Koniec?

Wstęp

Chciałabym umrzeć. Wbrew pozorom nie jest to wcale ironia. Ja naprawdę chcę umrzeć. Tylko nie do końca wiem jak mogę się do tego zabrać. Nikt nie rozumie dlaczego niby miałabym się źle czuć. Przecież mam wszystko. Pieniądze, które sama zarabiam  dorabiając sobie w pobliskiej cukierni, rodzinę która mnie wspiera, związek w którym jestem szczęśliwa i przyjaciół którzy mnie słuchają. Czego mi jeszcze trzeba?
Mam 17 lat i nazywam się Laura. Piszę bo mimo tego że mam przyjaciół to czuję, że tak na prawdę nikt mnie nie rozumie. Mimo tego że mam rodzinę to nie ma w niej rodziców. Chociaż mam chłopaka to czuję że mnie nie kocha. Mam pieniądze ale nie mam szczęścia. Jaki jest tak na prawdę sens mojego życia. Nie wiem. Z całej siły probóje się skupić na teraźniejszości ale zawsze moje myśli odbiegają gdzieś do przyszłości albo przeszłości. Chodzę do psychologa ale niezbyt mi to pomaga. Życie jest coraz bardziej szare i myślę że z czasem zgaśnie. Pomimo wszystkiego co stało się w moim życiu staram się walczyć. Czy mi się to uda? Zobaczymy.
Na razie chciałabym mniej więcej opisać moje życie.
Urodziłam się w domu z problemem alkoholowym. Wiadomo co to może oznaczać. Dużo kłótni, bijatyki, zebrania do chlania a w tym mała ja.  Jako dziecko nie czułam się jednak opuszczona bo czułam że rodzice mnie kochają. Z dzieciństwa pamiętam wiele różnych rzeczy takich jak spacery, różne zabawy i inne. Patrząc na to z biegiem lat mogę powiedzieć że byłam córeczką tatusia. Mama może też mnie kochała ale nie odczuwałam tego aż tak bardzo jak od ojca. W wieku 7 lat trafiłam do rodziny zastępczej. Od samego początku nie dogadywałam się z opiekunami co w wieku 11 lat zaczęło mnie doprowadzać do pierwszych myśli samobójczych. Jednak więcej opowiem może później. Kiedy miałam 11 lat zmarła moja mama co jeszcze bardziej mnie dobiło. Tata zmarł kiedy miałam 16. Poczułam się samotna doszczętnie. Dlaczego ja?
Czemu akurat mnie to spotyka? Dalej mnie to boli. Wiele osób mówi że powinnam się skupić na tym co jest teraz ale jak mam to zrobić skoro widzę że życie nigdy nie da mi spokoju a jedynie cierpienie. Nie wiem co mam zrobić ale najchętniej rzuciłbym się z jakiegoś wieżowca i to wszystko skończyła. Jednak będę walczyć i nie poddam się choćby nie wiem co.