Uluma (Düzenleniyor)

Beyaz Kurt Doğuşu

Koza parıldıyordu. Bütün sürü büyüleyici manzarayı seyrederken hem heyecanlı hem de şaşkındı. Kız ve kurt yavaşça kozadan çıkmaya başlamıştı. İlk kurt göründü. Kürkü tamamen beyaza dönmüştü. Gözleri mavinin en koyu ve parlak tonundaydı. Kızda yavaşça kozadan çıktığında saçları daha uzun ve  bembeyazdı. Üstüne öylesine yerleştirilmiş gibi duran tüllerle kaplıydı. İkisi de hala daha havada süzülüyordu. 

Sitüet yavaşça kaybolurken kız ve kurt yere indiler. Kız ve kurdu birbirine yavaşça yürürken kimseden ses çıkmıyordu. Herkes heyecanla ne olacağını merak ediyor ve bu tarihi ana şahitlik ettikleri için gururlanıyorlardı . Nanna yavaşça kurdunun üzerine çıktı ve kurt güçlü bir baskınlıkla uludu.

Bu uluma bizlerdeki kurtlara 'çıkın'  çağrısıydı. Bir çoğu alfa bile bu ulumaya cevapsız kalamamış ve dönüşmüşlerdi. AlbaLunae itaat istiyordu, baskındı. Sesi sürünün neredeyse hepsini dize getirmişti. Dönüşen kurtlar başlarını kraliçelerinin önünde eğiyordu. Birkaç alfa hala ayaktaydı. AlbaLunae ona boyun eğmeyenlere izin veremeyecek kadar kibirliydi. Bir kez daha uludu. Bu kez daha güçlü çıkmıştı sesi öyle ki boynunu eğenler korkudan titremişlerdi.

Kalan alfalarda bu güçlü kraliçeye diz çökmüşlerdi. Biri dışında, Einar Ansgar... Mavi Ay Sürüsü'nün alfası.

 AlbaLunae ona boyun eğmeyen alfaya doğru ilerledi. Einar'ın kurdu hırlıyordu. Üstünlüğü kanıtlamak istiyordu, alfa gururu korkusuna üstün gelmişti. Ancak bu gururu onu ölüme götürebilirdi. Nanna kurdundan yavaşça inip Einar'a yaklaştı, kurt Einar'a doğru hırladı. Nanna Einar'ın kulağına fısıldadı. Gururun benden üstün olduğunu haykırmak istiyor, istediğin kadar haykır şovalye ancak benden üstün değilse o gücün kılıcı kırık bir şovalye olacaksın, koruduğun gururunla bir ölü olacaksın ancak değerliysen hayatta kalırsın, değerliysen yanımda yer alırsın...

Birden beyaz kurt kaybolup kızın içine çekildi. Yine bütündüler. Nanna hırlayıp Beyaz kurda dönüştü. Einar içinden hassiktir diye geçirdi. Direkt savaş pozisyonu aldı. Ancak AlbaLunae'nin başka planları vardı. Uludu. 'Benimle gelin, gururlu şovalyeyi öldürmek için koşun, onu öldürün' mesajıydı bu.

Einar kaçmaya başladı. Betası, gaması ve bütün sürüler onu takip ediyordu. Sanki Nanna 'gücünü kanıtla' diye fısıldıyordu kulağına. 'Bana sahip olmak için güçlü olmalısın. Güçsüz bir eş istemem.' ,diyordu sanki. 

Einar onları bir faleze doğru çekmeyi başardı. AlbaLunae ile savaşmaktan başka şansı yoktu ve büyüleyici beyaz kurda kimin üstün olduğunu kanıtlamalıydı. Tam karşısında durup uludu. 

Ben güçlüyüm..

Ancak bu çağrı yeterli değildi, kükredi. Ona ben alfayım diyordu. Ben sana boyun eğmem diyordu.

Yavaşça ve hırlayarak yaklaştı kıza. Göz göze geldiklerinde beyaz kürkü titredi AlbaLunanın. Einar bir kez daha uludu ve seslendi.

Ben senden güçlüyüm, benim iradem güçlü, kılıcı kırık bir şovalye değilim.

Nanna ona hırlayarak yaklaşıyordu, Einar geri çekilmedi. Luna daha da yaklaşırken gözlerini alfaya kenetlemişti. Einar gözlerinde ufak bir an yumuşama gördü. Zafer yakındı. Pes etmeyeceğini, bu kalabalık sürünün onu korkutmadığını göstermeliydi. Son bir kez daha uludu ve bu sefer Nanna da ulumuştu. 

Bütün sürü tekrardan kendilerine geldiklerinde önlerinde Nanna insan haline dönüşmüştü ve yavaşça Einar'a doğru yürüyordu. Aralarındaki kısa mesafeyi kısa sürede kapatmıştı ve uzanıp Einar'ın dudağına küçük bir buse kondurdu. Nanna kendine geldiğinde kısa bir an karşısındaki Einar'a şaşkınlıkla baktı ve alfasının kucağına doğru bayıldı.