Benim hakkımda ne biliyorsun ki?, ChanLix

Öpmeyi sevmiyorsun demek

Kıpırdandı hafifçe Felix. Sarılacak bir beden aradı, istem dışı yine ve yine Chanbin'i aradı. Ama yanında yoktu o beden, onun yerine Chan vardı. Kollarını ona doladığı bir Chan. Gece yaşanan olaylar geldi aklına, ister istemez gerildi.

Kollarını çekti ondan ve biraz geri çekilerek yatağın ucuna dek geldi. Changbin büyük ihtimalle yine biri ile yatmıştı ve Felix bunu bile bile önleyemiyorken oldukça kötü hissediyordu. Onun öpüşünü birkaç ayın ardından yeniden dudaklarında hissetmek pek de iyi gelmemişti, çünkü daha fazlasını istiyordu. Onun olmak istiyordu yeniden.

"Bu kadar çok düşünme," dedi yanındaki beden. Gözleri kapalı bir şekilde konuşmuştu ve gözlerini açmaya da niyeti yok gibiydi. "Changbin beni önemsemiyor Chan, bırakalım bu oyunu." Derin bir iç çekişi duyuldu Chan'dan, gözlerini açtı yavaşça, bakışları Felix'i buldu. "Daha dün başladık Felix, Changbin'in seni sevmesini sağlayacağım."

Güven verici bir tebessüm oluştu dudaklarında, yatağın diğer ucunda yatan genç kararsızlıkla ofladı bunun üzerine. "Beni seveceğini sanmıyorum."

"Hey, dün gece yanına geldiğine göre seninle ilgileniyor." Kaşları çatıldı küçük olanın. "Bunu daha önce de denedim Felix, hiçbiri için gitmedi lavaboya hatta umursamadı bile onları, ama sen," Kocaman gülümsedi. "Bunu yaklaşık yirmi kişi ile denedim Felix, yalnızca senin için gitti o lavaboya." Gözleri parladı küçük olanın. Bu sözleri duymuş olmak, kırılmış ve ufak parçalara ayrılmış olan umut parçacıklarını yeniden bir bütün haline getirmişti. Changbin'in kendisini önemsemiş olma meselesi fazla güzeldi.

"Hadi şimdi kahvaltı edelim, sonrasında çift randevusu gibi bir şeyler yapalım. Magazin bizi takip edecektir." Çift randevusu fikri onu rahatsız etmiyor değildi açıkçası, oysa Changbin yaşadıkları ilişkiyi herkesten gizlemişti. Chan, Changbin'in bunları görmesi için yapıyordu bu randevuyu, yakın davranmaları ve sürekli gülümsemeleri gerekliydi.

Chan yerinde doğruldu, gülerek Felix'i kolundan çekiştirerek kaldırmaya çalıştı. "Ben kahvaltı hazırlıyorum, duş al, dolaptan birkaç parça giysi al ve üzerini değiştir. Hızlı ol." Gülerek kapıya ilerledi ve odadan çıktı Chan. O çıktığında bir süre boş bakışları beyaz çarşafın üzerinde gezindi. Kendisini rahatsız eden bir tür şeyler vardı, bazı şeyler içine sinmiyordu.

Derin bir iç çekti, şimdi Changbin ile uyanmayı ve öpücükler ile onu uyandırmayı o kadar çok isterdi ki. Hayır dedi kendi kendine. Onu düşünmemeliydi, çıkmaza gitmesine sebep oluyordu o. Yataktan kalktı ve banyo olduğunu düşündüğü yere doğru ilerledi. Bu sırada Chan kahvaltıyı hazırlamaya başlamıştı. Felix'e belli etmemeye çalışsa da aklı onunkinden fazla doluydu. Her bir ayrıntıyı düşünerek girişmemişti bu işe ve bu iş bir yerde çıkmaza girdiğinde nasıl müdahele edecekti bilmiyordu.

Felix'in mutlu olmasını istiyordu, onu her yerde ağlarken görmek sinirlerini bozuyordu çünkü. Seo Changbin'in yaraladığı bir kuştu Felix ve Chan da Seo Changbin tarafından yaralanan başka bir kuştu. Şimdi hem onun kanadını saracaktı, hem de kendi intikamını alacaktı.

Seo Changbin'e olan nefreti yıllardır devam ediyordu, onun canını yakmayı her şeyden çok istiyordu. Yıllar önce kendisine yaptığı şeylerin aynısını yaparak acıtamazdı canını, ama onun da acı çekmesini istiyordu, tıpkı kendisinin yıllar önce yerde kalbinin üzerini tutarak ağladığı gibi, kalbindeki ağrı ile ağlamasını istiyordu.

Seo Changbin bunu hak ediyordu, hem Felix hem de kendisi için ağlatacaktı onu. Ama en çok da Felix için. Çünkü Felix'in bu hali ona eski kendisini hatırlatıyordu.

Flashback

"Sen bir oyuncaktın Chan, her gece kullandığım ahmak bir oyuncak." Kahkahalarını savurarak uzaklaştı Changbin, yerde yatan Chan ise seslice ağlıyordu. Yaklaşık dört aydır çıkıyorlardı ve böyle bir şeyin olmasını asla beklemiyordu, birkaç gün için şirketteki işler sebebi ile görüşememişti Changbin ile. Evlerine geldiğinde Changbin'i başka bir adam ile sevişirken görmeyi beklemiyordu. O günden sonra başladı her şey.