dag.' Zeg ik grinnikend. Ik zet eerst Houda thuis af en dan Eylin. De moeder van Eylin komt rennend naar buiten als ze mij ziet aanrijden. 'Hier lekker broodjes voor je mama.' Zegt ze. Ik druk een kus op haar wang. 'Dankjewel teyze (tante) zal mama super lekker vinden.' Zeg ik. Ik zwaai naar Eylin en haar moeder en rij richting huis. Als ik terugdenk aan de schande die ik heb gekregen vandaag met Naoufal walg ik van mannen. Ze denken alleen aan zichzelf.
Thuis aangekomen was mama niet thuis. Mijn kleine zusje Nouraya was alleen thuis. Ze lag op de bank met een dekentje en alle lampen waren aan thuis. 'Waar is mama?' Vraag ik aan Nouraya. Ze haalt haar schouders op. 'Dus mama laat jou alleen in de avond?' Vraag ik. 'Ik was zo bang Yara, durfde niet eens te slapen.' Zegt ze. 'Ik ben er nu kleine, ga maar slapen.' Zeg ik. 'Ik blijf toch hier op de bank wachten tot mama er is.' Zegt ze. 'Ook goed, wil je nog wat eten?' Vraag ik. 'Ja lekker een tosti.' Zegt ze. Ik loop naar de keuken en maak 2 tosti's voor ons. De pide was blijkbaar niet genoeg voor mij. Als ik naar de woonkamer loop en de tosti aan Nouraya wil geven zie ik dat ze in slaap is gevallen. En deze muis was zogenaamd niet moe.
Nouraya is de jongste bij ons thuis. Mijn moeder heeft 3 dochters. Mijn oudste zus Sarah die getrouwd is van 28, daarna kom ik van 22 en de jongste is Nouraya van 7. Nouraya heeft een andere vader, haar vader is een Italiaanse man. Ook veel jonger dan mijn moeder. Sarah en ik hebben wel dezelfde vader maar die is gescheiden met mijn moeder toen we al best jong waren. Hij is inmiddels heel welvarend en woont in Turkije met zijn nieuwe gezin. De vader van Nouraya slaapt hier af en toe wanneer hij zin heeft. We zijn een best ingewikkeld en apart gezin.
Ik vraag me nog steeds af waar mama is. Ik bel haar maar ze neemt niet op. Ik zet de tv op als afleiding maar hoe later het word hoe bezorgder ik ben. Het is inmiddels al half 3 en mama is nog steeds niet thuis. Ik bel Sarah die wel opneemt. Half slaperig hoor ik haar mompelen. 'Ja Yara.' Zegt ze. 'Sarah is mama bij je?' Fluister ik. Ik hoor dat ze opstaat en wegloopt. 'Hoe bedoel je??? Is mama niet thuis dan?' Vraagt ze. Ik raak in paniek. 'Ze heeft Nouraya alleen thuis gelaten en is weg! Nog steeds niet thuis gekomen. Dit is niks voor ma.' Zeg ik. 'Yara doe rustig! Heb je haar gebeld?' Vraagt Sarah. 'Ja natuurlijk heb ik haar gebeld.' Zeg ik. 'Is ze niet met Lorenzo?' Vraagt Sarah. Ik sla mezelf op de kop. 'Helemaal vergeten om hem te bellen, ik bel je zo terug.' Zeg ik. Ik hang op en bel Lorenzo, Nouraya's vader. Hij neemt ook slaperig op. 'Yara wat is er in godsnaam op dit tijdstip.' Zegt hij half slaperig. 'Is mama met jou?' Vraag ik. Ik hoor een dame hijgen op de achtergrond. 'Nee waar is je moeder dan?' Vraagt hij. 'Ja niet thuis in ieder geval. Jou wens ik veel plezier met je nieuwe bitch.' Zeg ik. Ik hang de telefoon op en rol mijn ogen. Lorenzo is echt een mannelijke hoer.
Ik bel Sarah weer. Nu klinkt ze helemaal niet slaperig. 'Ik kleed me al om Yara, ik kom naar je toe.' Zegt ze. 'Gaat Nizar niet boos worden?' Vraag ik aan haar. Nizar is haar man. 'Natuurlijk niet, ik neem hem mee!' Zegt ze. Ik zie dat Lorenzo me een aantal appjes stuurt en me heel vaak belt. Idioot dat hij is. 'Niet aanbellen als je er bent, Nouraya slaapt.' Zeg ik tegen Sarah. Ik hang de telefoon op en probeer in te loggen op haar Icloud. Pff, word hier zo gek van, niks voor mama dit.
Ookal is mama niet de typisch Marokkaanse moeder, ze is wel de liefste en zorgzaamste vrouw die ik ken. De beste moeder voor haar 3 meiden, ik kan niks slechtst zeggen over haar. Na 5 minuten word ik al geappt door Sarah met dat ze voor de deur staan. Ik doe de deur heel langzaam open. 'Nizar wil je Nouraya alsjeblieft naar haar kamer optillen?' Vraag ik. Nizar knikt en brengt slapende Nouraya naar bed. We gaan zitten in de woonkamer en raken nu echt in paniek. 'Lorenzo was trouwens met een dame, niet dat dat nu relevant is maar het is wel zo.' Zeg ik. 'Die ezel appt mij de hele tijd.' Zegt Sarah. 'Negeer hem hè! Hij denkt dat mama een spel is.' Zeg ik. De ene dag zegt Lorenzo dat hij alleen mama wilt maar de andere dag is hij bij andere meiden. Ben hem zo zat. De enige reden dat ik normaal doe is omdat hij Nouraya's vader blijft.
'Moeten we niet de politie inschakelen?' Vraagt Sarah. Ik kan niks zeggen, vrees voor het ergste. Er wordt geklopt op de deur. Sarah, Nizar en ik rennen allemaal naar de deur. Als we opendoen zien we Houda en Eylin daar staan. 'Wat doen jullie hier weer?' Vraag ik. 'Lorenzo belde me omdat je ma vermist is! Hij dacht dat ze misschien met mijn moeder was.' Zegt Eylin. Ik laat ze binnen en voel tranen omhoog komen. 'Hebben jullie al buiten gezocht?' Vraagt Houda. Ik schud mijn hoofd. 'Nouraya slaapt.' Zeg ik. 'Ik blijf wel met Nouraya, gaan jullie haar zoeken.' Zegt Houda. Ik druk een kus op Houda's wang en trek meteen mijn schoenen aan zonder te aarzelen. Nizar, Sarah en Eylin doen hetzelfde. 'Gaan jullie een melding doen, wij zoeken op straat.' Zegt Sarah tegen Eylin en mij. We springen bijna de auto in. Eylin rijdt zo hard dat we binnen een minuut bij het politiebureau zijn. We bellen aan en mogen binnen komen. We worden helemaal verhoord en vertellen alles wat we weten. Het laatste wat mama zei was dat ik het niet laat moest maken. Ik maak me zoveel zorgen, niet normaal.
'Jij moet jouw vader ook bellen.' Zegt de agente. Ik schud mijn hoofd meteen. 'Die woont in Turkije en hebben we een eeuwigheid niet gesproken.' Zeg ik. 'Ik bel hem wel, geef zijn nummer maar.' Zegt de agente. Ik schud mijn hoofd. 'Hoor je niet wat ik zeg? We spreken hem niet! Ik heb mijn vader niet gesproken vanaf mijn 12de.' Zeg ik boos. 'Dan kunnen we nu niks voor je betekenen. Kom morgen maar terug.' Zegt ze. Ik gooi de pen die ik in mijn hand heb boos op de grond en loop weg. 'Kut politie.' Roept Eylin boos. Buiten barst ik in tranen uit. 'Ik moest thuis blijven vandaag.' Snik ik verdrietig. Eylin pakt mijn hand vast en drukt er een kus op. 'Ze komt terug, geloof me.' Zegt ze. We stappen de auto in en rijden rondjes in heel de buurt. Alle plekken waar ze eventueel zou kunnen zijn gaan we heen. Geen spoor te bekennen van mama. Ik heb contact met Sarah en Houda maar niemand weet waar ze is.
Om 8 uur sochtends besluiten we naar huis te gaan om te verzamelen. Ik had eigenlijk school maar heb me ziekgemeld. Houda en Eylin heb ik wel gedwongen om naar werk te gaan, zodra ze klaar zijn mochten ze weer komen. Ik maak Nouraya wakker. 'School tijd.' Zeg ik. Nouraya staat vrolijk op en rent de huiskamer in. 'Waar is mama?' Vraagt ze. 'Ze is al op werk.' Zeg ik. Als ze Sarah ziet rent ze op Sarah af. 'Ik heb jou gemist.' Zegt ze tegen Sarah. 'Ga je douchen en omkleden muis, je komt telaat.' Zegt Sarah tegen Nouraya. Nouraya loopt naar de douche . 'Oke wat is de planning van vandaag?' Vraag ik aan Sarah. 'We moeten sowieso haar opgeven als vermist, Nizar gaat wat vrienden roepen om mee te helpen met zoeken en we moeten het op internet plaatsen. 'Die agente van gisternacht zei dat ik pa moest bellen. Ben zo boos geworden.' Zeg ik. 'Hoe is ma zomaar in Turkije beland.' Mompelt Sarah chagrijnig. Ik schud mijn hoofd en loop naar Nouraya die net de douche uitloopt. 'Muis is weer fris. Hier je outfit.' Zeg ik. Ik help haar met aankleden zodat het sneller gaat. Sarah geeft haar schooltas aan en een ontbijtje to go. 'Doei muis, straks haalt teyze (Moeder van Eylin) je op. Wij moeten werken. Zeg ik tegen Nouraya. Ik knuffel haar extra strak en druk een kus op haar hoofd. Als Sarah naar buiten loopt om Nouraya te brengen barst ik weer in tranen uit. Ben bang dat ik Nouraya ook nooit meer zie. Waarom gaf ik ma geen dikke knuffel gister voordat ik het huis verliet? Ik trek een dikke joggingspak aan en gooi mijn haar in een rommelige staart. Heel mijn gezicht is opgezwollen door de tranen.
Als de bel gaat doe ik mompelend open. Als ik Lorenzo's hoofd zie word het zwart voor mijn ogen. Ik begin te schreeuwen, schelden en sla hem. Hij tilt me op en houdt mijn armen tegen. Hij gooit de deur dicht en gaat naast me zitten. 'Waar is je moeder Yara?? Als ik je bel moet je f*cking opnemen.' Zegt hij boos. 'Jij ezel slaapt met andere vrouwen, dan moet je ma geen valse hoop geven!' Roep ik kwaad. Zijn hele gezicht word paars. 'Luister Yara, jouw ma is de enige vrouw in mijn tering leven. Ga me niet boos maken nu hè! Waar is ze?' Roept hij. Hij slaat met zijn vuist op de tafel. Ik kijk hem aan en rol mijn ogen. 'Vanaf nu negeer ik je.' Zeg ik. Ik sta op en loop naar de auto om vanaf hier op Sarah te wachten. Ondertussen plaats ik een topic op het internet met de vermissing van mama. In plaats van Sarah rijden er een aantal auto's de straat in. Ze stoppen allemaal voor mijn deur. Nizar stapt als enige uit en loopt naar mijn auto. Hij gebaart met zijn handen dat ik mijn raam omlaag moet doen.
'Heb wat vrienden met een groot bereik geroepen, geloof me Yara we gaan haar vinden.' Zegt hij. Ik knijp stevig in Nizars hand. Nizar is de broer die ik nooit heb gehad. 'Trouwens, ik zou niet naar binnen gaan, Lorenzo is daar.' Zeg ik. Nizar kijkt me aan en zegt niks. Hij loopt naar binnen en gooit de deur keihard achter zich dicht. Ik stap uit en ren in paniek naar de deur. Ik ben aan het kloppen op de deur en tegelijkertijd hoor ik Lorenzo en Nizar ruzie maken. 'Verlos me van deze nachtmerrie.' Smeek ik. Ik bons tegen de deur aan en gil tot ik een stevige hand op mijn schouders voel. 'Kom maar mee.' Hoor ik. Uit een reflex sta ik op, draai ik me om en hijs ik mijn hand op om een klap uit te delen. Mijn hand wordt tegengehouden. Ik word lijkbleek en kan geen woord meer zeggen. 'Wat doe jij hier?'
