အဲ့နေ့နောက်ပိုင်းကစပြီး ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ဖုန်းထဲ ရှောင်းကျန့်ဆီက စာတွေ နေ့တိုင်းဝင်တယ်။ တခါတလေမှာ စကားတလုံးတည်းဟာ သူ့ကို အတိတ်အကြောင်းတွေ အချိန်အကြာကြီး စားမြုံ့ပြန်နေစေတယ်။ သဘောက ရှောင်းကျန့်ဟာ သူ့ကို လိုချင်နေတုန်းပဲ။ ပြီးတော့ သူ့အကြောင်းတွေ နေ့တိုင်း ပြောပြချင်စိတ် ရှိတယ်။ အဲ့တော့ သူဟာ မျှော်လင့်ချက် တစွန်းတစနဲ့အတူ ပြန်ဆုံမယ့်ရက်ကို နေ့တိုင်းမျှော်နေခဲ့တယ်။
အရင်ကဆို သူ သွားလေရာ ဖုန်းယူသွားရတာ မကြိုက်ဘူး။ အခုချိန်မှာ လှုပ်ရှားသမျှတိုင်း ဖုန်းပါတယ်။ သူ ရှောင်းကျန့်ကို စာပို့ဖို့လုပ်တိုင်း ဒုက္ခရောက်ရတယ်။ သူ ဆေးခန်းကို လိမ်လိမ်မာမာသွားပြီး တရုတ်အပ်စိုက်ပညာနဲ့ ဆေးကုသတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်။ လတ်တလောမှာ လေးလံတဲ့အလုပ်ကြမ်းတွေ သူ မလုပ်ဘူး။ ရှောင်းကျန့်သတင်းကို ရလိုရငြား နေရာစုံကို လျှောက်သွားနေတတ်တယ်။
ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရှိနေတဲ့ တခုတည်းသောအရာကတော့ ဆန်းဒင်းဟာ ပုံမှန်အတိုင်း လည်ပတ်နေတုန်းဖြစ်တယ်။ ဆန်းဒင်းရဲ့ လူကြီးပိုင်း အပြောင်းအလဲဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့သတင်းတွေ ဘာသံမှ မကြားရဘူး။ တနေ့မှာ အားချင်းက သူ့ကို ချီးကျူးတယ်။ သတင်းစာကို မြန်မြန်ဖတ်လာနိုင်ပြီဆိုတဲ့အကြောင်းနဲ့ စာပို့တာ မြန်လာပြီဆိုတဲ့အကြောင်း ဖြစ်တယ်။
"တကယ်လား? ငါ့ကိုယ်ငါတော့ အဲ့လောက်မထင်ဘူး"
"တကယ်ပြောတာ။ အရမ်းမိုက်တယ်"
ဝမ်ရိပေါ်ဟာ ရှောင်းကျန့်နဲ့ ကွာခြားတယ်။ သူမ ရှောင်းကျန့်နဲ့ တတွဲတွဲဖြစ်ခဲ့တုန်းကဆို သူမမှာ ပြောစရာစကားတွေမှ အများကြီးပဲ။ ဝမ်ရိပေါ်ကတော့ ဒီအတိုင်း အစာသွတ်ထားတဲ့ဘူးသီးကြီးလိုပဲ။ သူမဘက်ကသာ စကားစမပြောရင် ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ပါးစပ်ဟာ အပ်နဲ့ချုပ်ခံထားရသလို ဘာစကားမှ ထွက်မလာတတ်ဘူး။
ထင်မှတ်မထားစွာဘဲ တနေ့မှာ ဝမ်ရိပေါ်က ဦးဆောင်လို့ သူမကို မေးခွန်းတွေ မေးလာတယ်။
"သူ အဲ့လို စီးပွားရေးကိစ္စကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းဖို့ ဘယ်လောက်တောင် ခွန်အားကြီးနေဖို့ လိုတယ်လို့ မင်းထင်လဲ?"
YOU ARE READING
Cold Fire ||Completed||
Fanfiction"ဝမ်ရိပေါ် မင်း လုပ်ရဲလား?" "ငါ လုပ်ရဲတယ်" UNICODE ONLY
