İş kurduğumdan beri ve ailemden ayrı bir eve çıktığımdan beri evde yalnızdım. yorgun oldoğum için izin aldım ama çok sıkıcı bir güne uyanmak istemiyordum bile bende uyanır uyanmaz dışarı çıkmaya karar verdim. Dişimi fırçaladım elimi yüzümü yıkadım sade bir makyaj yaptım.
Öyle ağır makyajdan hoşlanmam ama eyeliener hastası bir insanım şeftali tonlarında hafif bir makyaj ve bir beyaz eyeliener çektim.
Ardından üzerimi değiştirmek için ceviz ağacından yapılmış gardrobuma yürüdüm.
Siyah bol pantolonumu ve üzerine de siyah sweatshirtümü geçirdim. Üzerinde Mutluluk parayla satın alınmaz yazıyordu.
Saçımı taradım her zaman ki gibi kıvırcık saçlarım söz dinlememişti. Sonra da bana 600 den fazlaya mâl olan vanilya parfümünü sıktım. Siyah nike ayakkabıları ayağıma geçirdim ve dışarı çıktım. Telefon Rahatsız edici biçimde örtüp duruyordu.
Bu kim şimdi ya
Mesaj en yakın arkadaşım Kumsaldandı
●Aden kaç saattir bakmıyosun mesajlara öldün mü?
●Seni kardeşimin doğum gününü kutladığımız yer vardı ya hani onun alt kısmında ki sarı binada bekliyorum. Harika değil mi artık kendi ayaklarının üstünde duruyorsun ve bir işin var kızım bir zahmet kutlayalım artık
●Aden saat 12 uyumuyosun heralde dimi?
Uyanmıştım gerçi ama hala yorgundum
■Uyandım bende dışardayım geliyorum söylemişsin ama sen yine de konum at kardeşin doğum günü yaparken bile zorla bulmuştum maalum.
●konum○
●Bekliyorum çabuk gel
■geliyorum
Konumu takip ederek 1 saatimi alıcaktı bende taxi çevirdim
Taxici: Nereye gidiyoruz?
Aden: Doğan Apartmanı
Taxici: tamamdır
Sonunda beklenen yere gelmiştim
Taxici: 50 lira
Parayı verip hızlı adımlarla konuma ilerliyordum.
Siyah takım elbiseli siyah kasketli uzun boylu kıvırcık saçlı yeşil gözlü esmer tenli birde şey çok fena yakışıklıydı kendimi toplayamadan
"Ö-Özür dilerim"
●"Sorun değil hanımefendi"
Bide kibar ki gülme isteğimi bastırdım nefesim kesilirken cevap vermem zorlaştı
"Hoşçakalın bayım."
Hafifçe gülümseyerek emin adımlarla ilerledi.
Bende Kumsalın dediği yere geldim
Müthiş sarı kocaman bir binaydı
2. Kat diyen bir bildirimle apartmana doğru çıktım.
Kapıyı tıklattım içerden güm güm sesler geliyordu
İçeriye adım atmaz dans eden insanlar renkli bir ortam şık giyimli insanlar kendimi ileri derece sorguladım
Aden: Kumsal
Kumsal elini kaldırdı ve
Kumsal:Aden gelsene buraya burdayız.
Ahh kafam benim bu şahşalı insanlar arasında ne işim vardı ki?
YOU ARE READING
Doğan Apatmanı
ספרות נוערhikaye kısa aralarla yüklenemeyebilir çünküpek okunmuyor onun dışında kesinlikle bölümleri dolduracağım
