Culprit [COMPLETED]

Chapter 21

Chapter 21: The roots of evil

Limang minuto na ang nakakaraan pagkatapos ng itinakdang oras na sinabi ko ngunit hindi ko pa rin mahanap ang ibang mga papeles tungkol sa babae or is it me who's being suspicious? Na baka naisama lang ni Daddy ang picture sa case na hinahawakan niya nang hindi sinasadya? Kung sana mayroon siyang conspiracy web dito na sikat na sikat sa mga mystery books!

Napansin kong may kulay pulang sinulid malapit telepono ni Daddy. Siguro'y sobrang sinulid lang ito na ginupit sa suot ni Daddy ngunit nakakapagtaka dahil kahit ilang beses na itong masanggi dahil sa paghahanap ko sa mga papeles na nakapatong din sa table ay hindi ito nawawala. Hinila ko ito ngunit tila itinuro lamang ako sa ilalim ng telepono ni Daddy. Napakunot ang noo ko at agad na iniangat ito.

“What? I wonder how genius my father is!” hindi makapaniwalang sambit matapos makita ang isang telephone number. Nakasulat din dito ang sasabihin at isang maliit na tracking device.

Wala akong inaksayang panahon at agad na tinawagan ang numero. Sa una ay walang nagsasalita kaya agad kong binasa ang nakasulat.

“We have no time to capture him. It's now or never. I'll lead you the way and press it when he and his accomplice were corner.”

“Hello, this task force butterfly. Your father is one of us, trying to catch those who are connected to it. Are you sure, you can do it?”

Napangiti ako nang mapait. All those wounds, betrayal, and struggles that I had face, there nothing I can do to bring justice to them.

“I will.”

Ibinaba ko na ang telepono at nagtungo sa pinto. Iniwasan ko na lamang matapakan ang nagkalat na papel. Dad, I promise that I will fix those papers!

Hawak ko na ang seradura ng pinto ngunit napahinto ako. Hindi ko alam kung saan patungo ang pinto na ito. Maaaring pagbukas ko nito'y kaharap ko sila Auntie at barilin nila ako o maaari ring makatakas ako at mahuli si Ninong at ang mga tumutulong sa kaniya sa pag-operate ng pink butterfly na siyang dahilan ng pagkamatay nila Jersey at kung bakit comatose si Dianne. Huminga ako nang malalim, pinihit ito at dahan-dahang binuksan.

“Comfort room?” mahina at nagtataka kong tanong.

Hindi ako maaaring magkamali dahil nasa comfort room ako ng garden namin malapit sa back door ng bahay. Hindi ako makapaniwala dahil ang akala ko'y lagayan ng tissue, 'yon pala ay isang knob para sa isang pinto. Hindi mapapansin na may pinto dito dahil magkakamukha lamang ang ginamit na tiles na disenyo talagang comfort room.

Maingat kong binuksan ang pinto ng comfort room. Luminga-linga muna ako dahil baka may nakakalat na mga body guard. Mukhang nasa loob pa rin sila kaya naman tumakbo na ako papunta sa gate. Alam kong ako ang nagsabing umalis na siya after fifteen minutes pero sana, naghintay siya.

Binuksan ko ang gate and to my surprise, walang motor or Efrael ang nandito maging sa paligid. Nanlulumo akong napaupo. I thought he's different. I thought he will not betray me but that's what I get for having high expectations to him. I can't help but I guess my eyes were just tired because tears are falling to it.

“Hey, sinong may sabing magagawa kitang iwan? Let's hurry!”

Napaangat ang tingin ko. Si Efrael ang nasa harap ko at iniaabot niya ang kamay niya. Tumulo pang muli ang luha ko at wala akong ibang inisip na gawin kung hindi yakapin siya. I admit, I'm scared! I don't want to be alone again.

“Shhh! Let's go!” he said while gently caressing my hair.

I just nod at him then he holds my hands and together, we run until on the side of our mansion which is a vacant lot.