Secret Affair (COMPLETED)

Chapter 27

Chapter 27

Pain Morning

Crizza's Pov

Ilang saglit ay nag mulat ang mata ko, para akong nababalot ng puting bahay, naikot ko pa ang tingin ko nang makita ko ang monitor na nasa tabi ko, napatingin ako sa kama ko at duon sumalubong sa mga mata ko ang tulog na si Range habang ang kanyang ulo ay nasa kamay ko, Nakita ko ang mapupula niyang mata. He woke up while scratching his eyes, hindi ako nagsalita nang magawi nang mata niya ako.

"You already woke up na pala, I prepare the breakfast." Sabi niya at saka tumayo, agad siyang lumapit sa table at saka mahinahong kumikilos. Nakita ko parin na namumula ang mga mata niya, he looks so sad.

"B-Binigay mo ba k-kay ate Hannah?"Tanong ko, but he kept himself silent, para akong nakakalunok ng bato sa kaba, paano nga naman ako mapupunta rito kung hindi niya binigay, napapikit ako sa sakit ng hita ko.

Nakita ko si Range na may dalang cereal at saka iniabot 'yon saakin. Namumula talaga ang mga mata, hindi kaya umiyak siya? Nanahimik lang siya habang nag se-cellphone, tinitigan ko lang siyang busy na nagtitipa sa cellphone niya.

"Range, hindi ka pa ba kakain? Sumabay ka na sa'kin." Aniya ko, hindi siya kumibo o ni tumingin manlang saakin ay hindi niya nagawa, nagtataka akong sumubo at saka iniwas ang tingin, hindi niya manlang ako napapansin at hindi rin ako kinakausap or simpleng entertain manlang.

Agad akong tumayo, napahawak ako sa may bed foam bago mag simula nang maglakad. Im surprised nang madapa ako sanhi nang mahulog ang Dextrose sa gilid ko, napangiwi akong ininda ang balakang ko.

"You should've aski for my help." Aniya nito saakin, umirap ako nang itayo niya ako at saka binawi ang kamay ko sakanya at deretsong pumunta sa may table.

"Hindi mo nga ako pinapansin, tapos hihingi pa ng tulong? Okay kalang? Kaya ko tumayo para samin ng anak ko." Aniya ko, hindi ko na siya nadinig pang nagsalita, hindi ko nalang siya pinansin at saka hinawakan ang bed ng foam para umupo.

"Wala na ang baby natin, Crizza." Mahina niyang tugon, nanlaki ang mata ko sa sinabi niya, pero ramdam ko pa ang baby ko.

"What are you talking about Range!? Andito siya at nararamdaman ko siya!" Sigaw ko, Range didn't show any emotions.

"Hindi ko alam kung paano mo siya nararamdaman! All I know you were in the operating room and I have to choose which one to save!" Sigaw niya pabalik saakin, hindi ako kumibo at hinawakan ang tiyan ko.

"I was about to save our baby, kaso na corner ako." Sabi nito, nanlumo ako sa sinabi niya, kaya ba hindi niya ako kinakausap dahil dito? Dahil ba dapat ang kasama niya ay ang anak ko imbis ako?

"Dapat pinaglaban mo! Kaya pala ang laki ng pagtataka ko sa'yo, kung bakit hindi mo'ko kinikibo. Don't expect me to believe you dahil nararamdaman ko ang baby ko!"

"When I gave them money, nahimatay ka, You and our baby is pleading to life when I delivered you here Crizza, isipin mo naman!" Sigaw niya uli, hindi ako makapaniwala na sa oras na'to ay gagawin niyang makalokohan ang buhay ng Anak ko.

"It supposed to be the baby is alive, really." Sabi niya, sobrang sama ng loob ko nang marinig ko 'yon.

"Don't act as if may nagawa ka Range, I'm the only one who suffered nang idinadalang tao ko siya mag isa! Ni paglilihi ko wala ka rin namang ginawa, don't act that as if it is a big lost to you, in the first place hindi mo tinanggap ang batang 'yon!" Sigaw ko pabalik sakanya habang naluha ang mata ko, he doesn't bother to look at me.

"Alam mong may reason."

"Oo alam ko Range, but it doesn't mean I could fool you this one, you're my first love and first virgin getter." Sabi ko sakanya, umiyak ako nang umiyak, hindi ako makapaniwala sa sinasabi niya, nararamdaman kong andito pa anak ko at hindi siya nawala sa sinapupunan ko, napahawak ako sa tiyan ko habang nagpupunas ng luha.

"I'm sorry." Narinig kong aniya nito, hindi ko siya kinibo.

"Lumabas kanalang, ayokong makita ka!" Aniya ko at saka ang kumot at binalutan ang sarili, nahihirapan akong tanggapin na wala na ang anak klo, hindi puwede 'to! Nahihirapan akong unawain ang mga bagay-bagay na nadinig ko, kinapitan ko nang husto ang tiyan ko dahil ang pakiramdam ko ay nandito parin siya, I couldn't convince myself na wala na ang anak ko, nagpatuloy lang ako kakaiyak.

Range Pov.

Pinapaikot ko lang ang likido na nasa loob ng baso, Red look at me wile questioning my silence. "E' kung iniisip mo parin 'yang kakambal ni Hannah, why don't you earn her trust once again?" Sabi nito, hindi ako kumibo at saka pinanood ang pag galaw ng alak sa loob ng baso.

"Earn her trust? I don't think so..." Nakatulalang aniya ko habang tinititigan ang baso, ilang saglit ay ininom ko na ang alak, tinitigan ko si Red.

"Do you think, I should just gain the trust not the whole her? Madaling sabihin Red because the thing is, you didn't feel how to lost the baby and save the mother of your baby." Aniya ko, Hindi siya kumibo, siguro ay narealize niya na din ang sinabi ko.

"Do you think, the baby is really gone. Based on my search mararamdaman nang babae kung nakunan siya, is that the reason kung bakit niya nararamdaman ang baby. I know it is some of a drama stories but what if yes?" Sabi niya, mas lalo tuloy gumulo ang nasa isip ko, hindi ko naman masabing oo dahil wala ako sa loob ng operating room.

"Bro, 'yong totoo, nag-aadik ka ba?" Aniya ko sakanya, tumawa naman siya bago muling nagseryoso.

"Malamang hindi, you know how rich family works, they could pay for the baby hide something." Sabi niya, I don't still believe him 'cause I really don't see any sense about what he is saying, her parents won't cry if binayaran nila ang doctor. They wouldn't punch me siguro naman ay kung binayaran nila ang doctor, ay may konsensya.

Nagpaka lasing nalang akong nag-iisip ng mga ibang bagay, at kahit pa ibang bagay 'yon kasama parin sa pumapasok sa isip ko si Crizza, she is everything that keeps my mind go insane. She's everything that keeps me moving, sana hindi na mangyari 'to ulit sa buhay ko.