𝐄𝐧𝐞𝐦𝐢𝐞𝐬 - 𝐁𝐮𝐜𝐤𝐲 𝐁𝐚𝐫𝐧𝐞𝐬 𝐗 𝐘𝐍 ( 𝐃𝐮𝐭𝐜𝐡 )

Hoofdstuk 8: Herinneringen

Clint POV:

Sinds die onbekende vrouw is gespot doet Natasha erg vreemd. Ik weet niet of ik het haar moet vragen. Zou ze haar kennen? Misschien heeft ze wel een verleden met haar... Ik denk dat ik het moet vragen...

Clint loopt naar de kamer van Natasha en klopt op de deur.

Clint: Nat ben je daar? Kan ik even met je praten?

Natasha doet de deur open en laat hem binnen.

Clint: Gaat alles goed je doet een beetje vreemd de laatste tijd?

Natasha knikt.

Natasha: eh.. ja natuurlijk waarom zou het niet goed zijn?

Clint: Nat, je bent nooit zo stil... ken je die andere vrouw?

Natasha: Geen idee... misschien... ik heb een idee.

Clint: wie is het?

Natasha: Nou...

Y/N POV:

Ik word wakker in een cel maar die andere vrouw is nergens te bekennen. Als ik opsta voel ik me duizelig en ik ga weer zitten. Na een paar seconde probeer ik het opnieuw en het gaat al beter. ik loop naar het glas en sla er zo hard mogelijk tegen aan, maar het breekt niet en het zorgde ervoor dat ik omviel. Ik leg m'n handen op mijn hoofd en sluit m'n ogen. ''Fuck'' zucht ik uit. 

Wanneer ik mijn ogen weer open zie ik iemand voor me staan. Het is een man met half lang blond haar. 

''Herinner je je al iets?'' 

''Nee, oh wacht...'' Hij krijgt hoop en kleine glimlach op zijn gezicht. ''Ik herinner me hoe jullie me hebben opgesloten hier en dat jullie mij er nu uit moeten laten!'' Zijn glimlach verdwijnt weer. ''Dat kunnen we niet doen'' Ik ga weer in precies de zelfde positie liggen en hij gaat weer weg. 

Avengers POV: 

''En weet ze al iets Thor?'' Vroeg Tony. ''Helemaal niks'' 

''Heeft iemand al gekeken bij die andere vrouw?'' Vroeg Steve. Clint keek naar Natasha en drong haar aan om iets te zeggen. 

Toen Natasha niks zei begon hij er zelf over. ''Nat is bij haar geweest'' Iedereen keek haar nu aan en ze zuchtte. ''Ja ik ben er geweest, maar ik ben achter niks gekomen.'' Iedereen ging weer verder praten over hoe ze jouw geheugen terug gingen krijgen en Clint ging naar Natasha toe. 

''Waarom zei je niks?'' Vroeg hij. ''Ik ben er nog niet klaar voor.. Ze hoeven nog niet te weten wie ze is.''

''Waarom vertellen we niet gewoon allemaal over herinneringen met haar?'' Vraagt Steve ineens. ''Het zou kunnen werken'' Zegt Bruce. ''Het is het proberen waard..'' Zegt Tony.

Y/N POV:

Ik deed mijn ogen weer open en ik zag een stuk of 10 mensen voor me staan. ''Top, word ik vrij gelaten?'' Tony rolde met zijn ogen. "Nee, we gaan je laten herinneren wie wij zijn.''

''Dat weet ik wel'' Ze keken allemaal verbaasd. ''Je herinnert je ons al?'' vraagt Thor. '''Jep, jij daar *wijst naar Tony* bent die metalen vliegende man en jij *wijst naar Thor* die bliksem gast."

"God! ik ben een god.'' De rest zuchtte, terwijl Thor duidelijk probeerde te maken dat hij meer is dan een bliksem gast. ''Nou wie gaat er beginnen?'' vroeg Tony. ''Ik ga wel" zei Natasha. 

Natasha liep naar het glas en ik legde mijn hoofd tegen de muur aan en zuchtte. ''Wat je ook gaat proberen het gaat niet werken'' zei ik. ''Kan je gewoon luisteren?'' Ik zuchtte, maar daarna knikte ik het is niet alsof ik iets veel beters te doen heb. 

''De eerste dag dat je hier kwam..." Begon ze en ik had er nu al geen zin meer in. ''Je kwam hier naartoe, omdat je de agenda's voor ons ging bijhouden, maar dat liep een beetje uit de hand. Je was natuurlijk te laat, maar dat maakte niet heel veel uit. Ik had je naar je kamer gebracht en je was eigenlijk meteen aan het werk gegaan.'' Je keek haar nu aan met een verwarde blik en Natasha kreeg een beetje hoop. ''Ehm ff denken, we zijn ook gaan shoppen om jurken te kopen voor het feestje en op de heen weg hebben we heel hard Life is a highway van Cars/Rascal Flatts gezongen. Toen we in de winkel waren hebben allemaal mooie jurken gekocht. Ik had een kort zwart/wit jurkje, Wanda had een mooie rode lange jurk en jij had een prachtige sexy lange zwarte jurk.'' Er gebeurde niks je was gewoon alles aan het processen wat er gezegd werd. Natasha had de hoop al op gegeven en iedereen was een beetje teleurgesteld, ze stond op het punt om om te draaien en weer terug te gaan naar de rest, maar ineens kwam alles bij je terug alle herinneringen van haar. ''Wacht, Nat?'' Ze draait zich om met een verwarde blik op haar gezicht. ''Wacht wat zei je?'' ''Ik zei Nat, ik herinner me je weer!'' Ze had een grote glimlach op haar gezicht en ze wou zo graag de deur open doen om je te knuffelen, maar je was nog niet helemaal te vertrouwen. 

''Oke wie gaat het nu proberen?'' Vroeg Nat. Iedereen ging om de beurt Tony, Steve Thor, Wanda, Sam, Clint, Bruce en Rhodes. ''Buck het is jouw beurt.'' Zei Steve. ''Neh hoeft niet persé'' Steve keek hem een beetje aandringerig aan en hij zuchtte. ''Prima''

Bucky liep naar het glas en wist ff niet waar hij moest beginnen. ''Eh.. oke nou toen wij elkaar ontmoeten mochten wij elkaar niet, nog steeds niet eigenlijk maar goed. We waren met z'n alle aan het eten en ik maakte een opmerking over dat je niks kan in plaats van agenda's bijhouden en dat vond je niet zo leuk. Sindsdien ging het niet zo goed. We hebben elkaars haren geverfd, ik had jou haar roze geverfd en jij die van mij daarna groen. Toen we op vakantie gingen moesten we op 1 kamer slapen samen en het had maar 1 bed, dus jij ging op de grond liggen. Dat was het eigenlijk wel.." Je keek hem aan, maar er kwam nog niks. ''Ik weet het nog niet'' Bucky keek verbaasd en draaide zich om naar de andere voor hulp. 

''Misschien moet je meer vertellen iets wat je hebt achtergelaten idk.'' Zei Steve en Bucky zuchtte. ''Prima... Toen jij je aan het klaar maken was voor het feestje, kwam ik binnen lopen, want ik was opzoek naar Steve en jij lag in je ondergoed op bed.'' De andere achter hem keken geschokt behalve Natasha, want die wist het natuurlijk al. Maar er kwam nog steeds niks in je op. Bucky zuchtte nog een keer, omdat hij wist wat hij moest zeggen om haar herinneringen terug te krijgen van hem. ''En... de laatste nacht van de vakantie had je net je krachten ontdekt en toen hebben we samen in het bed geslapen..." de andere waren nog meer verbaasd dan net en wisten niet wat ze moesten zeggen. ''Er was niks gebeurd en toen we wakker werden had jij je arm om me heen.'' Bucky maakte z'n verhaal af met de hoop dat het genoeg zou zijn voor jouw herinneringen om terug te komen.

Hij zuchtte en liep terug, omdat hij niks meer te zeggen had. ''Geef je het zo snel op Terminator.'' Hij draaide om en glimlachte een beetje, maar niemand had het door. ''Natuurlijk niet, Assepoester dit was gewoon deel van het plan.'' Ik rolde mijn ogen en keek hem nog voor een paar seconden aan. ''Mag ik er nu uit alsjeblieft?'' ''Natuurlijk'' Zei Natasha en ze liep naar de deur toe en deed hem open. 

Ik liep uit de cel en knuffelde iedereen meteen, behalve Bucky daar glimlachte ik gewoon naar. We lieten elkaar allemaal los en keek nog ff me heen. ''Waar is de andere vrouw?'' 

''Oja we moeten nog ff kijken hoe we haar herinnerringen terug krijgen, want we kennen niemand die haar kent.'' Zei Tony. Clint porde Natasha in de zij om er voor te zorgen dat ze iets ging zeggen. ''Eh- ik ken haar.'' Iedereen draaide zich naar haar en keken verbaasd. 

''Waarom zei je dat niet eerder, wie is het?'' Vroeg Steve. ''Nou het zit zo, haar naam is...

______________________________________

A/N:

Hey! ben een hele lange tijd weg geweest, maar ben weer terug. Had namelijk ff een pauze genomen van Nederlands schrijven, maar ik zit er weer helemaal in. Ik weet dat mijn verhalen niet helemaal top zijn maar ja ik doe mijn best. 

Wie denken jullie dat de mysterieuze vrouw is? En wie willen jullie nog in het verhaal hebben? Pls let me know.

En als jullie feedback hebben is het altijd welkom!

Dankje voor het lezen.

Bye!!