ဉာဏ်များလွန်းသော ခင်ပွန်းသည်

အခန်း (၅၀)

Burmese Translation of Fu Jun You Zhe Dian {夫君，悠着点} by Author 苏行乐.

အခန်း (၅၀)

TRANSLATOR - NC

--------------------

ဆောင်းဦးအကုန်။

"မွေးရကျိုး မနပ်တဲ့ သား...!" မိဖုရားခေါင်ကြီးက ဆူဆဲရင်း ငိုရှိုက်လေသည်။

"မယ်မယ် သားတော် ဒီတစ်ခါမှာ နန်းမြို့တော်ကနေ အပြီးထွက်သွားတာပါ" ဖေ့လန်က ဆိုသည်။ "မယ်မယ် ကိုယ့်ကျန်းမာရေးသာ ဂရုစိုက်ပြီး နေရစ်ပါတော့"

"ဟင့်အင်း" မိဖုရားခေါင်ကြီးက ဆိုသည်။ "မင်း ပြန်လာရမယ်၊ မင့်ဖခမည်းတော် အမျက်တော်ပြေတဲ့အထိ စောင့်လိုက်နော်၊ ဖေ့ကျန်းရဲ့ စိတ်ရင်း မမှန်ကန်တာကို သူ သိမြင်တဲ့အထိ စောင့်၊ မင်းကို သူ ပြန်ခေါ်မှာ"

မိဖုရားခေါင်ကြီးမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားအားထုတ်ခဲ့သော အကြံအစည်များ ပျက်ယွင်းသွားသည်ကို လက်မခံချင်။ သူမမှာ ဤသားတစ်ယောက်သာ ရှိသည်။ သားဖြစ်သူနှင့် ကွေကွင်းရသည်ကိုလည်း သူမ လက်မခံနိုင်။

"မယ်မယ်၊ ရာထူး အာဏာ စည်းစိမ်ဥစ္စာဆိုတာ မီးခိုးပြာမှုန်ဖြစ်သွားမဲ့ မမြဲသော တရားတွေပါပဲ" ဖေ့လန်က ဆိုသည်။ "မယ်မယ့်နှလုံးသားက မီးခိုးပြာမှုန့်တွေအတွက်နဲ့ ညစ်နွမ်းမခံသင့်တော့ပါဘူး"

ဖေ့လန် မွေးမိခင်ရှေ့ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး နဖူးကို ကြမ်းမှာ ဦးတိုက် ကန်တော့လိုက်သည်။ ထို့နောက်တော့ မယ်တော်၏ နန်းဆောင်တွင်းမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။

ဖေ့လန်၏ စကားကြောင့် မိဖုရားခေါင်ကြီးမှာ လွန်ခဲ့သော တစ်နှစ်က ဖူးမြင်တွေ့ခဲ့သည့် ဆရာတော်တစ်ပါး၏ စကားကို အမှတ်ရမိသွားခဲ့သည်။ ထိုဆရာတော်က အရာရာအားလုံး မီးခိုးမြူငွေ့မျှသာ ကျန်မည်ဖြစ်၍ ယခုကတည်းက စိတ်သဏ္ဍာန်ငြိမ်းချမ်းရအောင် ဓားသွားကို လက်လွှတ်ပါတော့ဟု ရှေ့ဖြစ်ဟောခဲ့သည်။

ဖေ့လန် မိမိကိုယ်ကို ဓားဖြင့် ထိုးပြီးသည့်နေ့မှစ၍ ဖခမည်းတော်က အတွေ့မခံတော့။ သူ နန်းမြို့တော်မှ မထွက်ခွာခင်လေး ဖခမည်းတော် သူ့အား တွေ့လိုစိတ်ရှိပါ့မလား မရေရာ။