Long Live Munson | 𝐸𝑑𝑑𝑖𝑒 𝑀𝑢𝑛𝑠𝑜𝑛

A little possibility

  Partinin üzerinden 2 hafta geçti. Eddie'nin suçsuzluğunun kanıtlanmasıyla ikimizde okula başlayacaktık. Bugün ikimizinde ilk günüydü. Okulu hiç özlemediğim sabah çalan alarmdan bile anlaşılıyordu. Alarmı kapatıp kafamı yastığıma gömdüm. Kapı bir anda açıldı.

  "Hadi ama gerçekten uyuyor musun?"

  "Çalışıyorum diyelim."

  "Seni işe gitmeden okula bırakıcam. Hazırlan ve aşağıya in."

  "Robinle odada kilitliyken ne yaptınız siz?"

  "Bu seni neden ilgilendiriyor?"

  "Hadi ama Robin de birşey anlatmadı."

  "Seni aşağıda bekliyorum." deyip kapıyı kapattı.

  Yataktan kalktım. Siyah bir sweatshirt ve ekoseli eşoftman altı giydim. Takılarımı takıp aşağı indim.
  Arabaya bindim ve yola çıktık.

  "Eee Robin'le neler oldu?"

  "Anlatıcağımı düşünüyor musun cidden?"

  "Evet."

  "O zaman, seni hayal kırıklığına uğratıcağım."

  "Peki. Nasıl olsa ne yaptınız biliyorum."

  "Sana söylemem için yalan söylüyorsun."

  "Belki de dün sen Robin'le konuşurken sizi dinlemişimdir ve bunu birine anlatmayı planlıyorumdur."

  "Tamam pekâla. Bunu Robin'le konuşursan canını okurum."

  "Dinliyorum."

  "Onunla olanları konuştuk. Birbirimizi dinledik."

  "Sonra??"

  "Odan çok küçüktü tamam mı?"

  "Ben devamını merak ettim."

  "Onu öptüm. Başka soru ya da cevap yok. Ayrıca şu kapıyı açıp okuluna siktir git."

  "İstediğimi aldım teşekkürler." deyip yanağından öptüm ve arabadan indim. Kapının önünde Eddie beni bekliyordu.

  "Heyy, bu bok çukurunda insanlar sabahtan beri bana bakıyor. Nerde kaldın?"

  "Artık ikimize de bakıyorlar. Ve şu gelene bak."

  Bu Jason. Üstümüze yürüyordu. Geçen yıl olanlar yüzünden hâla Eddie'yi suçladığı belliydi.

  "Kimleri görüyorum burda?" dedi dişlerini sıkarak.

  "Sana da merhaba, Jason."

  Üstümüze gelmeye başladı ve ikimizin arasına eğildi.

  "Okula döndüğünüze pişman olucaksınız ucubeler." deyip gitti.

  "Bu ne yaşıyor böyle."

  "Boşversene, kendi kendine dikleniyor."