yeryüzündeki yıldızlar ve güzel ruhlar / Junew

★/ özlem kokan mevsimler

15092022

★

Çıkmazın içindeydi. Ne yapacaktı ne yapmalıydı bilmiyordu bile. Yıllar öylece geçip giderken gökyüzündeki bulutlar kapatmıştı yıldızları. Siyah saçlarına düşüyordu bir bir yağan kar taneleri. Kafasını kaldırmış öylece izliyordu bulutlu gökyüzünü.

"Yıldızın yeryüzünde."

Dostu ceketinin eteğinden tutarak durağa çekmişti dalgın olan bedenini. Uzun zamandır görüşmüyorlardı Chanhee gittiğinden beri.

"Gökyüzündekilere ulaşmak daha kolay gibi sanki."

"Gideceğinden ona haber vermeliydin. Sürekli seni sorup duruyordu."

Chanhee omuz silkti arkadaşına çevirirken kafasını. Kızarmıştı soğuktan burnu.

"Bencil olmak istedim. Masallardaki bencil kişi ben olursam, daha çabuk geçermiş gibi geldi."

"Değerli yıldızının kırgın olması daha mı iyi hissetirdi Güneş'i?"

Changmin sabırla beklemişti sorusunun cevabını. Chanhee ise düşünedurmuştu uzunca. Verebileceği bir yanıtı yoktu. Yine ağırmaya başlarken başı huysuzca kıpırdanarak dönmüştü dostuna.

"Başım ağrıyor."

Changmin gamzeleleriyle gülümsemişti dostuna oturduğu yerde hafifçe yana kayarken.

"Otur biraz. Düşünmeden dinle dostunu."

Chanhee dediğini yapmıştı sakince. Kafasını dostunun omzuna yaslamıştı sonrasında.

"Zamanın birinde bir fotoğrafçı fotoğraf makinelerinin hepsini kaybetmiş. Ne yenilerini albilmiş nede kendisine ait olanları bulabilmiş. Çünkü dünya üzerindeki tüm fotoğraf makineleri birden ortadan kaybolmuş."

"Masal okumayı bırakmalısın."

Gülmüştü omzundaki siyah saçların sahibine hafifçe vururken. Dostunun okuduğu masalları dinlemeyi sevdiğine emindi. Devam etti.

"Fotoğraf çekmek genç fotoğrafçı için çok önemliymiş. Aşıkmış adeta onlara. Her şeyi gittiğinde öylece kalakalmış. Günleri geçmez olmuş. Hiçbir şeyin tadı tuzu yokmuş. İnsanlarla daha önce onları çekmek dışında konuşmamış bile."

"Bir gün artık hiç çıkmadığı evinin kapısı çalınmış. Kapısını çalan kişiyi tanımıyormuş. Hafifçe araladığı kapıdan merak dolu bir soru işitmiş, 'fotoğraf senin için nedir?' diye."

"Fotoğrafçı olan şaşırmış. Daha önce hiç düşünmediği soruya nasıl yanıt vermeli bilmiyormuş. Kapıyı çalan cevabını beklemeden bir soru daha sormuş."

"'Neye sahiptin, neyi kaybettin?' Ve bir soru daha gelmiş peşi sıra. 'Şimdi ne yapacaksın?'"

Chanhee gözlerini kaparken kendi içinde bir yanıt aramıştı kapıyı çalanın sorduğu son soruya fakat bulamamıştı. Zordu. Bir masalın içinde hapsolmuş yalnız ruh gibi hissediyordu sadece.

"Fotoğrafçı ağlamaya başlamış. Bilmiyormuş çünkü. Çaresiz hissediyormuş. Kapıyı çalan, ağlayan fotoğrafçıya elini uzatmış. Onu önce çiçek tarlasına götürmüş. Yalnızca uzaktan çektiği çiçeklerin yapraklarında gezinmiş fotoğrafçının parmakları. Sonra bir kedi ilişmiş ayaklarının ucuna, tüylerinde gezinmiş parmakları."